Polsko – ukraińska wojna o małą dziewczynkę

Sygnatura akt: ____________                                                         Kraków, 24 grudzień 2014 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie

Wydział I Cywilny

______   ______________, ul. ______

Powód:, _______________ zam. 37-500 Jarosław, ul. __________________ _ m. __ ;            

Pozwana: Oksana ____,  ________________________  ;

Przedstawiciel społeczny: Fundacja Obrony Praw Dziecka KAMAKA Organizacja Pożytku Publicznego, występująca w imieniu małoletniej Natalii __________________, ur. ________________; adres do doręczeń, 32-700 Bochnia, ul. Heleny Modrzejewskiej 29.

ZGŁOSZENIE UDZIAŁU

Na mocy art. 8 k.p.c., art. 61 § 1 pkt. 5 k.p.c., art. 61 § 2 i § 4 k.p.c., art. 62 k.p.c., art. 63 k.p.c., art. 86 k.p.c., art. 87 k.p.c., art. 88 k.p.c., art. 89 k.p.c., art. 90 k.p.c., art. 91 k.p.c., art. 92 k.p.c., art. 93 k.p.c., art. 94 k.p.c., art. 95 k.p.c., art. 96 k.p.c., art. 97 k.p.c., art. 462, art. 479^6a, art. 479³⁸ k.p.c., art. 510 § 1 k.p.c., art. 95 k.c., art. 98 k.c., art. 3 k.p.k., art. 90 k.p.k., 91 k.p.k. i art. 30 § 4 Ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich z dnia 26 października 1982 r. (Dz. U. Nr 35, poz. 228) – Tekst jednolity z dnia 9 lutego 2010 r. (Dz. U. Nr 33, poz. 178) –

Fundacja Obrony Praw Dziecka KAMAKA Organizacja Pożytku Publicznego zgłasza swój udział na prawach strony jako przedstawiciela społecznego w rozumieniu Kodeksu Postępowania Cywilnego i Kodeksu Postępowania Karnego w niniejszej sprawie i w innych dotyczących wykonywania władzy rodzicielskiej, opieki wspólnej i kontaktów z rodzicami małoletniej Natalii _________________, ur. ______________ r., a także w innych sprawach powiązanych z tymi kwestiami (na przykład karnych).

Zgodnie z art. 510. § 1 k.p.c.: „Zainteresowanym w sprawie jest każdy, czyich praw dotyczy wynik postępowania, może on wziąć udział w każdym stanie sprawy aż do zakończenia postępowania w drugiej instancji. Jeżeli weźmie udział, staje się uczestnikiem.”

Zgodnie z art. 76 K.p.c. każdy, kto ma interes prawny w tym, aby sprawa została rozstrzygnięta na korzyść jednej ze stron, może w każdym stanie sprawy aż do zamknięcia rozprawy w drugiej instancji przystąpić do tej strony. Interes prawny Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP, wyrażony expressis verbis w jej statucie polega na tym, aby nie ucierpiało bezwzględne, konstytucyjne prawo dzieci i rodziców do wzajemnych kontaktów i opieki wspólnej, co – jak do tej pory – ma miejsce lub może mieć miejsce. Prawo to sprecyzowane jest nie tylko w Konstytucji RP, ale również w aktach prawa międzynarodowego, obowiązującego na terytorium Polski.

W niniejszej sprawie zachodzi, niewątpliwie, potrzeba obrony interesu społecznego i jednocześnie ważnego interesu indywidualnego, w rozumieniu art. 90 k.p.k., objętego zadaniami statutowymi Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA, w szczególności ochrony bezwzględnego prawa dzieci i rodziców do wzajemnych kontaktów i opieki wspólnej-równoważnej, uwzględnionego w europejskich standardach prawnych i zapisanego w ratyfikowanych przez polski Parlament umowach prawno-międzynarodowych, między innymi: 

1.     w  Traktacie Lizbońskim (art.24 pkt. 3 KPP);

2.     w Konwencji w sprawie kontaktów z dziećmi przyjętej przez Komitet Ministrów Rady Europy w Wilnie 3 maja 2002 r. (sporządzonej w Strasburgu 15 maja 2003 r., Dz. U. Z 2009 r. Nr 68, poz. 576), podpisanej przez Polskę dnia 24 września 2003 r.;

3.     w Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności z dnia 4 listopada 1950 r. (Dz. U. Z 1993 r. Nr 61, poz. 284);

4.     w Konwencji praw dziecka przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r., Dz. U. z 1991 r. Nr 120, poz. 526;

5.     w Europejskiej Konwencji o wykonywaniu praw dzieci sporządzonej w Strasburgu 25 stycznia 1996 r.;

6.     w Europejskiej Karcie Społecznej, (European Social Charter (ESC), Europäische Socialcharta, Charte sociale européenne) sporządzonej w Turynie 28 października 1961 r., poprawionej w Protokole zmieniającym ESC, przygotowanym w Turynie 21 października 1991 r. Jej sygnatariuszami są członkowie Rady Europejskiej, w tym Polska. ESC gwarantuje prawa podstawowe, m.in.: prawo ochrony dzieci i młodzieży przed alienacją rodzicielską, prawo dzieci i młodzieży do opieki wspólnej - równoważnej, prawo do organizowania się, nieutrudniania działalności organizacji społecznych, monitoringu pracy instytucji publicznych, w tym sądów;

7.     w Międzynarodowym Pakcie Praw Obywatelskich i Politycznych, sporządzonym w Nowym Jorku dnia 19 grudnia 1966 r. (Dz.U. z 1977 r. Nr 38, poz.167);

8.     w Zasadzie 6 rekomendacji nr R (84) w sprawie władzy rodzicielskiej z dnia 28 lutego 1984 r., przyjętej przez Komitet Ministrów Rady Europy;

9.     w Konwencji dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę, sporządzonej w Hadze dnia 25 października 1980 r.

Zgodnie z art. 61. § 4. K.p.c. organizacje społeczne, do których zadań statutowych należy

ochrona równości oraz niedyskryminacji przez bezpodstawne bezpośrednie lub pośrednie zróżnicowanie praw i obowiązków obywateli, mogą w sprawach o roszczenia z tego zakresu wytaczać za zgodą obywateli powództwa na ich rzecz oraz, za zgodą powoda, wstępować do postępowania w każdym jego stadium.

Zgodnie z art. 8. K.p.c. organizacje społeczne, których zadanie statutowe nie polega na

prowadzeniu działalności gospodarczej, mogą dla ochrony praw obywateli spowodować wszczęcie postępowania, jak również brać udział w toczącym się postępowaniu.

Z niepokojem zauważamy fakt, że w niniejszej sprawie ma miejsce lub może mieć miejsce

zakazana przez Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483, z 2001 r. Nr 28, poz. 319, z 2006 r. Nr 200, poz. 1471, z 2009 r., Nr 114, poz. 946):

1.     dyskryminacja rodziców w dostępie do dziecka jak i również

2.     dyskryminacja dzieci w dostępie do rodziców

- przez bezpodstawne bezpośrednie lub pośrednie zróżnicowanie praw i obowiązków obywateli.

Jedna ze stron może być dyskryminowana przez bezpodstawnie i pośrednie zróżnicowanie praw i obowiązków obywateli, w rozumieniu art. 61. § 4. K.p.c., w zakresie dostępu dziecka do rodzica i rodzica do dziecka.

