Strona startowa
MAPA SERWISU
Inicjatywy ustawodawcze w sprawie maturzystów
W „Radiu Kraków” o sprawach maturzystów
W „Uwadze po uwadze” w telewizji TTV o naszych sprawach
W „Uwadze” TVN o naszych sprawach
W "Dzienniku Gazecie Prawnej" o Fundacji OPD
Audycja w „Radiu Kraków”
W "NEWSWEEKu" (po raz kolejny) o Fundacji OPD "K" OPP
OFERTA PRACY
Zobacz kolejna kompromitacje sadu
Kup książkę - Więzienia dla dzieci w Polsce
NIK o przemocy wobec kobiet
Kup książkę "Przemoc w zjawisku alienacji rodzicielskiej"
Wstęp do nauki o alienacji rodzicielskiej
Ściganie alienatorów fizycznych
Kolejny skuteczny atak na główny portal Fundacji OPD K
Przewlekłość w Strasburgu
Julitka porwana do Szwecji
Oświadczenie woli
Patologia funkcjonowania alienującego SO w Krakowie
Przejmowanie inicjatywy w procesach alienacyjnych
Szkolenia
Skargi na przewlekłość
Współpraca z administracją samorządową i państwową
Opiniowanie na potrzeby sądów przez zespół specjalistów przy Fundacji OPD "K" OPP
Program rządowy "Razem bezpieczniej"
Alienacja instytucjonalna
Kontakt
Skuteczność naszych działań
Deklaracja poparcia inicjatyw ustawodawczych
Zamach na sędziego
Stop bezprawnym badaniom w RODK
Warsztaty dla rodziców
"Modlitwa" alienowanych dzieci i ich rodziców za projekty poselskie Opieki Wspólnej
Zabić niepokornych
Protesty głodowe rodziców alienowanych w polskich zakładach karnych
Maile do klientów i działaczy
Licznik strony
Wyłaczanie alienujacych sedziów
Apel o pomoc dla Moniki
Filip ze słonecznej Kalifornii
NIkola i Gabrysia z Odrzykonia koło Krosna
Niektóre życzenia dla nas
Zuzia i Róża ze Skawiny
Jak twórczo bawić się z dziećmi
Terapia rodzinna
Wspomaganie rozwoju
ZA"M"
Stażystki, praktykantki
Wsparcie finansowe
Wykorzystywanie zarzutu „znęcania się” dla celów alienacji rodzicielskiej
Skargi do TK i SN
Skargi do TK i SN 2
Życzenia na BN od zespołu Fundacji Obrony Praw Dziecka
RODK - ZZM
AR
Statut Fundacji Obrony Praw Dziecka K OPP
Godni zaufania
Porwania rodzicielskie
Dlaczego prawo rodzinne wspiera przemoc wobec dzieci?
Pomoc dla Justyny i Grzegorza
Sponsorzy Fundacji Obrony Praw Dziecka
Odszkodowanie za alienowanie instytucjonalne
Kontrolowanie sędziów
Seminarium na Wydziale Prawa i A. Uniwersytetu Łódzkiego
Opinia RODK dla SO w Kielcach
Konkurs prac magisterskich
ISBN
Polsko-polska wojna o dziecko w Londynie
Przypadek numer 117 056 - Inka z Myślenic
Alienacja instytucjonalna przez MOPS i fundusz alimentacyjny
Egzekucja
Korespondencja z Podopiecznymi
Wiersze dla „matki” alienujących czyli czy miłość jest przemocą
Wiersze dla syna
Kup książkę - Infantylizacja resocjalizacji
Alienacja rodzicielska w Trójmieście
Kup książkę: Alienacja rodzicielska w Polsce
Alienowanie przez szkołę
Życzenia z okazji Świąt Bożego Narodzenia
Inicjatywa RPD
Polsko-ukraińska wojna o małą dziewczynkę
Deptanie praw obywatelskich maturzystów
Zyczenia z okazji świąt zmartwychpowstania
Mama alienowana po raz pierwszy spotkana w Sopocie
Alienowana babcia z Trójmiasta
Cele statutowe Fundacji Obrony Praw Dziecka Kamaka
Opinia Fundacji Obrony Praw Dziecka dla SR w Tarnobrzegu
Opinia Fundacji Obrony Praw Dziecka dla SR w Gdańsku
Panika wśród sędziów
Zaproszenie na mediację
P E Ł N O M O C N I C T W O
Ukrywanie dziecka przez Policję
Deklaracja poparcia zmian przepisów
Krwawiące Aniołki
Szkolenia dla pracowników i współpracowników Fundacji Obrony Praw Dziecka Kamaka
Dorosłe dzieci z PAS
Pakiet startowy Klienta (Podopiecznego) Zgoda na przystąpienie Fundacji Obrony Praw Dziecka Kamaka
Golgota Picnic
W "Skarbie" Rossmana o Fundacji
Grzechy sędziów
Mediacje
Pomoc dla maturzystów - Źle oceniony egzamin
Odcinanie dzieci od rodzica przy użyciu szkoły muzycznej
Pamiętnik matki
Poparcie dla SW
Dla mnie bohater
Akta
Piecza naprzemienna
King’s College Londyn medycyna – pomoc dla maturzystów
Częste pytanie i odpowiedź na częste pytanie
Fundacja pokrywa koszty
Jedyne legalnie działające (R)ODK
"Pójdę do więzienia bo porwałem swoje dzieci"
Zadośćuczynienie za skutki alienacji rodzicielskiej
Dzień Młodego Obywatela
Fabianek z Radomia
Życzenia z okazji Świąt Bożego Narodzenia 2015
Dziewczynka z Krakowa
Maksymilian z Portlaoise, Co. Laois
W „Newsweeku” z 2 maja 2016 r. po raz trzeci o problemach Podopiecznych Fundacji Obrony Praw Dziecka Kamaka

Bochnia, 31 grudzień 2013 r.

 

 

UCHWAŁA nr 4/2013

 

Zarząd Fundacji Obrony Praw Dziecka Kamaka wraz z fundatorem:

  1. (...)

  2. Na mocy § 29. Statutu Fundacji Obrony Praw Dziecka Kamaka powołują przy niej Rodzicielski Ośrodek Diagnostyczno-Konsultacyjno-Badawczy.

  3. Przyjmują, załączone do niniejszej uchwały, uzasadnienie dla jego powołania, cele i koncepcję działania.

  4. Zatwierdzają podjęcie starań na rzecz uzyskania rekomendacji Ministra Sprawiedliwości dla Rodzicielskiego Ośrodka Diagnostyczno-Konsultacyjno-Badawczego przy Fundacji Obrony Praw Dziecka Kamaka.

  5. (...)

 

 

Joanna Ornat

Prezes Zarządu Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA 

Certyfikowana specjalistka ds. pomocy ofiarom przemocy na tle alienacji rodzicielskiej

 

 

 

Krzysztof  Mariusz Kokoszka

Założyciel (fundator) Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP

Biegły z zakresu problematyki alienacji rodzicielskiej i sposobów jej przeciwdziałania

Pełnomocnik Zarządu Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP





Bochnia, 30 grudzień 2013 r.

 

Uzasadnienie dla powołania Rodzicielskiego Ośrodka Diagnostyczno-Konsultacyjnego przy Fundacji Obrony Praw Dziecka Kamaka; jego cele i koncepcja działania

(załącznik do uchwały nr 4/2013 Zarządu Fundacji Obrony Praw Dziecka Kamaka i jej fundatora)

 

  1. Rodzicielski Ośrodek Diagnostyczno-Konsultacyjno-Badawczy przy Fundacji Obrony Praw Dziecka Kamaka będzie wydawał opinie zgodnie z koncepcją równości, niedyskryminacji, opieki wspólnej i dobra dziecka - opinie oparte na wynikach badań naukowych, między innymi, Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie i zgodne z dwudziestoletnim doświadczeniem biegłych Fundacji Obrony Praw Dziecka w przeciwdziałaniu alienacji rodzicielskiej.

  2. Będzie to JEDYNY w skali nie tylko ogólnopolskiej, ale również europejskiej, instytut naukowy dysponujący garniturem AUTORSKICH testów i innych narzędzi diagnozujących zjawisko alienacji rodzicielskiej, jego natężenie oraz intensywność. A także powiązane ze zjawiskiem alienacji rodzicielskiej elementy, tj. ZDA, ZA”M”, ZAT, PAS, ZAB, ZAD, ZAC, SStr, DPU i inne.Test prezentu, Test telefonu, Test szklanych drzwi, Test szklanej ściany czyli dystansu - to przykłady narzędzi diagnostycznych, pozwalajacych na opisanie zjawiska alienacji rodzicielskiej opracowanych i będących w posiadaniu TYLKO RODKB przy Fundacji Obrony Praw Dziecka Kamaka. Stąd nasze opinie są lepsze niż opinie RODK-ów przy sądach okręgowych utworzonych przez Ministra Sprawiedliwości.

  3. Rodzicielski Ośrodek Diagnostyczno-Konsultacyjno-Badawczy przy Fundacji Obrony Praw Dziecka Kamaka będzie działał na wzór rodzinnych ośrodków diagnostyczno-konsultacyjnych przy sądach okręgowych, a także na wzór instytutów naukowych (badawczych). W takim zakresie aby nie wchodzić w kolizję z przepisami regulującymi funkcjonowanie tych dwóch rodzajów instytucji.