Zachodzi więc tutaj, niewątpliwie, konieczności ochrony równości oraz niedyskryminacji przez bezpodstawne bezpośrednie lub pośrednie zróżnicowanie praw i obowiązków obywateli w rozumieniu art. 8 K.p.c., art. 61-63 K.p.c., art. 462 K.p.c., art. 479^6a K.p.c. i art. 479³⁸ K.p.c.

Interes prawny Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA w rozumieniu art. 510 § 1 k.p.c., jeśli chodzi o udział w niniejszej sprawie, staje się OCZYWISTY jeśli przeanalizuje się misję i cele statutowe Fundacji zamieszczone na: http://opiekawspolna2.pl.tl/Statut-Fundacji-OPD-KAMAKA.htm

lub też Postanowienie z dnia 12 listopada 2009 r. Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie, XII Wydziału Gospodarczego Krajowego Rejestru Sądowego, przedstawione na naszych portalach. Wynika z nich, że celem Fundacji jest - między innymi: 

1.     Przeciwdziałanie negatywnym konsekwencjom współczesnych przemian technologicznych, społecznych i obyczajowych, a w szczególności osłabieniu i zanikowi więzi rodzinnych oraz kryzysowi ojcostwa (który rozumiemy jako ELIMINOWANIE ojców z życia dzieci po rozwodzie rodziców).

2.     Przeciwdziałanie ludzkiej głupocie, nienawiści, podłości, zawziętości i złośliwości - w szczególności tej, dla której areną jest sala sądowa i której ofiarami są dzieci.

Postanowieniem z dnia 5 maja 2010 r. Sąd Rejonowy dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie, XII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego, przedstawionym na: http://opiekawspolna.pl.tl/Dokumenty-Fundacji.htm - nadał Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA status organizacji pożytku publicznego w zakresie - między innymi:

1.     ochrony, w szczególności dzieci, przed przemocą alienacyjną,

2.     reprezentowania interesów członków organizacji przed instytucjami państwowymi (jaką jest sąd),

3.     doradztwa prawnego,

4.     badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie nauk społecznych (które Fundacja prowadzi monitorując, obserwując i opisując pracę organów wymiaru sprawiedliwości w zakresie generowania przez nie zjawiska alienacji rodzicielskiej ZjAR).

Udział Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA Organizacji Pożytku Publicznego leży również w interesie wymiaru sprawiedliwości w rozumieniu art. 90 § 3. k.p.k., w związku z tym, że:

1.     Fundacja Obrony Praw Dziecka KAMAKA masowo występuje o odszkodowania od Skarbu Państwa dla dzieci i osób alienowanych przed cywilnymi sądami krajowymi i przed międzynarodowymi trybunałami pod których jurysdykcję Polska się poddała;

2.     Celem statutowym Fundacji jest taka modyfikacja prawa, aby zlikwidować rozdźwięk pomiędzy deklarowaną przez rząd i sądownictwo ochroną praw podstawowych obywateli, w tym dzieci, a faktyczną realizacją tych zapewnień. 

Na mocy art. 91 k.p.k. Fundacja Obrony Praw Dziecka KAMAKA wskazuje: Krzysztofa Mariusza Kokoszkę, Annę Marię Werbiłowicz, mec. Dominikę Lis-Walczewską, mec. Grażynę Tworzydło, mec. Klaudię Starzak-Gołuszkę, radcę prawnego Elżbietę M. Andrzejewską, aplikanta adwokackiego Dariusza Michalewicza, aplikantkę adwokacką Aleksandrę Moździerz, Kamilę Jaworską, Natalię Domoń, Karinę Cieślik, Karinę Rajca, Czesławę Urszulę Mrowiec, Joannę Ornat, Małgorzatę Błahut, Ewę Tyszkiewicz, Katarzynę Goc, Monikę Mohel, Joannę Szubstarską i inne osoby wymienione na http://www.opiekawspolna2.pl.tl/.  

- jako przedstawicieli , którzy mają ją reprezentować w niniejszej sprawie. Na mocy art. 91 k.p.k. składamy wniosek o umożliwienie im uczestnictwa w rozprawach, wypowiadania się i składania oświadczeń na piśmie.   

Wniosek ten jest popierany przez kilkadziesiąt tysięcy osób z całej Polski ( i zagranicy) działających w naszych strukturach, przy realizacji różnych projektów lub – po prostu – tylko je popierających. Nazwiska małego ich promila są zeskanowane na http://www.opiekawspolna2.pl.tl .   

Z poważaniem, 

Za Fundację,

Krzysztof  Mariusz Kokoszka

Biegły sądowy z zakresu problematyki alienacji rodzicielskiej i sposobów jej przeciwdziałania

Pełnomocnik Zarządu Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP

Pełnomocnik Komitetu Inicjatyw Ustawodawczych Opieki Wspólnej

Dyrektor RODK przy Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP

Dyrektor Centrum Mediacji i Negocjacji

przy Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP

Mediator sądowy

Joanna Ornat

Prezes Zarządu Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP

Do wiadomości: 

1.     Ministerstwo Sprawiedliwości RP; 00-950 Warszawa, Al. Ujazdowskie 11;

2.     Prokuratura Generalna; 02-315 Warszawa, ul. Barska 28/30;

3.     Europejski Trybunał Praw Człowieka, European Court of Human Rights, Cour Européenne des Droits de l’Homme; Rada Europy, Counsil of Europe, Conseil de l’Europe 67075 Strasbourg Cedex, France, Requête 16521/10, Do sprawy 16521/10;

4.     Biuro Rzecznika Praw Dziecka; ul. Przemysłowa 30/32, 00-450 Warszawa;

5.     Biuro Rzecznika Praw Obywatelskich;        Aleja Solidarności 77, 00 - 090 Warszawa;

6.     Ambasada Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, Wydział Konsularny, Sekcja Obywateli Amerykańskich, konsul Frisco McDonald z którym Fundacja Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP, raz w roku, przygotowuje dla Departamentu Stanu, Prezydenta i Kongresu USA raport o łamaniu praw człowieka w Polsce, w szczególności o łamaniu praw dziecka i rodzica do wzajemnych kontaktów i do opieki wspólnej, a także o sposobach uciszania i eliminowania tych, którzy ośmielają się krytykować władzę (sądowniczą) w Polsce. Więcej na: http://www.opiekawspolna2.pl.tl/Polska-w-raporcie-Departamentu-Stanu-USA.htm;

7.     Pozew zbiorowy, o odszkodowanie i zadośćuczynienie (na mocy art. 416 K.c.), koordynowany przez Fundację Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP, przeciwko organom wykonującym władzę publiczną za:

Ø  niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie – na mocy art. 417.§ 1. K.c.;

Ø  zgodne z prawem, ale wywołujące szkodę, działanie lub zaniechanie – na mocy art. 417 ². K.c.

- generujące patologię zjawiska alienacji rodzicielskiej.

8.     Europejski Trybunał Praw Człowieka, European Court of Human Rights, Cour Européenne des Droits de l’Homme; Rada Europy, Counsil of Europe, Conseil de l’Europe 67075 Strasbourg Cedex, France, Skarga zbiorowa przeciwko Polsce

Ø  prowadzona przez Fundację Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP,

Ø  przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka w Strasburgu,

Ø  o zadośćuczynienie w rozumieniu art. 41 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka,

Ø  za szkody wyrządzone przez niezgodne z tą Konwencją działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej przez organy państwowe, w szczególności przez polskie sądy, prokuratury i jednostki policji,

Ø  w zakresie artykułów chroniących bezwzględne prawo dzieci i rodziców do wzajemnych kontaktów i opieki wspólnej, w szczególności w zakresie art. 8 i 14 EKPC.

Fundacja Obrony Praw Dziecka KAMAKA Organizacja Pożytku Publicznego

KRS 0000341653, NIP 8681951946, REGON 121279362

Tel. 606-515-686;

www.opiekawspolna2.pl.tl

Siedziba:

32-700 Bochnia, ul.H. Modrzejewskiej 29

Oddziały krajowe, między innymi, w:

Suchej Beskidzkiej (34-200 Sucha Beskidzka, ul. Mickiewicza), Krakowie, Warszawie, Wrocławiu, Trzebnicy, Bydgoszczy, Toruniu, Zielonej Górze, 

Gorzowie Wielkopolskim, Opolu, Białymstoku, Katowicach,  Kielcach, Krośnie, Olsztynie, Poznaniu, Szczecinie, Łodzi, Częstochowie, Żywcu.

Niektóre oddziały zagraniczne:

Los Angeles -€Silicon Valley (USA), Wenecja (Włochy), Punta Sabioni (Włochy), Trepporti (Włochy)

Przy Fundacji OPD KAMAKA OPP działają:

1.      Centrum Mediacji i Negocjacji Sądowych;

2.      RODK, wydający opinie dla sądów, zgodnez koncepcją równości, niedyskryminacji, opieki wspólnej i dobra dziecka;

3.     Kancelarie adwokackie. Z Fundacją OPD KAMAKA OPP współpracuje kilkuset adwokatów i aplikantów adwokackich w całej Polsce.

4.     Kancelarie radców prawnych. Z Fundacją OPD KAMAKA OPP współpracuje, w całej Polsce, kilkuset radców prawnych i  ich aplikantów.

5.     Kancelarie mediatorów sądowych zrzeszonych w Centrum Mediacji i Negocjacji Sądowych przy Fundacji OPD KAMAKA OPP.

6.      Telefon Zaufania dla Ofiar Przemocy na tle alienacji rodzicielskiej (dla dzieci i dorosłych) 606-515-686, którego personel specjalizuje się w przeciwdziałaniu alienacji i przemocy rodzicielskiej, ale podejmuje się też rozwiązywania innych problemów, zgłaszanych przez osoby dzwoniące, w ich aspektach prawnych, psychologicznych i socjalnych. - Całodobowy. Jeśli jest, z jakiś ważnych powodów wyłączony, prosimy zadzwonić po pewnym czasie.

7.      Teatr KAMAKA, który rozpowszechnia w społeczeństwie wiedzę na temat patologii ZjAR poprzez siłę artystycznego przekazu. Obecnie, w Łodzi, przygotowujemy spektakl, z którym chcemy objechać całą Polskę i Europę, opisany w obszernym artykule, w tygodniu „Fakty i Mity”, w numerze z 20 września 2012 r., o destrukcyjnym wpływie bycia alienowanym w dzieciństwie na życie dorosłe. Aktorka występująca w tym przedstawieniu występuje jednocześnie w trzech rolach: „matki” alienującej, sędzi „rodzinnej” i „Matki” Boskiej, zupełnie nie dostrzegając, jak bardzo uszkadza psychicznie swoje dziecko, które alienuje od ojca, drugiej babci, drugiego dziadka itd. Cały czas będąc przekonaną, że działa dla „dobra dziecka” w rozumieniu polskiego Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego. „Polskiego”, bo kodeksy rodzinne państw bardziej rozwiniętych niż Polska, na przykład Brazylii,  „dobro dziecka” rozumieją jako obligatoryjne orzekanie opieki wspólnej nawet bez zgody jednego z rodziców i karanie alienatorów więzieniem (Ordnungshaft w prawie niemieckim). Osoby, które chcą otrzymać bilet na ten spektakl proszone są o wpłatę na konto Fundacji kwoty, co najmniej, 50 zł, z dopiskiem: „Spektal w …”, określając miejsce swojego zamieszkania, abyśmy nie uszczęśliwili osoby mieszkającej w Szczecinie wysyłając jej bilet na spektakl w Rzeszowie. Całkowity zysk ze sprzedaży biletów jest przeznaczany na przeciwdziałanie alienacji rodzicielskiej.

8.      Wydawnictwo Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP. Obecnie prowadzimy sprzedaż wysyłkową książek: „Alienacja rodzicielska w Polsce i  sposoby jej przeciwdziałania”, „Więzienia dla dzieci w Polsce”, „Przemoc w zjawisku alienacji rodzicielskiej”, „Dzieci alienowane”, „Zespół Alienującej „Matki”, „Wiersze dla syna” – będąca poetyckim zapisem przeżyć dorosłej ofiary alienacyjnej przemocy psychicznej. Każda z nich kosztuje, co najmniej, 99 zł + koszty przesyłki. Całkowity zysk z ich sprzedaży jest przeznaczany na przeciwdziałanie alienacji rodzicielskiej. Osoby, które chcą te książki otrzymać, proszone są o wpłatę na konto Fundacji z zaznaczeniem tytułów i adresu na jaki je wysłać. Jeśli zabraknie miejsca na przekazie prosimy o przesłanie pełnych informacji na adres: k-kokoszka@wp.pl.   

9.      W Suchej Beskidzkiej i w innych miejscach prowadzimy Domy Ucieczki dla OfiarPrzemocy Alienacyjnej i Ośrodki Wsparcia Więzi Rodzinnych. Szczegóły na naszych portalach.

10.    Organizujemy, na łonie natury, wczasy terapeutyczne dla rozwodzących się lub przeżywających kryzys małżeński rodziców.

11.    W 183 miejscach w Polsce rozdajemy żywność i ubrania alienowanym dzieciom i rodzicom oraz innym potrzebującym. Szczegóły na: www.opiekawspolna2.pl.tl.

Listy pocztowe i wezwania prosimy kierować na adres:

Fundacja Obrony Praw Dziecka KAMAKA

Organizacja Pożytku Publicznego

32-700 Bochnia, ul. Heleny Modrzejewskiej 29

Konto: Fundacja Obrony Praw Dziecka KAMAKA

Pekao S.A. 78 1240 2294 1111 0010 2863 7676

 Do sprawy XIC 2829/14                                  Kraków 12 luty 2015 r.

Opinia Rodzinnego Ośrodka Diagnostyczno-Konsultacyjnego przy Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP w sprawie rozwodowej Oksany ___________ i Igora ___________ - orzeczenia opieki wspólnej wobec małoletniej Natalii  ___________ - toczącej się przed Sądem Okręgowym w Rzeszowie, sygnatura akt XIC 2829/14.

I.        Osoby badane:

Ojciec - Igor ___________, zamieszkały w Rzeszowie;

Matka - Oksana ___________, przebywająca obecnie w Warszawie;

Małoletnie dziecko stron - Natalia ___________;

Babka ze strony ojca – Halina ___________, zamieszkała w Rzeszowie.