  4. Rodzinne ośrodki diagnostyczno-konsultacyjne działają na podstawie art. 84 § 1-3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. z 2010 r. Nr 33, poz. 178). Nadzór zwierzchni nad nimi sprawuje minister sprawiedliwości, zgodnie z treścią przepisu art. 84 § 1 powołanej ustawy. Organizację i zakres ich działania regulują przepisy rozporządzenia ministra
    sprawiedliwości z dnia 3 sierpnia 2001 r. (Dz. U. z 2001 r. Nr 97, poz. 1063) w sprawie organizacji i zakresu działania rodzinnych ośrodków diagnostyczno-konsultacyjnych. Są one odpowiedzialne za pogłębianie się zjawiska alienacji rodzicielskiej w Polsce. Według Rzecznika Praw Dziecka zjawisko to poszerzyło się od 2009 roku o 140 %. Biegli zatrudnieni w tych ośrodkach ZNĘCAJĄ się nad dziećmi, ich rodzicami i dziadkami. Na przykład pytając dzieci o to z kim chcą mieszkać, czy z mamą czy z tatą.. A wiadomo, że dziecko chce mieszkać z obojgiem rodziców. RODK-i „państwowe” generują lęk rodziców i dziadków o utratę dziecka. Są więc odpowiedzialne za całą patologię ich działania: porwania rodzicielskie, zachowania z zakresu alienacji rodzicielskiej i przemoc na tym tle. Dlatego wśród organizacji ojcowskich od lat trwa nagonka na RODK-i. W internecie można przeczytać w jaki sposób należy odmówić badania zleconego przez sąd i dlaczego działają one nielegalnie. Celem Ośrodka przy Fundacji Obrony Praw Dziecka jest zapełnienie luki w zakresie know-how dotyczącego sugerowania lepszych rozwiązań opieki nad dzieckiem po rozpadzie związku rodziców. „Przewietrzenie” sposobu myślenia, zainspirowanie nowymi rozwiązaniami, sprawdzonymi w krajach gdzie system prawa rodzinnego jest rozwinięty (w Polsce jest niedorozwinięty).

  5. W okręgu, na przykład, apelacji poznańskiej więcej niż połowa opinii dla sądów rodzinnych nie jest wydawana przez RODK-i przy Sądzie Okręgowym w Poznaniu, ale przez różnej maści stowarzyszenia psychologów czy biegłych działających samodzielnie.

  6. Do podstawowej działalności Ośrodka Diagnostyczno-Konsultacyjno-Badawczego przy Fundacji Obrony Praw Dziecka Kamaka w zakresie pracy naukowej będzie należało:
    1)   prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych;
    2)   przystosowywanie wyników badań naukowych i prac rozwojowych do potrzeb praktyki;
    3)   wdrażanie wyników badań naukowych i prac rozwojowych.

  7. W związku z prowadzoną działalnością podstawową Ośrodek Diagnostyczno-Konsultacyjno-Badawczy przy Fundacji Obrony Praw Dziecka Kamaka będzie mógł:
    1)  upowszechniać wyniki badań naukowych i prac rozwojowych;
    2)   wykonywać badania i analizy oraz opracowywać opinie i ekspertyzy w zakresie prowadzonych badań naukowych i prac rozwojowych;
    3)   opracowywać oceny dotyczące stanu i rozwoju poszczególnych dziedzin nauki, które wykorzystują wyniki badań naukowych i prac rozwojowych oraz w zakresie wykorzystywania w kraju osiągnięć światowej nauki;
    4)   prowadzić działalność normalizacyjną, certyfikacyjną i aprobacyjną (wpis do Białej Księgi Sędziów (prokuratorów, kuratorów, itp.) Niealienujących; Certyfikat Specjalisty ds. Przeciwdziałania Przemocy na tle Alienacji Rodzicielskiej; przyznawanie Orderu Juranda ze Spychowa – pierwowzoru literackiego Ojca alienowanego, itp.)
    5)   prowadzić i rozwijać bazy danych związane z przedmiotem działania instytutu;
    6)   prowadzić działalność w zakresie informacji naukowej oraz ochrony własności intelektualnej, a także wspierającej innowacyjność instytucji i grup działających na rzecz przeciwdziałania alienacji rodzicielskiej;
    7)   opracowywać w związku z prowadzonymi badaniami naukowymi i pracami rozwojowymi narzędzia diagnostyczne i inne wyroby oraz prowadzić walidację metod badawczych i pomiarowych;
       prowadzić działalność wydawniczą związaną z prowadzonymi badaniami naukowymi i pracami rozwojowymi.

  8. Ośrodek Diagnostyczno-Konsultacyjno-Badawczy przy Fundacji Obrony Praw Dziecka Kamaka będzie mógł prowadzić szkolenia i kursy dokształcające.

Krzysztof  Mariusz Kokoszka

Biegły z zakresu problematyki alienacji rodzicielskiej i sposobów jej przeciwdziałania






Polecamy Ośrodek Diagnostyczno-Konsultacyjny przy Fundacji Obrony Praw Dziecka Kamaka Organizacji Pożytku Publicznego:
  • Dla tych którym państwowe RODK wydało opinię generujacą alienację rodzicielską (wtedy Ośrodek Diagnostyczno-Konsultacyjny przy Fundacji Obrony Praw Dziecka wydaje odwrotną opinię i zalecenia dla sądu zgodne z ideą opieki wspólnej. Udaje się wtedy zablokować niezgodne z interesem dzieci opinie państwowych RODK.)
  • Dla tych których państwowy RODK jeszcze nie przebadał. Wtedy do akt składamy naszą opinię i sąd nie ma już podstaw do tego aby skierować rodzinę do RODK przy sądzie.

 

Przykłady skutecznych interwencji:

 

http://opiekawspolna2.pl.tl/Opinia-RODK-dla-SO-w-Kielcach.htm

 

http://opiekawspolna2.pl.tl/RODK-_-ZZM.htm

 

http://opiekawspolna2.pl.tl/Polslo_polska-wojna-o-dziecko-w-Londynie.htm

 

http://opiekawspolna2.pl.tl/RODK-przy-Fundacji-OPD--g-K-g--OPP.htm

 

Z wyrazami szacunku,

 

Krzysztof Mariusz Kokoszka

Tel. 606-515-686

Biegły sądowy z zakresu problematyki alienacji rodzicielskiej i sposobów jej przeciwdziałania

 

z zespołem Fundacji Obrony Praw Dziecka Kamaka Organizacji Pożytku Publicznego

 

www.opiekawspolna2.pl.tl

 

mediacje, negocjacje, porady prawne i psychologiczne, terapia rodzinna, małżeńska, indywidualna, problemy wychowawcze z dziećmi, przeciwdziałanie alienacji rodzicielskiej, lobbing na rzecz zmian prawa

 

Dnia Czwartek, 13 Listopada 2014 10:28 FORUMMATEK <biuro@forummatek.pl> napisał(a)

Forum Matek Przeciw Dyskryminacji Ojców. dziękuje za przekazaną informację.O posiedzeniu SR 14 listopada w Wadowicach poinformowałam nasżą panią profesor  UJ- Barbarę Filipek  z Wadowic. Chcę Pana poinformować ,ze  dalej walczymy z systemem  i alienacją rodzicielską. Ostatnim naszym działaniem jest koniecznosć utrącenia inicjatywy Klubu PO , ktory złożył  25 wrzesnia do Marszałka Sejmu projekt ustawy o włączeniu RODK do ustawy sądów powszechnych i jak to ujęli w uzasadnieniu włączając opinie dla sądów  równiez w sprawach spornych dotyczących rozwodow , kontaktów z dziećmi,   także władzy rodzielskiej. "Przyjęcie tego zapisu pozwoli na usankcjonowanie wieloletniej praktyki wydawania przez te ośrodki opinii w zróznicowanych kategoriach."Musimy wspolnie protestowac i nie dopuścic do debaty poselskiej . Protestujcie.Muszą ten wniosek wycofac , tak jak wycofali poprzedni na skutek protestow Forum Matek.  Wówczas zmusimy Trybunał do rozpatrzenia wniosku U6/13 Prokuratora Generalnego , Trybunał  czeka az MS albo Sejm usankcjonuje bezprawie, Bardzo serdecznie Pana pozdrawiamy Janina Fabisiak


Przy Fundacji OPD KAMAKA OPP działają, miedzy innymi:


 



  1. Centrum
         Mediacji i Negocjacji Sądowych
    ;

  2. Rodzinny Ośrodek Diagnostyczno-Konsultacyjny, wydający opinie dla sądów, zgodnez koncepcją równości, niedyskryminacji, opieki wspólnej i dobra dziecka. 



Inne niż poniżej, przykładowe opinie wydane przez RODK przy FOPDK OPP znajdują
się na:







Sygnatura
akt: V R Nsm 773/10                                    Kraków, 2 listopad 2012r.


                                                          


 


 


Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe


w Gdańsku


V Wydział Rodzinny i Nieletnich


 


 


 


Wnioskodawczyni:           _______________;


Uczestnik:  ____________________;


Fundacja Obrony Praw Dziecka KAMAKA Organizacja Pożytku Publicznego, występująca
w imieniu małoletniej Olgi _____________; adres do doręczeń:

32-700 Bochnia, ul. Heleny Modrzejewskiej 29


 


O P I N I A


Rodzinny Ośrodek
Diagnostyczno-Konsultacyjny przy
Fundacji Obrony Praw Dziecka
KAMAKA Organizacja Pożytku Publicznego
zaleca orzeczenie opieki wspólnej wobec małoletniej
Olgi _________________, w zakresie nie mniejszym niż wnosi o to ojciec we
wniosku z 24 września 2012 r.