II.      Zastosowane metody i narzędzia badawcze:

Opinię wydano na podstawie:

1.            Analizy akt i dokumentów zawartych w aktach sprawy rozwodowej toczącej się przed Sądem Okręgowym XI Wydziałem Cywilnym - Rodzinnym w Rzeszowie o sygnaturze akt XI C 2829/14;

2.           Analizy nagrań wykonanych przez ojca dziecka, dokumentów medycznych i innych związanych ze sprawą, a w szczególności dotyczących sposobów sprawowania opieki nad córką przez rodziców;

3.           Wyników badań psychologiczno - pedagogicznych przeprowadzonych z wykorzystaniem takich technik jak:

a) Skala Postaw Rodzicielskich w opracowaniu M. Plopla,

b) Alienacja Rodzicielska - Wstępne Rozpoznanie Objawów i Efektów - Ankieta dla Rodzica,

c) Rozmowy, mediacji i pogłębionego wywiadu kierowanego z Igorem ___________,

d) Rozmowy, mediacji i obserwacji zachowania Oksany ___________, również w kontakcie z córką Natalią;

d) Rozmowy, mediacji i pogłębionego wywiadu kierowanego z babką ze strony ojca Haliną ___________;

e) Obserwacji zachowania i rozmowy z małoletnią Natalią ___________.

4. Wyników badań Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, Uniwersytetu w Antwerpii Universitaire Instelling Antverpen Wilrijk  (Belgia), Uniwersytetu w Uppsali Uppsala Universitat (Szwecja), dotyczących zjawiska alienacji rodzicielskiej i występującej na jego tle przemocy.

III.    Podstawa prawna wydania opinii

Badanie przeprowadzono 28 stycznia 2015 roku w Warszawie zgodnie z art. 84 § 1-3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o
postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. z 2010 r. Nr 33, poz. 178) na podstawie której funkcjonują rodzinne ośrodki diagnostyczno-konsultacyjne

Procedury badań w rodzinnych ośrodkach
diagnostyczno-konsultacyjnych określone w standardach opiniowania w
rodzinnych ośrodkach diagnostyczno-konsultacyjnych opracowanych przez
Ministerstwo Sprawiedliwości zostały zachowane.

Zgodnie z nimi Fundacja Obrony Praw Dziecka KAMAKA powiadomiła strony o procedurze przeprowadzania badań w zakresie dotyczącym ich przebiegu i organizacji, jak również o możliwości odwołania się od wydanej opinii wraz z zapewnieniem o wnikliwym, starannym i rzetelnym rozpatrzeniu przez badających okoliczności będących przedmiotem diagnozy.

W procesie opiniowania członkowie zespołu badającego
wykorzystali dostępne instrumenty w postaci wywiadu, rozmowy kierowanej,
obserwacji, analizy dokumentacji, w tym w szczególności akt sprawy oraz zastosowania metod testowych (część III pkt 4 standardów opiniowania).

Z powyższego wynika, że badający zapoznali się
z dokumentacją pozostającą w aktach sprawy, a zatem również
wcześniejszymi opiniami, jeżeli takie się w nich znajdują.

Materiał dowodowy zgromadzony w aktach
ułatwił biegłym poczynienie własnych spostrzeżeń oraz zwrócenie
przez nich uwagi na te kwestie, których wyjaśnienie jest niezbędne do
należytego jej opracowania.

Ponieważ celem badania było zdiagnozowanie aktualnej sytuacji
dziecka, zespół specjalistów RODK przy Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA liczy na to, że ich ustalenia własne będą miały decydujące znaczenie. Informacje
zawarte w zbadanych dokumentach zostały wykorzystane do uporządkowania danych i poznania sposobu funkcjonowania systemu rodzinnego.

Standardowo członkowie zespołu badającego dokonali analizy i
oceny problemów dotyczących sytuacji opiekuńczo-wychowawczej małoletniego,
uwzględniając przy tym stanowisko osób badanych co do podejmowanych przez nie działań instytucjonalnych, a ponadto ich opinie w kwestii wykonywania władzy
rodzicielskiej wraz z propozycjami rozwiązań tych problemów.

W procesie opiniowania w sprawach rodzinnych konieczne jest
dokonanie przez badających oceny postaw obydwojga rodziców zarówno w aspekcie emocjonalnym, jak i wychowawczym, przy jednoczesnym wykazaniu walorów każdego z nich, a także zachowań utrudniających współdziałanie na rzecz dziecka.

Należy podkreślić, że przy dokonywaniu oceny sytuacji
opiekuńczo-wychowawczej małoletniego biegli kierują się zawsze jego dobrem.

Wnioski zawarte w opinii są wynikiem analizy całości materiału
dowodowego. Obowiązkiem badających jest sformułowanie ich w taki sposób, aby
udzielały odpowiedzi na wątpliwości organu orzekającego.

Jak podkreśla się w orzecznictwie, dowód z opinii biegłego
podlega ocenie sądu przy zastosowaniu art. 233 § 1 Kodeksu postępowania
cywilnego, na podstawie właściwych dla jej przedmiotu kryteriów zgodności z
zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw
teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości
wyrażonych w niej wniosków (postanowienie SN z dnia 7 listopada 2000 r., I CKN
1170/98, OSNC 2001, nr 4, poz. 64, uzasadnienie wyroku SN z dnia 15 listopada
2002 r., V CKN 1354/00, Lex nr 77046).

Wyrażona w powołanym przepisie zasada swobodnej oceny dowodów
odnosi się również do wyboru określonych środków dowodowych i do sposobu ich
przeprowadzania.

Prawidłowość realizacji przez sąd tej zasady podlega kontroli w
toku instancji, stąd też popełnienie uchybienia przy jej stosowaniu strona
postępowania może podnieść w formie zarzutu, wnosząc określony środek
odwoławczy.

Po przedstawieniu opinii przez biegłego, zgodnie z przepisem
art. 286 Kodeksu postępowania cywilnego, sąd może zażądać ustnego wyjaśnienia
opinii złożonej na piśmie. Powołany przepis nie przewiduje jednak obowiązku
przesłuchania biegłego przed sądem w każdym wypadku. Decyzja co do tego, czy
opinia wymaga dodatkowych wyjaśnień ze strony jej autora, a w konsekwencji, czy wyjaśnienia te powinny być złożone w formie ustnej czy też pisemnej, należy do sądu orzekającego w danej sprawie.

W judykaturze i doktrynie podkreśla się, że obowiązek wezwania
biegłego na rozprawę w celu złożenia ustnych wyjaśnień powstaje wówczas, gdy
strona zgłasza zastrzeżenia do opinii pisemnej lub sąd orzekający powziął
wątpliwości co do elementu opinii, który może kształtować bądź współkształtować
treść rozstrzygnięcia w sprawie (wyrok SN z dnia 23 kwietnia 1999 r., II UKN
590/98, OSNAPiUS 2000, nr 12, poz. 484).

Warto też powołać stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku
z dnia 22 stycznia 2004 r. (V CK 197/03, niepubl.), w myśl którego obowiązek
wezwania biegłego na rozprawę powstaje wówczas, kiedy strony zgłaszają zarzuty wobec opinii, wyrażają zamiar zadawania pytań oraz wówczas, kiedy sformułowania opinii nie są na tyle jasne i jednoznaczne, by pozwalały na  dokonanie na jej podstawie stanowczych ustaleń.

W kontekście powyższego pogląd, zgodnie z którym biegły zawsze
powinien być wezwany na posiedzenie sądowe niezależnie od tego, czy miał
zlecone opracowanie opinii ustnej czy pisemnej, a zaniedbanie przez sąd tego
obowiązku jest istotnym uchybieniem procesowym, gdyż narusza zasadę
bezpośredniości i ustności (wyrok SN z dnia 14 stycznia 1970 r., II CR 609/69,
OSPiKA 1970, z. 12, poz. 250), został zakwestionowany jako zbyt daleko idący.

Należy przy tym podkreślić, że nie stanowi to zagrożenia dla
należytej ochrony interesów stron postępowania, które nie są reprezentowane w
toku postępowania przez zawodowych pełnomocników, skoro decyzja co do
konieczności wezwania biegłego celem ustnego wyjaśnienia opinii złożonej na
piśmie należy do niezawisłego sądu.

Zaniechanie przez sąd wezwania biegłego celem złożenia ustnych
wyjaśnień, poza koniecznymi sytuacjami wyżej wskazanymi, nie stanowi w żadnym
wypadku warunku ważności opinii.

Funkcjonowanie Ośrodka Diagnostyczno-Konsultacyjnego przy Fundacji Obrony Praw Dziecka, wydającego opinie dla sądów, ujęte jest również w jej statucie. Oto jego fragmenty:

„Rozdział II. Przedmiot i formy działania fundacji

§ 5. Misja fundacji

1.Przeciwdziałanie negatywnym konsekwencjom współczesnych przemian technologicznych, społecznych i obyczajowych, a w szczególności osłabieniu i zanikowi więzi rodzinnych oraz kryzysowi ojcostwa (rozumianego również jako eliminowanie ojców z życia ich  dzieci).

2. Przeciwdziałanie ludzkiej nienawiści, podłości, głupocie, zawziętości i złośliwości - w szczególności tej, dla której areną jest sala sądowa i której ofiarami są dzieci.

§ 6. Cele Fundacji

I. Przeciwdziałanie alienacji rodzicielskiej rozumianej jako zespół działań i zaniechań prowadzących do zniszczenia więzi łączących dziecko z osobami bliskimi (program „Mamo, nie zabieraj mi taty...”), poprzez:

1. Udzielanie pomocy prawnej, psychologicznej (w tym terapeutycznej) i materialnej ofiarom przemocy na tle alienacji rodzicielskiej (Zarówno ofiarom dorosłym jak i dzieciom).
2. Prowadzenie działań zmierzających do takich zmian w porządku prawnym, aby alienacja rodzicielska była karana i ścigana z oskarżenia publicznego, a na gruncie prawa rodzinnego, aby opieka wspólna orzekana była nawet bez zgody jednego z rodziców.
3. Przeciwdziałanie przemocy na tle alienacji rodzicielskiej.
4. Prowadzenie badań naukowych z zakresu opisu i przeciwdziałania zjawisku alienacji rodzicielskiej. Działalność wydawnicza na tym polu.
5. Prowadzenie Ośrodka Diagnostyczno-Konsultacyjnego specjalizującego się w rozpoznawaniu alienacji rodzicielskiej, opiniowanie i sugerowanie zespołom orzekającym możliwych rozwiązań problemu.
6. Rozwiązanie problemu dzieci odepchniętych od rodziców - na płaszczyźnie mentalności społecznej oraz na drodze ustawodawczej - poprzez wprowadzenie zmian w Kodeksie Rodzinnym i Opiekuńczym, które będą mówiły o tym, że sąd nie może przyznać rodzicowi nie mieszkającemu z dzieckiem zakresu kontaktów mniejszego niż on o to wnosi. Zakres ten nie będzie mógł być jednak większy niż 360 godzin miesięcznie w rozliczeniu rocznym (opieka wspólna, równoważna, naprzemienna) - z zastrzeżeniem, że działalność lobbingowa nie jest działalnością zawodową Fundacji.

II. Realizacja programu: „Zlikwidujmy domy dziecka”.

1) Zastąpienie domów dziecka systemem rodzin zastępczych, w których dziecko przebywa do czasu unormowania swojej sytuacji prawnej lub znalezienia stałej rodziny adopcyjnej.

2) Praca nad zwiększeniem wydolności wychowawczej rodzin z których pochodzą dzieci wychowywane później w domach dziecka. Udzielanie im wsparcia finansowego.

III. Realizacja programu promocji mediacji jako najlepszego sposobu rozwiązywania konfliktów:

            a) Rozwijanie nowych metod polubownego rozwiązywania konfliktów międzyludzkich, grupowych, narodowych i społecznych.  

            b) Współpraca z adwokatami w kierunku jak najszybszego, polubownego rozwiązania toczących się przed sądami spraw.

            c) Organizowanie konferencji, kongresów, szkoleń oraz imprez integracyjnych dla studentów, pracowników wymiaru sprawiedliwości, mediatorów, psychologów oraz innych specjalistów - z zakresu psychologii konfliktów międzyludzkich, alienacji rodzicielskiej, przeciwdziałania przemocy i dyskryminacji itp.  Wydawanie książek, broszur i materiałów pokonferencyjnych.   

            d) Promowanie nowego modelu sądownictwa, które będzie przesuwało środek ciężkości swoich działań z roli sądzenia (konfrontacji) w kierunku roli godzenia (polubownego rozwiązywania sporów).

IV. Praca profilaktyczna z dziećmi i młodzieżą zagrożoną środowiskowo.

V. Praca terapeutyczna z młodzieżą. W szczególności belgijską metodą straat hoek werk polegającą na „wejściu” w grupę autodestrukcyjną (np. narkomańską) lub destrukcyjną (np. chuligańską lub ewoluującą w kierunku zachowań przestępczych, zdobyciu jej zaufania i rozpoczęciu procesu kierowania nią od wewnątrz; zmian jej celów z negatywnych na pozytywne.

VI. Inspirowanie i koordynowanie rozwoju sektora organizacji pozarządowych działających na rzecz rozwiązywania problemów społecznych.

VII. Realizacja programu: „TERAZ  POLSKA pomaga światu”

1)     Pomaganie krajom uboższym od Polski w rozwiązaniu ich problemów socjalnych.

2)     Pomaganie krajom bogatszym od Polski w odbudowie utraconych przez nie wartości moralnych które jeszcze - chociaż mocno zagrożone przez występujące trendy cywilizacyjne - przetrwały u nas.

VIII. Prowadzenie badań naukowych z zakresu zjawiska alienacji rodzicielskiej i opieki wspólnej oraz tych, które mają na celu znalezienie najskuteczniejszych metod realizacji pozostałych celów statutowych Fundacji. Najskuteczniejszych tzn. przynoszących jak najwięcej pozytywnych rezultatów przy jak najmniejszym nakładzie środków finansowych.

IX. Działalność określona w rozdziale VII Ustawy – Kodeks karny wykonawczy, w szczególności wobec skazanych będących ofiarami zjawiska wykorzystywania prawa karnego dla celów alienacji rodzicielskiej.

§ 7. Przedmiotem nieodpłatnej działalności pożytku publicznego Fundacji ujawnionej w Krajowym Rejestrze Sądowym jest:

1. 69,10,Z;          Doradztwo prawne;
2. 88,99,Z;          Działalność prewencyjna przeciwko przemocy wobec dzieci oraz inna działalność tego rodzaju;
3. 94,12,Z;          Działalność organizacji profesjonalnych reprezentowania interesów członków organizacji przed instytucjami rządowymi i w stosunkach międzyludzkich (public relations);
4. 72,20,Z;          Badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie nauk społecznych i humanistycznych;
5. 63,11,Z;           Zarządzanie stronami internetowymi (hosting) i podobna działalność; przetwarzanie danych;
6. 63,12,Z;          Prowadzenie portali internetowych: www.opiekawspolna2.pl.tl.