Z badań przeprowadzonych przez
Uniwersytet Jagielloński w Krakowie wynika jednoznacznie, że tylko orzeczenie
opieki wspólnej-równoważnej chroni dziecko przed wystąpieniem u niego Zespołu
Dziecka Alienowanego (PAS), a rodziców przed Zespołem Rodzica Alienowanego i
Zespołem „Rodzica” Alienującego. Zespół Dziecka Alienowanego oficjalnie uzyskał
kategorię dziecięcej choroby psychicznej, w oficjalnym ich katalogu, firmowanym
przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne. W te zaburzenia wprowadza dziecko
„rodzic” alienujący i sąd orzekający, przekonany błędnie o konieczności
posiadania przez dziecko „jednego centrum życiowego”. Koncepcja „jednego
centrum życiowego dziecka” czyni więcej szkody niż pożytku w jego psychice i
działa wbrew jego dobru. Wynika to jednoznacznie z badań naukowych.


 


Zastosowane
metody i narzędzia badawcze:


 


Opinię wydano na podstawie badań Uniwersytetu Jagiellońskiego,
Universitaire Instelling w Antwerpii (Belgia), Uppsala Universitat (Szwecja),
wywiadu kierowanego z ojcem ________________________, analizy akt sprawy,
analizy poprzednich badań przeprowadzonych w sprawach opiekuńczych małoletniej,
Kwestionariusza oceny zachowań z zakresu alienacji rodzicielskiej w rodzinie
opracowanego przez Uniwersytet Jagielloński w Krakowie.


 


Sytuacja
wychowawcza dziecka:


 


Po rozwodzie oboje rodzice
utrzymali pełnię władzy rodzicielskiej. Miejsce pobytu córki zostało określone
przy matce. Kontakty z dzieckiem nie zostały uregulowane wyrokiem i układały
się w rytmie, który obowiązywał w trakcie rozwodu, czyli:


- miejscem przekazywania dziecka było przedszkole w taki sposób, że w
poniedziałki, środy i co drugie piątki z przedszkola odbierała córkę matka, a
we wtorki, czwartki i co drugie piątki odbierał ojciec. Dziecko u każdego
nocowało i następnego dnia było odwożone do przedszkola. Dzięki temu córka była
codziennie z matką i z ojcem.


- co drugi weekend córka była z jednym z rodziców.


Matka doprowadziła jednak do
podwyższenia alimentów i wniosła o uregulowanie kontaktów ojca z córką. Sprawa
o kontakty trwa.


Jako zabezpieczenie powództwa w
kontaktach matka domagała się orzeczenia spotkań z córką 1 x na dwa tygodnie w miejscu
zamieszkania matki między godz. 10-15 pod jej obecność.


Sąd jako zabezpieczenie powództwa
orzekł, że podtrzymuje dotychczasowy rytm, z wyjątkiem weekendów, które
podzielił tak, że parzyste weekendy przypadły ojcu, a nieparzyste matce. W ten
sposób w ciągu każdego roku tracę 3-4 weekendów w kontaktach z córką. Ojciec
nie odwołał się od tego orzeczenia, ale matka odwołała się i uzyskała
zabezpieczenie ograniczające ojcu kontakty z córką do wtorków i czwartków
między godz. 16-18 oraz parzystych weekendów. Instancja odwoławcza uzasadniła,
że dziecko powinno mieć jeden ośrodek życia. Pomimo, że po rozwodzie to ojciec
został w domu, który dla córki jest domem rodzinnym, a matka się już dwa razy z
nią przeprowadzała. Dziewczynka od zawsze twierdzi, że u taty jest w domu, a tam jest „u mamy”.


Ojciec nie honoruje tego
zabezpieczenia powództwa i realizuje kontakty z córką wg orzeczenia z pierwszej
instancji. Zdaje sobie sprawę, że łamie postanowienia sądu odwoławczego, ale
jego chęć utrzymania właściwej relacji z córką jest silniejsza niż zgodność z
dyskryminującym go prawem. Założył też sprawę o zmianę miejsca pobytu córki,
żeby było określone przy nim, a nie przy matce. Przede wszystkim kierował się
bezpieczeństwem córki. Matka wykazuje całkowitą samowolę w stanowieniu o córce,
mimo niczym nie ograniczonych, pełnych praw ojca. Sama wybrała dla córki
przedszkole, teraz je zmieniła. Jest gotowa szczepić córkę wszystkimi możliwymi
szczepionkami, niezależnie od ryzyka powikłań.


          W grudniu 2011 roku odbyło
się, po półrocznym oczekiwaniu, badanie w RODK w Gdańsku. Biegli Fundacji
Obrony Praw Dziecka KAMAKA zapoznali się z jego opinią badając sytuację
rodzinną małoletniej i niebezpieczeństwo wystąpienia zjawiska alienacji
rodzicielskiej w jej rodzinie w pełnym nasileniu.


 


 


 


 


Wnioski
końcowe:


 


       Zebrany w badanej sprawie materiał
pozwala sformułować następujące zalecenia dla Sądu:



  1. Orzeczenie opieki wspólnej wobec
         małoletniej w zakresie wskazanym przez ojca.

  2. Skierować rodziców do Fundacji
         Obrony Praw Dziecka KAMAKA na terapię której celem jest nauczenie ich
         takiej relacji z córką, aby nie deprecjonowali oni się wzajemnie w jej
         oczach, nie podważali wzajemnie swojego autorytetu i nie przerzucali na
         dziecko negatywnych emocji związanych z rozwodem i konfliktem około
         rozwodowym na tle opieki nad dzieckiem.



 


 


 


Krzysztof  Mariusz Kokoszka


Biegły sądowy (SO w Poznaniu) z
zakresu problematyki alienacji rodzicielskiej i sposobów jej przeciwdziałania


Prezes Zarządu Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP


Pełnomocnik Komitetu Inicjatyw Ustawodawczych Opieki Wspólnej


Dyrektor Rodzinnego Ośrodka Diagnostyczno-Konsultacyjnego


przy Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP


Dyrektor
Centrum Mediacji i Negocjacji


przy Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP


 


 


 


AnnaMariaWerbiłowicz


Terapeutka,Specjalistkads.PomocyOfiaromPrzemocyAlienacyjnej


  


  




 


Bibliografia:



1. Czerederecka A. "Manipulowanie dzieckiem przez rodziców rywalizujących
o udział w opiece", Dziecko krzywdzone" nr 4 (25) z 2008 r.;

2. Czerederecka A. "Syndrom oddzielenia od drugoplanowego opiekuna (PAS) -
przydatność analizy w badaniach sądowych w kontekście krytyki zjawiska",
Nowiny Psychologiczne nr 3 z 2005 r (str. 31 - 42);

3. Czerederecka A. "Syndrom odosobnienia od jednego z rodziców u dzieci z
rozbitych rodzin" Nowiny Psychologiczne nr 4 z 1999 r (str. 5 - 13);

4.
Czerederecka A., Wach E. "Difficulties of
Social Adaptation of Presons Experiencing Marital Failures", Z Zagadnień
Nauk Sądowych nr XXX z 1994 r.;

5. Darnall D. ""Divorce Casualties: Protecting your Children from
Parental Alienation", Taylor Trade Publishing;

6. Darnall D. "The Parental Alienation Directory", PsyCare http://www.parentalalienation.com/articles/index ;

7. Gardner R. "Academy Forum", Volume 29, Number 2, Summer, 1985, p.
3-7 Recent Trends in Divorce and Custody Litigation." www.fact.on.ca/Info/pas/gardnr85.htm;

8.
Kaczmarek
J., Kotara H., Pocent T. "Syndrom odosobnienia od jednego z rodziców.
Mechanizmy psychologiczne występujące w konflikcie okołorozwodowym według
koncepcji Richarda Gardnera", Komitet Ochrony Praw Dziecka, Warszawa 2004;


9. Kokoszka M. Krzysztof „Alienacja rodzicielska i sposoby jej
przeciwdziałania” Wydawnictwo Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP, Kraków
1012;


10. Kokoszka M. M. Krzysztof „Zespół Dziecka Alienowanego” Wydawnictwo
Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP, Kraków 1012;


11. Kokoszka M. Krzysztof „Zespół Alienującej „Matki” Wydawnictwo
Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP, Kraków 1012;

12. Kowanetz M. "Rola dziadków w opiece nad dziećmi w rodzinach rozbitych",
Nowiny Psychologiczne nr 4 z 1999 roku;

13. Materiały z forum dyskusyjnego "Alienacja rodzicielska" http://www.goldenline.pl/grupa/alienacja-rodzicielska
;

14.
Materiały ze strony Hostile
Aggressive Parneting
http://www.hostile-aggressive-parenting.com/ ;

15.
Materiały
ze strony internetowej www.parental-alienation-awareness.com
;

16. Rand, Deirdre Conway.
The Spectrum Of Parental
Alienation Syndrome (Part I). American Journal of Forensic Psychology, vol 15.
no 3, 1997;

17. Warshak R. A. "Divorce Poison: "Protecting the Parent-Child Bond
from a Vindictive Ex (Hardcore)";


18. “Wiersze
dla syna – antologia wierszy dorosłych ofiar przemocy alienacyjnej” Wydawnictwo
Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP, Kraków 1




 


ALIENACJA RODZICIELSKA - WSTĘPNE
ROZPOZNAWANIE OBJAWÓW I EFEKTÓW- ANKIETA DLA RODZICA


 


 



 
1. Czy zaobserwowałeś/aś
  poniższe zachowania drugiego rodzica Twojego dziecka albo sprawujących nad
  Twoim dzieckiem opiekę lub wspólnie zamieszkujących z nim osób?

 

  W jaki sposób objawiały te zachowania? Proszę podać konkretne przykłady!

 

 

  a) szantaż emocjonalny wobec Twojego dziecka

 

 

  b) okazywanie niechęci do Ciebie w obecności dziecka

 

 

  c) wzbudzanie niechęci dziecka do Ciebie

 

 

  d) wzbudzanie nieufności dziecka wobec Ciebie

 

 

  e) utrudnianie Waszych wspólnych kontaktów

 

 

  f) fizyczną lub słowną agresję wobec Ciebie, w obecności Twojego dziecka

 

 

  g) aranżowanie pokus dla dziecka, kiedy macie się spotkać

 

 

  h) brak elastyczności w terminach Twoich spotkań z dzieckiem

 

 

  i) utrudnianie dostępu do dokumentacji lekarskiej lub wyników szkolnych
  Twojego dziecka

 

 

  j) utrudnianie współpracy w sprawie rozwiązywania problemów dziecka

 

 

  k) opowiadanie dziecku o przyczynach Waszego rozejścia i Waszych relacji

 

 

  l) obwinianie przy dziecku Ciebie za rozpad rodziny, problemy materialne,
  posiadanie kolejnego partnera

 

 

  m) pozorowanie ratowania dziecka przed Tobą

 

 

  n) manipulowanie smutkiem, bądź tęsknotą, gdy miło spędzaliście wspólnie z
  dzieckiem czas

 

 

  o) uwypuklanie Twoich negatywnych cech

 

 

  p) utwierdzanie dziecka w przekonaniu, że skoro "skrzywdziłeś/aś
  drugiego rodzica to go też skrzywdzisz

 

 

  r) sugerowanie dziecku zmiany nazwiska lub zaadaptowanie go przez drugiego
  opiekuna

 

 

  s) wykorzystywanie dziecka do zbierania, w tajemnicy, dowodów przeciwko Tobie

 

 

  t) podsłuchiwanie rozmów telefonicznych dziecka z Tobą

 

 

  u) karanie dziecka za pozytywne kontakty z Tobą

 

 

  w) stwarzanie wyalienowanemu dziecku pozoru wyboru czy chce kontaktów z Tobą

 

 

  y) inne działania powodujące powstanie zaburzeń w relacjach pomiędzy Tobą, a
  Twoim dzieckiem

 

 

  z) inne zachowania (jakie)

 

 

 

  2. Jak oceniasz Twoje kontakty z Twoim dzieckiem i stosunek dziecka do Ciebie
  i Twojej rodziny przed wystąpieniem alienacji rodzicielskiej i obecnie? Na
  czym te zmiany polegają? Czy zauważasz takie zachowania Twojego dziecka wobec
  siebie jak:

 

 

  a) odrzucanie

 

 

  b) agresja

 

 

  c) oczernianie

 

 

  d) wymyślanie powodów niechęci

 

 

  e) posługiwanie się określeniami drugiego opiekuna/głownych opiekunów/
  domowników

 

 

  f) "zamykanie się" przed Tobą

 

 

  g) niechęć do członków Twojej najbliższej rodziny bądź ich odrzucanie

 

 

  g) inne zmiany (jakie)

 

 

  3. Czy od momentu zauważenia przez Ciebie występowania alienacji
  rodzicielskiej zauważyłeś/aś występowanie u dziecka problemów z zachowaniem,
  w relacjach z Tobą lub innymi osobami, problemy emocjonalne albo problemy
  zdrowotne? Na czym one polegają?

 

 

  a) agresja

 

 

  b) autoagresja

 

 

  c) gniew

 

 

  d) niepokój, lęki

 

 

  e) zwiększona podatność na wpływy innych

 

 

  f) depresja

 

 

  g) bóle głowy, brzucha

 

 

  h) nadpobudliwość

 

 

  i) problemy z przemianą materii

 

 

  j) problemy ze snem

 

 

  k) inne zaburzenia (jakie)

 

 

  4. Czy uważasz, że na występowanie zaburzeń u Twojego dziecka mogą mieć wpływ
  także inne czynniki niż alienacja rodzicielska? Jakie to są czynniki?

 

 

  5. Jak długo trwa proces alienacji rodzicielskiej?

 

 

  6 . Jak często możesz spotykać się ze swoim dzieckiem i ile czasu możesz z
  nim przebywać?

 

 

  7. Czy czujesz się dyskryminowany/a, w zakresie związanym z alienacją
  rodzicielską przez szkołę, kuratora sądowego, sąd lub inne osoby i instytucje
  mające za zadanie pomagać w rozwiązywaniu problemów, dotyczących Twojego
  kontaktu z dzieckiem oraz służyć dobru dziecka? W jaki sposób jesteś
  dyskryminowany/a?

 

 

  8. Podaj wiek, płeć oraz miejscowość zamieszkania Twojego dziecka?

 

 

  9. Kim jesteś dla Twojego dziecka (ojciec.matka)?

 

 

 

 
 

 
Opracował:
  Maciej Wojewódka / Krzysztof M. Kokoszka

 


 

 

 

 

 
Bibliografia:

 


  1. Czerederecka A. "Manipulowanie dzieckiem przez rodziców
  rywalizujących o udział w opiece", Dziecko krzywdzone" nr 4 (25) z
  2008 r.

  2. Czerederecka A. "Syndrom oddzielenia od drugoplanowego opiekuna (PAS)
  - przydatność analizy w badaniach sądowych w kontekście krytyki
  zjawiska", Nowiny Psychologiczne nr 3 z 2005 r (str. 31 - 42)

  3. Czerederecka A. "Syndrom odosobnienia od jednego z rodziców u dzieci
  z rozbitych rodzin" Nowiny Psychologiczne nr 4 z 1999 r (str. 5 - 13)

  4.
Czerederecka A., Wach E. "Difficulties of
  Social Adaptation of Presons Experiencing Marital Failures", Z Zagadnień
  Nauk Sądowych nr XXX z 1994 r

  5. Darnall D. ""Divorce Casualties: Protecting your Children from
  Parental Alienation", Taylor Trade Publishing

  6. Darnall D. "The Parental Alienation Directory", PsyCare
  http://www.parentalalienation.com/articles/index

  7. Gardner R. "Academy Forum", Volume 29, Number 2, Summer, 1985,
  p. 3-7 Recent Trends in Divorce and Custody Litigation."
  www.fact.on.ca/Info/pas/gardnr85.htm

  8.
Kaczmarek
  J., Kotara H., Pocent T. "Syndrom odosobnienia od jednego z rodziców.
  Mechanizmy psychologiczne występujące w konflikcie okołorozwodowym według
  koncepcji Richarda Gardnera", Komitet Ochrony Praw Dziecka, Warszawa
  2004

  9. Kowanetz M. "Rola dziadków w opiece nad dziećmi w rodzinach
  rozbitych", Nowiny Psychologiczne nr 4 z 1999 roku

  10. Materiały z forum dyskusyjnego "Alienacja rodzicielska"
  http://www.goldenline.pl/grupa/alienacja-rodzicielska

  11.
Materiały ze strony Hostile Aggressive Parneting
  http://www.hostile-aggressive-parenting.com/

  12.
Materiały
  ze strony internetowej www.parental-alienation-awareness.com

  13. Rand, Deirdre Conway.
The Spectrum Of Parental
  Alienation Syndrome (Part I). American Journal of Forensic Psychology, vol
  15. no 3, 1997

  14. Warshak R. A. "Divorce Poison: "Protecting the Parent-Child
  Bond from a Vindictive Ex (Hardcore)"

 


 


Dane Klienta/Podopiecznego:


 


Imię i nazwisko:


Adres do korespondencji:


 


E-mail:


Telefon:


Sygnatury akt i numery spraw sądów, prokuratur i jednostek
policji oraz ich adresy w których Klient/Podopieczny jest stroną:


 


 


 


 


 


 


 



  1. Wyrażam zgodę na
         przeprowadzenie badań przez Rodzinny Ośrodek Diagnostyczno-Konsultacyjny
         przy Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP

  2. Wyrażam zgodę na
         wykorzystywanie moich danych osobowych przez Fundację Obrony Praw Dziecka
         KAMAKA OPP dla realizacji jej zadań statutowych

  3. Oświadczam, że
         zostałem poinformowany o możliwości wglądu i zmieniania moich danych
         osobowych będących w posiadaniu Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP



Czytelny podpis Klienta/Podopiecznego:  


 


 


 


 


Dziękujemy za współpracę.



Odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości


na interpelację nr 5292


w sprawie przestrzegania
procedur, prawa, konwencji międzynarodowych oraz prawomocnych wyroków sądowych
przez rodzinne ośrodki diagnostyczno-konsultacyjne


   Szanowna Pani Marszałek! Odpowiadając na interpelację panów
posłów Artura Górczyńskiego, Piotra Chmielowskiego i Marka Stolarskiego z dnia
24 maja 2012 r. przesłaną przy piśmie pana Marka Kuchcińskiego, wicemarszałka
Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, z dnia 31 maja 2012 r., nr SPS-023-5292/12, w
sprawie przestrzegania procedur przez rodzinne ośrodki
diagnostyczno-konsultacyjne, uprzejmie informuję.


   Rodzinne ośrodki diagnostyczno-konsultacyjne funkcjonują na
podstawie przepisów art. 84 § 1-3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o
postępowaniu w sprawach nieletnich (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 33, poz. 178).


   Nadzór zwierzchni nad ośrodkami sprawuje minister
sprawiedliwości, zgodnie z treścią przepisu art. 84 § 1 powołanej ustawy.


   Organizację i zakres działania rodzinnych ośrodków
diagnostyczno-konsultacyjnych regulują przepisy rozporządzenia ministra
sprawiedliwości z dnia 3 sierpnia 2001 r. (Dz. U. z 2001 r. Nr 97, poz. 1063) w
sprawie organizacji i zakresu działania rodzinnych ośrodków
diagnostyczno-konsultacyjnych.


   Procedury badań w rodzinnych ośrodkach
diagnostyczno-konsultacyjnych zostały określone w standardach opiniowania w
rodzinnych ośrodkach diagnostyczno-konsultacyjnych opracowanych przez
Ministerstwo Sprawiedliwości.