- oraz innych o podobnej tematyce zgodnej z celami statutowymi Fundacji;

7. 88,99,Z;          Działalność społeczna lokalna i sąsiedzka;
8. 70,21,Z;          Stosunki międzyludzkie (public relation) i komunikacja;
9. 94,99,Z;          Działalność pozostałych organizacji członkowskich, gdzie indziej nie sklasyfikowana:
   1. Organizacje wspierające inicjatywy mieszkańców;
   2. Organizacje mające na celu ochronę i poprawę sytuacji pewnych grup specjalnych.”

IV.      Ogólne dane o małżonkach, ich małoletnim dziecku i innych badanych osobach:

Matka - Oksana ___________, wykształcenie na poziomie licencjatu.

Ojciec – Igor ___________, wykształcenie wyższe, lekarz stomatolog. Pracuje zawodowo.

Babka ze strony ojca – Halina ___________, lekarz. Zatrudniona w szpitalu w Rzeszowie.

Konflikt pomiędzy rodzicami powstał na płaszczyźnie pożycia małżeńskiego. W sposób nieuchronny zaowocował konfliktem na płaszczyźnie rodzicielskiej. Rodzice małoletniej silnie koncentrują się na płaszczyźnie osobistej co utrudnia im porozumienie się w kwestii podziału obowiązków rodzicielskich w zaistniałej sytuacji kryzysu.

Małoletnia córka stron Natalia ma 19 miesięcy. Pochodzi z ciąży pierwszej o prawidłowym przebiegu, zdrowa, o czasie. Choruje na alergię. Rozwój somatyczny przebiega prawidłowo. W ocenie biegłych w badaniu wykazuje objawy Zespołu Dziecka Alienowanego (Syndromu Gardnera) o małym poziomie zaawansowania tj. 30 alienów (w skali od 0 - 100 alienów).

Małoletnia jest dzieckiem pogodnym, otwartym na otoczenie, ufnym. Kontakty nawiązuje z łatwością. Umiejętności prezentowane przez dziewczynkę wskazują na prawidłowy przebieg jej rozwoju. Natalia jest aktywnym i ciekawym świata dzieckiem. Chętnie podejmuje proponowane jej zabawy, sama również potrafi znaleźć sobie zajęcie, potrafi chwilę skoncentrować się na danym działaniu. Zabawek używa zgodnie z ich przeznaczeniem. Jest ekspresyjna i żywiołowa. Pozytywnie reaguje na kierowane do niej komunikaty i gesty. Nawiązuje kontakt wzrokowy. Poprzez swoje gesty i mimikę stara się zainteresować sobą otoczenie.

W trakcie spotkania w Warszawie dziewczynka reagowała pozytywnie na obecność ojca i babci. Po przełamaniu pierwszych oporów zachowywała się przy nim swobodnie. Traktowała go jak osobę sobie dobrze znaną. Pozwalała brać się na ręce, przytulać, karmić. W kontaktach z ojcem i babcią dziewczynka jest radosna. Między małoletnią a rodzicami prawidłowo rozwija się więź emocjonalna i uczucie przywiązania.

Małoletnia współdziała z ojcem w zabawie, chętnie podejmuje z nim kontakt, dąży do bliskości fizycznej z ojcem. Spotkania z ojcem są dla niej źródłem radości. Zareagowała płaczem kiedy matka kazała się z nim żegnać. Nie chciała się z nim rozstawać.

V.        Charakterystyka środowiska rodzinnego i sytuacji wychowawczej małoletniej Natalii ___________

          Natalia ___________ jest dzieckiem Igora ___________ i Oksany ___________. Strony zaczęły  spotykać się pod koniec października 2011 r. Od listopada 2011 r. do kwietnia 2012 r. spotykały się na Ukrainie. Od maja 2012r pozwana zaczęła przyjeżdżać do Polski. Letnie wakacje spędziła w Polsce. Na wakacjach. pod koniec lipca 2012 r. zaszła w ciąże. Strony wtedy nie planowały dziecka. Według powoda pozwana powiedziała mu, że ma "bezpieczne dni". Jednak to było nieprawdą. Informując powoda, że jest w ciąży płakała: - Co ja teraz będę robić?". Powód zapewniał O. ___________, żeby niczym się nie martwiła, że wszystkie sprawy związane z ciążą pozałatwia sam. Przyjeżdżał co tydzień, dawał pieniądze, żeby nie ograniczała się w żadnych potrzebach. Kiedy strony rozmawiały o porodzie i opiece nad dzieckiem pozwana mówiła, że nie będzie miał jej kto pomóc na Ukrainie.

Dawała do zrozumienia, że ciążą i urodzenie dziecka to są duże koszty i rodzina jej nie pomoże (dowód nagranie: plik131116_012,01:30:37). Powód wierzył pozwanej, bo podczas wakacji rodzina tygodniami nie kontaktowała się z pozwaną W końcu O. ___________ sama dzwoniła do domu. Narzekała, że nikt o niej nawet nie wspomina. Mówiła, że nie chce już mieszkać na Ukrainie, że chce jechać do Polski. Powód mówił, że też tego chce.

   W związku z tym, że O. ___________ wykazywała duże zainteresowanie pracą powoda zatrudnił on ją na stanowisku asystentki stomatologicznej w swoim gabinecie. Jesienią 2012r pozwana znowu zaczęła przyjeżdżać do Polski w weekendy,  i święta. Praca była dla pozwanej bardziej rozrywką i korzystaniem z usług stomatologicznych za darmo. 99% obowiązków Oksany ___________ powód wykonywał sam, ponieważ pozwana cały czas mówiła, że czuje się źle. Kolejne pensje natomiast pozwana otrzymywała zgodnie z listą płac.

   Pod koniec grudnia pozwana przyjechała do Polski. Do kwietnia 2013 r. strony mieszkały w Jarosławiu. Ciąże prowadził ginekolog szpitala "Pro-Familia" w Rzeszowie.

   Rodzinę utrzymywał w 100% powód. On również ponosił wszystkie koszty związane z opieką medyczną pozwanej. Wszystkie rzeczy dla dziecka, niezbędne w pierwszym okresie jego życia kupił badany. Zapłacił również za poród.

   Z racji tego, że matka i dziecko w okresie okołoporodowym, a także przez  pierwsze miesiące życia dziecka wymagają obserwacji i  potrzebują fachowej pomocy wielu specjalistów – strony przeprowadziły się do Rzeszowa. W Rzeszowie mieszka matka powoda badana Halina ___________, która pracuje w przychodni dla dzieci (sama jest dziecięcym laryngologiem). To ułatwiło wiele spraw związanych z opieką medyczną córki.

   Powód wynajął mieszkanie w bloku gdzie mieszkała jego matka, żeby pozwana zawsze miała możliwość skorzystania z pomocy teściowej. Matka powoda zawsze chętnie udzielała pozwanej wsparcia i pomocy. (Po porodzie pozwana mogła liczyć na pomoc Haliny ___________ w każdej sytuacji życiowej. 24 godziny na dobę. Warto zwrócić uwagę, że H.___________ posiada również inne specjalizacje - z chorób wewnętrznych i anestezjologii).

   Pomimo starań powoda, aby  zapewnić wszystko pozwanej pierwsze sygnały, że w związku nie wszystko układa się idealnie powód zauważył tuż po zawarciu związku małżeńskiego. Ale traktował pretensje O. ___________ jako irracjonalne zachowanie kobiety towarzyszące ciąży. 