   Zgodnie z nimi obowiązkiem ośrodka jest powiadomienie stron o
procedurze przeprowadzania badań w zakresie dotyczącym ich przebiegu i
organizacji, jak również możliwości odwołania się od wydanej opinii wraz z
zapewnieniem o wnikliwym, starannym i rzetelnym rozpatrzeniu przez badających
okoliczności będących przedmiotem diagnozy.


   W procesie opiniowania członkowie zespołu badającego
wykorzystują dostępne instrumenty w postaci wywiadu, rozmowy kierowanej,
obserwacji, analizy dokumentacji, w tym w szczególności akt sprawy oraz zastosowania
metod testowych (część III pkt 4 standardów opiniowania).


   Z powyższego wynika, że badający mają obowiązek zapoznania się
z wszelką dokumentacją pozostającą w aktach sprawy, a zatem również
wcześniejszymi opiniami, jeżeli takie się w nich znajdują.


   Decyzja co do okazania biegłemu akt sprawy należy do sądu (art.
284 Kodeksu postępowania cywilnego). Ta forma pomocy, jaką sąd może, a w
sytuacji, jeżeli wymagają tego okoliczności sprawy, powinien udzielić biegłemu,
służy prawidłowemu sporządzeniu opinii. Materiał dowodowy zgromadzony w aktach
może bowiem ułatwić biegłemu poczynienie własnych spostrzeżeń oraz zwrócenie
przez niego uwagi na te kwestie, których wyjaśnienie jest niezbędne do
należytego jej opracowania.


   Sąd orzekający decyduje o przedmiocie opinii, stąd też
formułując tezy w postanowieniu dowodowym, jest w stanie dokonać prawidłowej
oceny co do zakresu informacji, jakie winna ona zawierać, a tym samym
przydatności akt sprawy do jej opracowania.


   Ponieważ celem badania jest zdiagnozowanie aktualnej sytuacji
dziecka, ustalenia własne biegłych mają decydujące znaczenie, zaś informacje
zawarte w pozostałych dokumentach zostają wykorzystane do uporządkowania danych
i poznania sposobu funkcjonowania systemu rodzinnego.


   Standardowo członkowie zespołu badającego dokonują analizy i
oceny problemów dotyczących sytuacji opiekuńczo-wychowawczej małoletniego,
uwzględniając przy tym stanowisko osób badanych co do podejmowanych przez nie
działań instytucjonalnych, a ponadto ich opinie w kwestii wykonywania władzy
rodzicielskiej wraz z propozycjami rozwiązań tych problemów.


   W procesie opiniowania w sprawach rodzinnych konieczne jest
dokonanie przez badających oceny postaw obydwojga rodziców zarówno w aspekcie
emocjonalnym, jak i wychowawczym, przy jednoczesnym wykazaniu walorów każdego z
nich, a także zachowań utrudniających współdziałanie na rzecz dziecka.


   Należy podkreślić, że przy dokonywaniu oceny sytuacji
opiekuńczo-wychowawczej małoletniego biegli kierują się zawsze jego dobrem.


   Wnioski zawarte w opinii są wynikiem analizy całości materiału
dowodowego. Obowiązkiem badających jest sformułowanie ich w taki sposób, aby
udzielały odpowiedzi na tezy sformułowane w postanowieniu organu zlecającego.


   Pominięcie przez biegłego w trakcie procesu diagnostycznego
określonego dowodu z dokumentu nie może być oceniane w kategorii czynu
podlegającego penalizacji. Tego rodzaju zaniechanie może mieć co najwyżej wpływ
na kompletność opinii, a tym samym jej przydatność dla danego postępowania, ale
ocena w tym przedmiocie należy do organu zlecającego przeprowadzenie badania.


   Nie stanowi zatem żadnego spośród przestępstw powołanych w
interpelacji zaniechanie uwzględnienia przez biegłego określonego materiału
dowodowego, pozostającego w jego dyspozycji przy opracowywaniu opinii.
Natomiast sąd zlecający jej sporządzenie, dostrzegając uchybienie tego rodzaju,
winien wezwać biegłego w celu uzupełnienia opinii w brakującej części.


   Opinie sporządzone przez rodzinne ośrodki diagnostyczno-konsultacyjne
stanowią jeden ze środków dowodowych. Tak jak każdy inny dowód są one oceniane
pod względem ich wiarygodności i mocy przez sąd orzekający, który czyni to
według własnego przekonania na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego
materiału.


   Jak podkreśla się w orzecznictwie, dowód z opinii biegłego
podlega ocenie sądu przy zastosowaniu art. 233 § 1 Kodeksu postępowania
cywilnego, na podstawie właściwych dla jej przedmiotu kryteriów zgodności z
zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw
teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości
wyrażonych w niej wniosków (postanowienie SN z dnia 7 listopada 2000 r., I CKN
1170/98, OSNC 2001, nr 4, poz. 64, uzasadnienie wyroku SN z dnia 15 listopada
2002 r., V CKN 1354/00, Lex nr 77046).


   Wyrażona w powołanym przepisie zasada swobodnej oceny dowodów
odnosi się również do wyboru określonych środków dowodowych i do sposobu ich
przeprowadzania.


   Prawidłowość realizacji przez sąd tej zasady podlega kontroli w
toku instancji, stąd też popełnienie uchybienia przy jej stosowaniu strona
postępowania może podnieść w formie zarzutu, wnosząc określony środek
odwoławczy.


   Po przedstawieniu opinii przez biegłego, zgodnie z przepisem
art. 286 Kodeksu postępowania cywilnego, sąd może zażądać ustnego wyjaśnienia
opinii złożonej na piśmie. Powołany przepis nie przewiduje jednak obowiązku
przesłuchania biegłego przed sądem w każdym wypadku. Decyzja co do tego, czy
opinia wymaga dodatkowych wyjaśnień ze strony jej autora, a w konsekwencji, czy
wyjaśnienia te powinny być złożone w formie ustnej czy też pisemnej, należy do
sądu orzekającego w danej sprawie.


   W judykaturze i doktrynie podkreśla się, że obowiązek wezwania
biegłego na rozprawę w celu złożenia ustnych wyjaśnień powstaje wówczas, gdy
strona zgłasza zastrzeżenia do opinii pisemnej lub sąd orzekający powziął
wątpliwości co do elementu opinii, który może kształtować bądź współkształtować
treść rozstrzygnięcia w sprawie (wyrok SN z dnia 23 kwietnia 1999 r., II UKN
590/98, OSNAPiUS 2000, nr 12, poz. 484).


   Warto też powołać stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku
z dnia 22 stycznia 2004 r. (V CK 197/03, niepubl.), w myśl którego obowiązek
wezwania biegłego na rozprawę powstaje wówczas, kiedy strony zgłaszają zarzuty
wobec opinii, wyrażają zamiar zadawania pytań oraz wówczas, kiedy sformułowania
opinii nie są na tyle jasne i jednoznaczne, by pozwalały na dokonanie na jej
podstawie stanowczych ustaleń.


   W kontekście powyższego pogląd, zgodnie z którym biegły zawsze
powinien być wezwany na posiedzenie sądowe niezależnie od tego, czy miał
zlecone opracowanie opinii ustnej czy pisemnej, a zaniedbanie przez sąd tego
obowiązku jest istotnym uchybieniem procesowym, gdyż narusza zasadę
bezpośredniości i ustności (wyrok SN z dnia 14 stycznia 1970 r., II CR 609/69,
OSPiKA 1970, z. 12, poz. 250), został zakwestionowany jako zbyt daleko idący.


   Należy przy tym podkreślić, że nie stanowi to zagrożenia dla
należytej ochrony interesów stron postępowania, które nie są reprezentowane w
toku postępowania przez zawodowych pełnomocników, skoro decyzja co do
konieczności wezwania biegłego celem ustnego wyjaśnienia opinii złożonej na
piśmie należy do niezawisłego sądu.


   Zaniechanie przez sąd wezwania biegłego celem złożenia ustnych
wyjaśnień, poza koniecznymi sytuacjami wyżej wskazanymi, nie stanowi w żadnym
wypadku warunku ważności opinii.


   Pragnę jednocześnie poinformować, że Ministerstwo
Sprawiedliwości ustosunkowało się do raportu z działań strażniczych dotyczących
rodzinnych ośrodków diagnostyczno-konsultacyjnych sporządzonych przez Fundację
im. Stefana Batorego.


   Stanowisko co do kwestii będącej przedmiotem odpowiedzi
udzielonej przez Ministerstwo Sprawiedliwości w piśmie powołanym w interpelacji
zostało wyrażone, zgodnie z podziałem kompetencji, przez Departament Sądów
Powszechnych, stanowiący dotychczas jedną z komórek organizacyjnych
ministerstwa.


   Z poważaniem


   Podsekretarz stanu


   Grzegorz Wałejko


   Warszawa, dnia 3 lipca 2012 r.


 





 
 
Skala Postaw Rodzicielskich
SPR-M
 
Nazwisko i imię
...........................................................................................................................
Wiek
..................................................       
Wykształcenie ...................................
Liczba dzieci
.....................................                        wiek dzieci
................................................
 

 
    

 
     Interesuje mnie, co myśli Pani o
  sposobach wychowywania s w o j e g o d
  z i e c k a. Proszę opisać swoje myśli, zachowania, odczucia, obawy,
  nadzieje, tak jak są przez Panią jako m a t k ę aktualnie odczuwane, ustosunkowując się do
  podanych poniżej stwierdzeń.

 
     Proszę przeczytać każde stwierdzenie
  uważnie i zastanowić się, w jakim stopniu dotyczy ono Pani zachowania wobec
  swojego dziecka. Pewne stwierdzenia są do siebie podobne, ale są zamieszczone
  do wykazania nawet nieznacznych różnic w Pani poglądach i zachowaniach.