     Badany twierdzi, że pozwana nie zawarła związku małżeńskiego z miłości. Powód był dla niej tylko dobrym kandydatem na męża, który zapewni jej wszystko: status społeczny mężatki, dziecko, socjalne zabezpieczenie dla siebie i dziecka, materialne bezpieczeństwo w przyszłości.

     Według badanego pozwana nigdy nie planowała zostać w Polsce na stałe. Przyjechała tu tylko po to, żeby spędzić ten najbardziej odpowiedzialny okres: ciążę, poród, pierwsze miesiące życia dziecka w Polsce. Badany czuje się rozgoryczony bo O. ___________ chciała wykorzystać go, żeby zorganizował wszystko: lekarzy, szpital, poród, opiekę po porodzie. A potem chciała wrócić z dzieckiem do domu. Badany uważa, że pozwana wykorzystywała jego uczucia do siebie, a teraz planuje tak samo wykorzystywać jego uczucia do dziecka.     

     Dziecko urodziło się w Rzeszowie w szpitalu "Pro Familia". Pierwszym problemem który się pojawił po urodzeniu dziecka był problem z karmieniem. Matka powoda Halina ___________ już w pierwsze dni zauważyła, że pozwana karmi dziecko w sposób nieprawidłowy co w przyszłości stworzy problemy z laktacją oraz zaszkodzi zdrowiu O. ___________ i dziecka. Zaproponowała pomoc, żeby poprawić technikę karmienia. Oksana ___________ stanowczo odrzuciła propozycję .Powodowi nie udało się przekonać żony, aby  skorzystała z pomocy jego matki albo osoby z poradni laktacyjnej. Prośby powoda aby karmiła „na żądanie” były odbierane przez nią bardzo negatywnie wręcz wrogo. Pozwana od razu zaczynała mówić, że nie wie jak dalej ułoży się ich związek. Skutkami wadliwej techniki karmienia były stany zapalne piersi, niedrożność kanałów mlecznych i prawie całkowity zanik laktacji pod koniec trzeciego miesiąca oraz pierwsza choroba dziecka na początku sierpnia 2014 (w rezultacie stresu). Badany okazał kopię karty zdrowia dziecka jako dowód na to.

Badany zarzuca też żonie brak higieny przy zajmowaniu się dzieckiem. Każda informacja od powoda dotycząca zachowania higieny przy zajmowaniu się dzieckiem bardzo denerwowała pozwaną. Mówiła, że powód ją sprawdza, uczy. Niemniej jednak pozwana przyznawała się do swojej winy w rozmowach ze swoją mamą Co powód nagrał. 

  Matka powoda od samego początku załatwiała bardzo dużo spraw związanych z dzieckiem: znalazła mieszkanie w Rzeszowie i ginekologa prowadzącego ciążę. Kupiła sama prawie wszystko czego potrzebowało nowonarodzone dziecko. Do dnia wywiezienia dziecka przez pozwaną większość rzeczy dla niego też były kupowane przez Halinę ___________. Po urodzeniu dziecka matka powoda szybko zorganizowała też wszystkie niezbędne badania dziecka i najlepszych specjalistów (profesor chirurgii szczękowej, ortopeda, pediatra itp.) Ponieważ pozwana w pierwsze miesiące nie radziła sobie z opieką nad dzieckiem, H. ___________ we wszystkim pomagała, konsultowała, robiła zakupy, gotowała jedzenie dla Oksany, kupowała wszystko kosmetyki, ubrania, niezbędny sprzęt. To matka powoda od początku pokazała pozwanej jak trzymać, przewijać i kąpać dziecko, wykonywać niezbędne czynności higieniczne.

VI.      Badanie postaw wychowawczych rodziców

Badanie wskazuje, że ojciec małoletniej wykazuje pozytywne postawy ogólne wobec swojego dziecka. Akceptuje córkę, poczuwając się do odpowiedzialności za jej wychowanie. Zna jej potrzeby i potrafi je zaspokajać, wnosząc przy tym w życie dziecka pozytywne wartości. Mówi, że: „Córka jest dla niego wszystkim.” Jest „najważniejsza”, „na pierwszym miejscu”. Twierdzi, że: „dla córki zrobiłby wszystko”.

Według badanego ojca dziecka Igora ___________:

1.        pozwana jest niestabilna emocjonalnie, a przy tym usiłowała (i zapewne wciąż nosi się z tym zamiarem) wywieźć nielegalnie dziecko na Ukrainę (na której to sytuacja polityczna i ekonomiczna jest również niestabilna);

2.       pozwana zaniedbuje dziecko, przez co naraża je na powracające schorzenia m. in. stany zapalne dróg moczowych, stany zapalne migdałka gardłowego etc.

3.       pozwana nie sprawuje należytej opieki nad dzieckiem, m.in.

     dopuszcza do zatajenia przypadków chorób, powstania ran i

     krwiaków u dziecka, podawania dziecku produktów alergodennych.

     W sprawie dziecka konsultuje się z lekarzami z Ukrainy, którzy

     bez badań dziecka zalecają sposób postępowania i ordynują leki.

Przeprowadzający badanie doszli do wniosku, że matka manipuluje otoczeniem. Najpierw przez kilka godzin biegle mówi po polsku, a kiedy daje się jej propozycję ustalenia Rodzicielskiego Planu Opieki nad Dzieckiem twierdzi, że nie zna języka polskiego. Po chwili twierdzi, że planuje utrzymywać córkę z pracy świadczonej przez nią w szkole na terenie Polski. Ucząc przedmiotów wymagających biegłej znajomości języka polskiego.

Najpierw wykazuje, że przystąpi, dla dobra córki, do mediacji, ale pod warunkiem uczestniczenia w nich tłumacza języka ukraińskiego, a kiedy udaje się załatwić tłumacza z ambasady Ukrainy w Polsce mówi, że nie ma czasu na mediacje.

W listopadzie 2014 roku stwierdziła, że przystąpi do polubownego rozwiązania konfliktu jeśli ktoś przyjedzie do niej w tej sprawie z Krakowa do Warszawy. Po przyjeździe mediatora do Warszawy na spotkanie z nią, najpierw zaczęła kwestionować jego uprawnienia, a kiedy okazał wszystkie wymagane przez nią umocowania, łącznie z aktualnym wypisem z KRS i artykułem w aktualnym „Newsweeku” napisanym pod jego dyktando (w załączeniu) – nie podjęła współpracy.

Twierdziła, w trakcie rozmów telefonicznych z konsultantami Fundacji Obrony Praw Dziecka, że spotkać się może w schronisku dla ofiar przemocy. Na miejscu okazało się, w rozmowie z prowadzącą „to miejsce”, że nie ma na tej ulicy żadnego „schroniska dla ofiar przemocy”. Jest tylko kawiarnia bezalkoholowa i beznikotynowa dla dzieci i rodziców. Z miejscem do zabaw, dużą ilością zabawek i dodatkowym pomieszczeniem. Odbywają się tam zajęcia typu Pilates (rodzaj niewyczerpującej gimnastyki). Kawiarnię tę prowadzi fundacja której celem jest wzmacnianie więzi rodzinnych, pomoc rodzicom w opiece nad dziećmi, pokazywanie im radości i piękna z rodzicielstwa: macierzyństwa i ojcostwa. Jeśli rodzic chce coś załatwić na mieście może w tym miejscu zostawić dziecko pod fachową opieką. Wszystko to wyglądało zupełnie inaczej niż przedstawiała to wcześniej badana Oksana ___________.