 
     Po każdym stwierdzeniu jest pięć ocen
  (a, b, c, d, e), które określają, w jakim stopniu odnosi się ono do Pani
  poglądów i zachowań jako m a t k i w o
  b e c s w o j e g o 

 
d z i e c k a.

 
 

 
 
a – zdecydowanie taka jestem i tak się zachowuję
b – raczej taka jestem i tak się zachowuję
c – mam wątpliwości, czy taka jestem i tak się zachowuję
d – raczej taka nie jestem i tak się nie zachowuję
e – zdecydowanie taka nie jestem i tak się nie zachowuję
 
     Po przeczytaniu
każdego stwierdzenia proszę otoczyć kółkiem tę odpowiedź, która jest
najbardziej zgodna z Pani postępowaniem wobec swojego dziecka:
 

 
1.

 

 
Jestem szczerze zainteresowana sprawami swojego dziecka.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
2.

 

 
Nieustannie staram się kontrolować swoje dziecko, aby
  postępowało tak, jak sobie tego życzę.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
3.

 

 
Pozwalam mojemu dziecku uczyć się samemu radzenia sobie w
  różnych sytuacjach.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
4.

 

 
W postępowaniu z moim dzieckiem łatwo tracę cierpliwość.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
5.

 

 
Staram się chronić moje dziecko przed wszelkimi
  trudnościami.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
6.

 

 
Chętnie nawiązuję kontakt z moim dzieckiem, jestem z nim
  często – bawię się, rozmawiam.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
7.

 

 
Często prawię „kazania” mojemu dziecku na temat jego
  zachowania.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
8.

 

 
Zgadzam się z tym, że moje dziecko w pewnych
  okolicznościach, w zależności od wieku, może samo dokonywać różnych wyborów.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
9.

 

 
Gdy jestem zdenerwowana, to trudno mi przewidzieć, jak się
  zachowam w stosunku do swojego dziecka.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
10.

 

 
Zawsze chcę wiedzieć, co robi moje dziecko w każdej
  chwili.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
11.

 

 
Odczuwam, że gdy moje dziecko ma jakiś problem, czegoś się
  obawia, to poszukuje kontaktu, bliskości ze mną.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
12.

 

 
Daję wyraźnie do zrozumienia dziecku, kto „rządzi” w domu.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
13.

 

 
Myślę, że kontroluję swoje dziecko na każdym kroku.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
14.

 

 
Często mi się zdarza, że za to samo przewinienie karzę
  swoje dziecko raz mocniej, a raz mniej.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
15.

 

 
Gdy moje dziecko nie jest pod moją opieką, bardzo się o
  nie niepokoję.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
16.

 

 
Bardzo często myślę o swoim
  dziecku.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
17.

 

 
Wymagam od dziecka bezwzględnego posłuszeństwa.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
18.

 

 
Myślę, że nie kontroluję swojego dziecka na każdym kroku.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
19.

 

 
Za to samo przewinienie karzę swoje dziecko raz mocniej, a
  raz mniej.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
20.

 

 
W zasadzie jako rodzic zachowuję się tak, jakby moje
  dziecko było ciągle małe i bezradne.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
21.

 

 
Gdy moje dziecko potrzebuje pomocy, to chętnie poświęcam
  mu wiele czasu i uwagi.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
22.

 

 
Uważam, że moje dziecko nie ma prawa mi się sprzeciwiać.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
23.

 

 
Akceptuję to, że moje dziecko może mieć „swoje tajemnice”,
  że nie wszystko muszę widzieć i wiedzieć.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
24.

 

 
Kara, jaką wymierzam dziecku, często zależy od mojego
  nastroju.

 

 
a

 

 
b

 

 
c


 

 
d

 

 
e

 

 
25.

 

 
Chcę zawsze wiedzieć, gdzie przebywa i co robi moje
  dziecko.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
26.

 

 
Przebywanie z moim dzieckiem sprawia mi dużą przyjemność.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
27.

 

 
Moje dziecko musi „rozumieć”, że to ja mam zawsze rację.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
28.

 

 
Gdy nie rozumiem zachowania swojego dziecka, to nie robię
  z tego większego problemu.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
29.

 

 
Moje dziecko musi uważać, aby mnie czymś nie zdenerwować.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
30.

 

 
Często wydaje mi się, że żyję tylko dla mojego dziecka.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
31.

 

 
Często staram się dawać mojemu dziecku do zrozumienia, że
  je kocham.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
32.

 

 
Staram się przestrzegać tego, aby moje dziecko postępowało
  zgodnie z moimi wymaganiami.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
33.

 

 
Myślę, że mam i będę miała zaufanie do mojego dziecka.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
34.

 

 
Gdy się zdenerwuję, to mocniej karzę swoje dziecko.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
35.

 

 
Niepokoję się często o swoje dziecko, jakby ciągle było
  małe i bezradne.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
36.

 

 
Często uśmiecham się do swojego
  dziecka.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
37.

 

 
Często pouczam swoje dziecko, jak powinno postępować.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
38.

 

 
Gdy moje dziecko jest uparte, to staram się je zrozumieć,
  nie zawsze przecież ja mam rację.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
39.

 

 
Często mówię do mojego dziecka podniesionym tonem.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
40.

 

 
Martwię się, że w wielu sprawach moje dziecko może sobie
  nie poradzić w życiu.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
41.

 

 
Staram się być dla mojego dziecka prawdziwym przyjacielem.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
42.

 

 
Daję do zrozumienia mojemu dziecku, że wiem najlepiej, co
  jest dla niego dobre, a co złe.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
43.

 

 
Nie wymagam, aby moje dziecko teraz, czy jak dorośnie, ze
  wszystkiego mi się zwierzało.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
44.

 

 
Gdy mam zły dzień, to krzyczę na swoje dziecko bez powodu.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
45.

 

 
Gdy moje dziecko przebywa poza domem, odczuwam lęk, że coś
  mu się stanie.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
46.

 

 
Kiedy moje dziecko zwraca się do mnie ze „swoimi
  kłopotami”, staram się mu pomóc, aby dobrze się poczuło.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
47.

 

 
Często upominam moje dziecko, gdy robi coś nie tak, jak mu
  każę.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
48.

 

 
Akceptuję to, że moje dziecko w miarę dorastania ma prawo
  do samodzielnych decyzji, np. jak spędzać wolny czas.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
49.

 

 
Jestem tak zmienna, że moje dziecko może mieć problemy ze
  zrozumieniem, jaka jestem.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 

 
50.

 

 
Trudno jest pogodzić mi się z tym, że moje dziecko tak
  szybko staje się większe, bardziej dorosłe.

 

 
a

 

 
b

 

 
c

 

 
d

 

 
e

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Dane Klienta/Podopiecznego:
 
Imię i nazwisko:
Adres do korespondencji:
 
E-mail:
Telefon:
Sygnatury akt i numery spraw sądów, prokuratur i jednostek
policji oraz ich adresy w których Klient/Podopieczny jest stroną:
 
 
 
 
 
 
 
 
 

  1. Wyrażam zgodę na
         przeprowadzenie badań przez Rodzinny Ośrodek Diagnostyczno-Konsultacyjny
         przy Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP

  2. Wyrażam zgodę na
         wykorzystywanie moich danych osobowych przez Fundację Obrony Praw Dziecka
         KAMAKA OPP dla realizacji jej zadań statutowych

  3. Oświadczam, że
         zostałem poinformowany o możliwości wglądu i zmieniania moich danych
         osobowych będących w posiadaniu Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP

Czytelny podpis Klienta/Podopiecznego:  
 
 
 
 
Dziękujemy za współpracę.
 






WYKORZYSTYWANIE SEKSUALNE


 


 


RODZAJE SPRAWCÓW WYKORZYSTYWANIA SEKSUALNEGO:



  1. Wywodzący się z kręgów rodzinnych – stosunki
         kazirodcze;

  2. Wywodzący się z poza kręgów rodzinnych;

  3. Pedofil;

  4. Gwałciciel;

  5. Sprawca młodociany.



 


CECHY WSPÓŁNE SPRAWCÓW:


- niskie poczucie własnej wartości;


- silne poczucie osamotnienia
emocjonalnego;


- ograniczone odczuwanie
współczucia w stosunku do ofiary;


- niska samokontrola.


 


TYPY SPRAWCÓW:


1)    
Typ regresywny – jego seksualizm skierowany jest na
jednostki dorosłe (pierwotna orientacja), jednak reaguje również na dzieci. Są
łatwiej osiągalne i stwarzają sprawcy mniej problemów. Często jest to
wystarczający argument, by zainteresować się dzieckiem (zastępczy obiekt
działań);


2)    
Typ zafiksowany – od początku nastawiony na
zaspokajanie swoich potrzeb seksualnych za pomocą dzieci (pierwotna
orientacja). Są one obiektem jego pożądania. Na osoby dorosłe nie reaguje lub
reaguje bardzo słabo (pedofil);


3)    
Typ socjopatyczny – brak lub niski poziom współczucia w
stosunku do ofiary oraz tendencje sadystyczne.


 


STRATEGIE DZIAŁANIA SPRAWCÓW:


 


Cechy charakterystyczne:


- planują i przygotowują swoją
działalność;


- swoje czyny przeżywają w
fantazji;


- szukają okazji do spełnienia
swych planów;


- szukają partnerek, które można do
tego celu wykorzystać;


- starają się uzyskać nieskazitelny
image.


 


Kierunki działania w ramach strategii:


→ w stosunku do ofiary, aby stała
się możliwie bezbronna i łatwo osiągalna;


→ w stosunku do matek i opiekunów,
aby ich zmylić bądź skłonić do tolerancji;


→ w stosunku do rodziny, instytucji,
sąsiadów, aby uniemożliwić ewentualną pomoc.


 


Specyfika sytuacji, w jakiej znalazło się dziecko, sprzyjająca sprawcom
wykorzystywania seksualnego:


● sytuacja rodzinna: zaniedbanie,
przemoc i uzależnienie ułatwiające sprawcy zastraszenie i


  
manipulowanie;


● pobyt dziecka w instytucjach:
internat, pogotowie opiekuńcze, dom dziecka;


● silne pragnienie bliskości i
miłości (może czynić dziecko łatwowiernym i skorym do


  
ustępstw);


● pragnienie zaspokojenia potrzeby
bezpieczeństwa (stąd podwyższona tolerancja i gotowość


  
do kompromisów);


● obniżenie poczucia własnej
wartości (stąd otwartość ofiary, łatwość jej zmylenia);


 


Działania sprawców ułatwiające im uprawianie procederu wykorzystywania
seksualnego poprzez organizowanie odpowiednich warunków:


- ciągłe pobudzanie konfliktów
między matką a dzieckiem;


- wzbudzanie poczucia winy u matek;


- zastraszanie dziecka;


- wzmacnianie statutu „porządnej
rodziny” na zewnątrz;


- udawanie silnej więzi z
dzieckiem;


- umacnianie własnego wizerunku
jako przyjaciela dziecka;


- przełamywanie trudności poprzez
umiejętne dobieranie zabawy.


 


Strategie działania sprawcy ukierunkowane na ofiarę:


1)    
Wzbudzanie zaufania dziecka.


2)    
Wykorzystywanie jego słabości i pragnień.


3)    
Celowe wzmacnianie deficytów dziecka.


4)    
Wprowadzanie elementów niepewności między tym, co
dobre, a tym, co złe – zachwianie systemu wartości.


5)    
Wzbudzanie lęków u dziecka.


6)    
Łamanie jego woli.


7)    
Izolacja dziecka, pozbawianie go wszelkich kontaktów.


8)    
Uzależnianie dziecka od siebie.


9)    
Kupowanie prezentów w celu wywołania akceptacji i
tolerancji.


10)Sugerowanie
miłości i wynoszenie dziecka ponad inne („Moja mała księżniczka”).


11)Demonstrowanie
władzy oraz siły i delikatne zastraszanie ofiary – wymuszanie milczenia (śmierć
ukochanego zwierzątka).


12)Poddawanie
prawdomówności dziecka pod wątpliwość („To nasza mała kłamczuszka”).


13)Aranżowanie
pierwszych zbliżeń w sytuacjach zabawowych.


14)Wzbudzanie
litości w stosunku do sprawcy.


15)Wzbudzanie
dumy u dziecka, że jest partnerem/partnerką sprawcy.


 


Techniczne szczegóły planu:


- Pierwszy kontakt z intymnymi
częściami ciała jest „planowo-przypadkowy”.


- Miejsce i czas zbliżenia jest
wybrany planowo, gdy dziecko jest samotne i bezbronne.


- Odpowiedzialność i winę za
wszystko, co się zdarzyło, wmawiają dziecku.


- Przenoszą podejrzenia na inne
osoby.


 


PREWENCJA:



  1. Wzmacnianie poczucia własnej wartości.

  2. Nabieranie pewności siebie.

  3. Kształtowanie umiejętności przekonywania i mówienia
         na tematy trudne.

  4. Trenowanie umiejętności decydowania o swoim ciele.

  5. Umiejętność rozpoznawania i wyrażania swoich
         emocji.

  6. Umiejętność mówienia „NIE”.

  7. Umiejętność sięgania po pomoc.

  8. Umiejętność rozpoznawania złych i dobrych tajemnic.

  9. Poznawanie swojego ciała – uświadamianie seksualne.



 


 


Uwaga!


       Jeśli mamy przesłanki wskazujące na
przemoc seksualną w stosunku do dziecka, nie wolno nam reagować spontanicznie.
Wszystkie kroki muszą być przemyślane i rozsądne. Działania pochopne mogą tylko
pogorszyć sytuację ofiary. Często zbyt szybka konfrontacja sprawcy z naszą
wiedzą o popełnionym przestępstwie wzmaga tylko nacisk psychiczny na dziecko.
Aby uwolnić dziecko os sprawcy należy działać cierpliwie, zbierać obserwacje,
informacje i dowody winy. Są to procesy długotrwałe wymagające cierpliwości i
aktywnej współpracy wielu profesjonalistów (nauczyciele, terapeuci, policjanci,
prawnicy, psychologowie i pedagodzy).


 


DIAGNOZA (PRZESŁUCHANIE):


 


Podstawowe wiadomości:



  1. Najczęściej sprawcą jest osoba znana dla ofiary i
         dlatego większość przypadków molestowania nie zawiera elementów użycia
         siły w stosunku do dziecka.

  2. Brak fizycznych symptomów wykorzystywania
         seksualnego nie wyklucza możliwości, że miało ono miejsce.

  3. Psycholog powinien unikać projektowania własnych
         uczuć na dziecko zakładając, że czuje ono wrogość do sprawcy.

  4. Ofiara ma często ambiwalentny stosunek do sprawcy,
         a nawet czuje się z nim związana emocjonalnie i chce go ochraniać.

  5. Okazywanie negatywnych uczuć wobec niektórych
         dorosłych nie musi oznaczać, że dziecko właśnie przez niego zostało
         skrzywdzone.

  6. Sprawcą wykorzystywania seksualnego niekoniecznie
         musi być mężczyzna. Znany jest udział kobiet w tym przestępstwie. Nie
         odgrywa roli także wiek. Sprawcy wykorzystywania mogą mieć od 6 do 80 lat.

  7. Fakt bycia wielokrotnie wykorzystywanym seksualnie
         jest wystarczającym powodem, by dziecko zachowywało się w sposób
         nieprzewidywalny i czuło wściekłość.

  8. Każde dziecko musi być traktowane indywidualnie.
         Niewłaściwe postępowanie diagnostyczne jest dodatkową traumą.



 


Typowe rodzaje wykorzystywania seksualnego dzieci:


1)    
Wykorzystywanie bez pełnej lub częściowej penetracji
(często nie pozostawia żadnych śladów fizycznych).


2)    
Penetracja przy użyciu palców lub małych przedmiotów.


3)    
Stosunek sromowy lub imitujący go (członek pocierany o
narządy rodne dziecka lub między udami.


4)    
Penetracja odbytu – rzadko pozostawia ślady, ponieważ
goi się bardzo szybko.


5)    
Kontakt oralno-genitalny, zwykle nie pozostawiający
długotrwałych fizycznych uszkodzeń.


 


Zasady prowadzenia rozmowy:



  1. Pamiętaj, że dziecięce rozumienie czasu, liczby i
         przestrzeni rozwija się stopniowo. Dziecko może nie rozumieć, co to znaczy
         leżeć na kimś czy leżeć obok. Może nie umieć odpowiedzieć na pytanie, ile
         razy się coś zdarzyło lub kiedy miało ono miejsce.

  2. Rozmawiaj krótkimi zdaniami. Wybieraj wyrazy jedno,
         dwu sylabowe.

  3. Nie pytaj „Czy byłaś dotykana?”, lecz „Czy on Cię
         dotknął?”.

  4. Unikaj pytań sugerujących.

  5. Unikaj konstrukcji warunkowych i podwójnych
         zaprzeczeń.

  6. Unikaj pytań wymagających od dziecka analizy
         zdarzeń z przeszłości i ich oceny.



 


Diagnozując dziecko należy zwrócić uwagę na następujące grupy
czynników:


- zachowania dziecka;


- reakcje na konkretną zawartość
pokazywanych mu materiałów;


- wypowiedzi dziecka w trakcie
rozmowy (przesłuchania);


- jakość i ilość wiarygodnie
dostarczanych przez nie informacji;


- okoliczności sprawy, zwłaszcza
dotyczące zarzutów, podejrzeń i objawów sugerujących


  
wykorzystywanie;


- wewnętrzną spójność opisu
zdarzeń;


- potencjalną motywację do
ujawnienia lub zaprzeczenia wykorzystywaniu.


 


Poziom spójności w wypowiedziach dzieci molestowanych:


● dla dzieci typowy jest pewien
stopień niespójności zwłaszcza, gdy wypowiedź dotyczy


  
mniej istotnych szczegółów;


● powszechnie występujący wzorzec
zachowań dzieci wykorzystywanych seksualnie:


  
zaprzeczenie – minimalizacja – ujawnienie – odwołanie;


● na wysoki poziom logiczności
wypowiedzi wpływa: jednorazowe lub incydentalne


  
wykorzystywanie przez jedną osobę w jednoznacznych okolicznościach;


● na wysoki poziom nieścisłości
wypowiedzi mają wpływ: wykorzystywanie przez wielu


  
sprawców trwające przez długi czas w zmieniających się okolicznościach.


 


Charakterystyczne cechy świadczące o wykorzystywaniu seksualnym:


→ tajemnica;


→ groźby, zastraszanie;


→ przekupstwa, obietnice, podstęp;


→ brak zaufania.




SKALA
RYZYKA DYSLEKSJI ( SRD )


oprac. Marta Bogdanowicz


 


.......................................................               ..........                  .........                       .....................


   Imię i nazwisko dziecka                              wiek                   klasa                        data badania


 


SRD zawiera 21 stwierdzeń, które należy ocenić według skali
4-stopniowej. Cyfry na skali wskazują na brak występowania symptomów ryzyka
dysleksji (1 punkt) lub na stopień ich nasilenia (2-3-4 punkty). Zaznaczając
cyfry, zaznaczamy, że dany symptom:


 



 
1

 

 
2

 

 
3

 

 
4

 

 
NIGDY

 

 
CZASEM

 

 
CZĘSTO

 

 
ZAWSZE

 

 
nie występuje

 

 
występuje

 

 
występuje

 

 
występuje

 


 


Proszę uważnie przeczytać poniższe stwierdzenia i
zakreślić kółkiem cyfry najlepiej charakteryzujące zachowanie dziecka.


 



 
1

 

 
Dziecko ma trudności
  z zapamiętywaniem wszystkich liter.

 
 

 

 
1

 

 
2

 

 
3

 

 
4

 

 
2

 

 
Dziecko ma trudności
  w posługiwaniu się nożyczkami.

 

 
1

 
 

 

 
2

 

 
3

 

 
4

 

 
3

 

 
Dziecko ma wadę
  wymowy.

 
 

 

 
1

 

 
2

 

 
3

 

 
4

 

 
4

 

 
Dziecko jest mało
  sprawne ruchowo : słabo biega, skacze, źle jeździ na rowerze, hulajnodze.

 

 
1

 

 
2

 

 
3

 

 
4

 

 
5

 

 
Dziecko pisze litery
  i cyfry zwierciadlanie lub odwzorowuje wyrazy przez zapisywanieie

 
ich od strony prawej
  do lewej.

 

 
1

 

 
2

 

 
3

 

 
4

 

 
6

 

 
Dziecko przekręca
  słowa ( np. mówi kraktor ), zmienia przedrostki w wyrazach              ( np. zauczyć się ), myli
  wyrazy o podobnym brzmieniu.

 

 
1

 

 
2

 

 
3

 

 
4

 

 
7

 

 
Dziecko nie umie
  odróżnić głosek o podobnym brzmieniu ( np. g - k, z - s ), dlatego nie
  dostrzega różnic w parach wyrazów, takich jak: góra – kura, koza – kosa.

 

 
1

 

 
2

 

 
3

 

 
4

 

 
8

 

 
Dziecko ma problemy
  z budowaniem poprawnych wypowiedzi (zmienia szyk wyrazów w zdaniu albo używa
  nieprawidłowych form gramatycznych).

 

 
1

 

 
2

 

 
3

 

 
4

 

 
9

 

 
Dziecko niechętnie
  bawi się układankami, klockami Lego, puzzlami lub nie umie układać ich według
  wzoru ( tworzy tylko własne kompozycje ).

 

 
1

 

 
2

 

 
3

 

 
4

 

 
10

 

 
Dziecko niechętnie
  uczestniczy w zabawach ruchowych.

 
 

 

 
1

 

 
2

 

 
3

 

 
4

 

 
11

 

 
Dziecko ma problemy
  z odróżnieniem i zapamiętaniem liter o kształtach identycznych, lecz inaczej
  położonych w przestrzeni ( np. b – p – g – d ).

 

 
1

 

 
2

 

 
3

 

 
4

 

 
12

 

 
Dziecko niechętnie
  rysuje, pomimo że jest do tego zachęcane

 
 

 

 
1

 

 
2

 

 
3

 

 
4

 

 
13

 

 
Dziecko ma trudności
  z pamięciowym odtworzeniem materiału uszeregowanego w sekwencje ( np. nazwy
  pory dnia i posiłków, dni tygodnia, pory roku, szeregi                  4-cyfrowe ).

 

 
1

 

 
2

 

 
3

 

 
4

 

 
14

 

 
Dziecko ma trudności
  z koncentracją uwagi, łatwo się rozprasza.

 
 

 

 
1

 

 
2

 

 
3

 

 
4

 

 
15

 

 
Dziecko źle
  funkcjonuje na zajęciach fizycznych ( np. podczas gry w piłkę, wykonywania
  układów gimnastycznych, ćwiczeń równoważnych, takich jak chodzenie po linii,
  stanie na jednej nodze ).

 

 
1

 

 
2

 

 
3

 

 
4

 

 
16

 

 
Dziecko ma trudności
  z odróżnieniem i zapamiętaniem liter o podobnych kształtach       ( np. m – n, l – t – ł ).

 

 
1

 

 
2

 

 
3

 

 
4

 

 
17

 

 
Dziecko ma trudności
  z wyróżnieniem głosek w słowach ( np. nos = n – o – s ).

 
 

 

 
1

 

 
2

 

 
3

 

 
4

 

 
18

 

 
Dziecko ma problemy
  z odtwarzaniem szlaczków i figur geometrycznych                             ( przerysowaniem
  rombu ze wzoru ).

 

 
1

 

 
2

 

 
3

 

 
4

 

 
19

 

 
Dziecko ma trudności
  z łączeniem głosek w słowo ( np. o – k – o = oko ).

 
 

 

 
1

 

 
2

 

 
3

 

 
4

 

 
20

 

 
Dziecko ma problemy
  z zawiązaniem sznurowadeł, zapinaniem guzików, wiązaniem kokardek oraz
  wykonaniem innych czynności samoobsługowych.

 

 
1

 

 
2

 

 
3

 

 
4

 

 
21

 

 
Dziecko ma trudności
  z dokładnym zapamiętaniem krótkich wierszyków i piosenek oraz z rozpoznaniem
  i tworzeniem rymów.

 

 
1

 

 
2

 

 
3

 

 
4

 


 


 


 

Arkusz zbiorczy badania lateralizacji


 


Imię i nazwisko dziecka
....................................................................................
lat......................


 


Posługuje się ręką: lewą – prawą


1) Kalejdoskop – ręka P – oko


                             ręka L – oko


                             obie R – oko


2) Przesłona – próby 1 – oko


                                  2 – oko


                                  3 – oko


                                  4 – oko


                                  5 – oko


3) Dziurka od klucza – oko


4) Buteleczka – oko


5) Kreskowanie – PR – próba 1


                                      próba 2


                             LR – próba 1


                                      próba 2


6) Szlaczki: PR lub LR – ocena jakościowa
(zakreślić lepszą)


7) Cięcie po linii: PR lub LR –
zakreślić lepszą


8) Skakanie: PN lub LN – zakreślić
lepszą


9) Kopanie: PN lub LN – zakreślić
lepszą


 


 


Formuła lateralizacji:


 


 


 


Zalecenia:


 


 


 


Osoba badająca:


 


Wywiad strukturalizowany (ogólny)


 


Bydgoszcz
.......................


 


Wywiad z:  matką  
ojcem   opiekunem   panią  
panem  
............................................................


 


Imię i nazwisko dziecka
............................................


Data urodzenia ..........................................................


Data badania
..............................................................


 


 


Przebieg ciąży: ciąża .................... prawidłowa ........................ powikłana
...............................


 


Poród: o czasie, przed terminem w ............. m-cu, po
terminie ...................................................


            siłami
natury, przez cesarskie cięcie


            powikłania
........................................................................................................................


Apgar ...........................


 


Rozwój fizyczny: prawidłowy, opóźniony


 


Rozwój mowy: prawidłowy, opóźniony. Dziecko jest/nie jest
pod opieką logopedy.


 


Choroby przewlekłe:
....................................................................................................................


..............................................................................................................................................................................................................................................................................................................


Specjalistyczna opieka lekarska
...................................................................................................


Wada wzroku
...............................................................................................................................


Wada słuchu
.................................................................................................................................


 


Urazy głowy
.................................................................................................................................


Utraty przytomności
.....................................................................................................................


 


Sen:


śpi spokojnie/niespokojnie


śpi sam w łóżku/z inną osobą


 


Moczenie nocne: występuje/nie występuje


Inne zaburzenia snu
......................................................................................................................


Inne zaburzenia emocjonalne: jąkanie, tiki, obgryzanie
paznokci, inne (jakie) ..........................


 


Kary: czy są stosowane i jakiego rodzaju
....................................................................................


 


Nagrody: czy są stosowane i jakiego rodzaju
..............................................................................


 


Sytuacja rodzinna:


Ojciec ...................................


Matka ...................................


Rodzeństwo
..................................................................................................................................


 


Relacje w rodzinie
........................................................................................................................


.......................................................................................................................................................








(...)

Najlepiej złóżcie zlecenie (z aprobatą sądu lub bez niej) na wykonanie badania przez RODK działający przy Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA Organizacji Pożytku Publicznego. Jeszcze nie wydaliśmy opinii która nie zalecałaby sądowi orzeczenia opieki wspólnej lub takiego zakresu kontaktów z dziećmi o jaką wnosi rodzic alienowany. Najważniejsze, ze nasza opinia jest dla sądu wiążącą bo powołujemy się w niej na badania Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W ubiegłym tygodniu zablokowaliśmy swoją opinią wydanie przez sąd w Gdańsku niekorzystnego dla alienowanego ojca orzeczenia na podstawie opinii państwowego RODK. http://opiekawspolna2.pl.tl/RODK-przy-Fundacji-OPD--g-K-g--OPP.htm


Może Pan zamówić ekspertyzę (opinię) na ten temat w RODK przy Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA Organizacji Pożytku Publicznego. Sądy uwzględniają nasze opinie tak samo jak opinie RODKów państwowych. W niektórych miastach już połowa zleceń na temat opieki wspónej-naprzemiennej jest kierowana przez sędziów do nas:

http://opiekawspolna2.pl.tl/RODK-przy-Fundacji-OPD--g-K-g--OPP.htm

 

Jesteśmy w stanie doprowadzić do tego że pod opinią podpiszą się psycholodzy dziecięcy z tytułami naukowymi, nawet profesora albo biegli Instytutu Ekspertyz Sądowych.

 


 

Dzisiaj stronę odwiedziło już 46670 odwiedzających
Ta strona internetowa została utworzona bezpłatnie pod adresem Stronygratis.pl. Czy chcesz też mieć własną stronę internetową?
Darmowa rejestracja