Zachowanie matki dowodzi, że zależy jej głównie na tym, aby otrzymywać alimenty. Nawet jeśli będzie to ze szkodą dla jej dziecka. Alimenty orzekane w Polsce matkom samotnym pozwalają we Lwowie żyć na wysokim poziomie całym rodzinom. Dlatego Oksanie ___________ zależy na tym, aby być matką „samotną” – co pozwoli jej otrzymywać alimenty. Ugoda, sprawowanie opieki wspólnej nad dzieckiem pozbawi badaną Oksanę ___________ możliwości otrzymywania alimentów bo ojciec będzie ten obowiązek spełniał poprzez sprawowanie bezpośredniej opieki nad córką przez pół roku, w rozliczeniu rocznym.

Matka zakończyła spotkanie dantejskimi scenami związanymi z odrywaniem na siłę córki od taty i babci. Na kolejne spotkanie w lutym 2015 nie pozwoliła już ani babci ani ojcu. Wychodząc doprowadziła babkę ze strony ojca Halinę ___________ do rozstroju nerwowego na tle odepchnięcia emocjonalnego od wnuczki. Konieczne stało się udzielenie pani ___________ kilkugodzinnej pomocy psychologicznej. Celem przywrócenia jej do równowagi emocjonalnej.

Oksana ___________ nie waha się wykorzystywać prawo karne dla celów alienacji rodzicielskiej. Na funkcjonowanie takiej patologii Fundacja Obrony Praw Dziecka zwraca uwagę od 1999 roku. W 2013 roku potwierdziła ją Najwyższa Izba Kontroli badając system ochrony kobiet przed przemocą ze strony mężczyzn. Pomówienia o przemoc, nękanie, niepokojenie itp. Są nagminnie stosowane celem uzyskania przed sądem korzystnego rozstrzygnięcia w kwestii opieki nad dzieckiem, ustalenia winnego rozpadu związku małżeńskiego czy nabycia prawa do korzystania z lokalu (pomówiony o przemoc zostaje usunięty z niego przez Policję). 14 września 2014 roku pomawiając ojca swojego dziecka o kradzież torebki Oksana ___________ doprowadziła do zatrzymania go przez Policję na 24 godziny wtedy kiedy przyjechał spotkać się z dzieckiem. Zaniepokojony stanem jego zdrowia. Zarząd Fundacji Obrony Praw Dziecka Kamaka zażądał wyjaśnień w sprawie podejmowanych w tym dniu wobec Igora ___________ działań i bezpodstawnego zatrzymania go od Komendanta Głównego Policji i Komendanta Wojewódzkiego Policji Mazowieckiej.    

VII.   Wnioski z badań:

          Pomiędzy rodzicami małoletniej Natalii ___________ obserwujemy początkową fazę konfliktu o opiekę nad nią. Panujące powszechnie błędne przekonanie, że dla dobra dzieci lepsze jest „przyklejenie” go do jednego rodzica, a drugiemu ograniczenie kontaktów z nim i obciążenie alimentami powoduje u rodziców strach (graniczący z paniką) o utratę dziecka. Matka próbowała wywieść już dziecko do Lwowa. Interwencje w jednostkach Straży Granicznej uniemożliwiły jej to. Istnieje jednak ryzyko, że nadal takie próby będzie ponawiała. Po nieudanej próbach wywiezienia dziecka zaczęła kreować się na ofiarę przemocy ze strony męża, wykorzystując siłę systemu stworzonego na potrzeby kobiet, które faktycznie są tej przemocy ofiarami. Przez co kompromituje ten system.  

U ojca dziecka zdiagnozowaliśmy pierwszą fazę Zespołu Rodzica Alienowanego. U babki macierzystej Haliny ___________ pierwszą fazę Zespołu Alienowanej Babci. A u matki Zespół Alienującego „Rodzica”. Stąd niezwykle ważne jest ograniczenie jej negatywnego wpływu na psychikę córki poprzez orzeczenie opieki wspólnej.

Małoletnia Natalia ___________ wykazuje objawy pierwszej fazy Zespołu Dziecka Alienowanego. Tak małe dzieci nie mają szans na obronę przed alienacyjną przemocą psychiczną ze strony rodziców. Przyjmują za prawdę wszystkie ich negatywne opinie o drugim rodzicu. W konsekwencji grozi im nieprawidłowy rozwój psychofizyczny. W literaturze przedmiotu (angielsko-, niemiecko- i hiszpańskojęzycznej) Zespół Dziecka Alienowanego zaliczany jest do najpoważniejszych zespołów związanych z maltretowaniem psychicznym dzieci.

Alienacja rodzicielska jest formą maltretowania psychicznego.

W podobnych sytuacjach, kiedy rodzice dziecka mieszkają oddzielnie, zaleca się sądom rodzinnym orzekanie opieki wspólnej. Sklasyfikowano jej 17 form. Jest to rozwiązanie najlepsze dla dziecka. Dowodzą tego wyniki badań naukowych przeprowadzonych między innymi na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W Instytucie Socjologii, na Wydziale Psychologii, w Instytucie Psychologii Stosowanej Wydziału Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej oraz na Wydziale Prawa i Administracji.

Nawet jeżeli Oksana ___________ zdecyduje się mieszkać na Ukrainie, wychowywanie małoletniej w formie opieki przynosi dziecku dodatkowe benefity:

Dziecko wychowywane w dwóch kulturach już bez ukończenia szkoły zawodowej, wraz z nabyciem pełnoletniości, nabywa umiejętności docenianych na rynku pracy. Zna dwa systemy państwowe, rozumie dwie kultury, biegle włada dwoma językami. Ma większe szanse zatrudnienia przez polską firmę która chce inwestować na Ukrainie albo przez firmę ukraińską, która chce inwestować w Polsce.

W opozycji do tego, tradycyjne rozwiązanie, pomijające interes dziecka, polegające na przyklejeniu go do jednego z rodziców powoduje głębokie urazy alienacji rodzicielskiej. Dziecko wychowywane na Ukrainie przez matkę będzie automatycznie  podświadomie wychowywane przez nią w nienawiści nie tylko do ojca ale również do Polski, która będzie kojarzyła mu się bólem utraty drugiego rodzica i połowy rodziny, konfliktem lojalności i dysonansem poznawczym. I odwrotnie dziecko wychowywane w Polsce przez ojca będzie automatycznie  podświadomie wychowywane przez niego w nienawiści nie tylko do mamy ale również do Ukrainy, która będzie kojarzyła mu się bólem utraty drugiego rodzica i połowy rodziny, konfliktem lojalności i dysonansem poznawczym.    

Z drugiej strony, jak wynika z badań naukowych, orzeczenie opieki wspólnej zwiększa prawdopodobieństwo ponownego zejścia się rodziców i restauracji rodziny. Co jest marzeniem każdego dziecka alienowanego. A zajmujemy się takimi dziećmi i badamy je już od 20 lat. Takie oczekiwanie werbalizowane jest w trakcie badań dzieci osób rozwodzących się: „Chciałbym żeby rodzice znowu zamieszkali razem.”

VIII. Zalecenia końcowe:

       Rodzinny Ośrodek Diagnostyczno-Konsultacyjny przy Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA Organizacja Pożytku Publicznego zaleca orzeczenie opieki wspólnej nad małoletnią.

Z badań przeprowadzonych przez Uniwersytet Jagielloński w Krakowie wynika jednoznacznie, że tylko orzeczenie opieki wspólnej-równoważnej chroni dziecko przed wystąpieniem u niego Zespołu Dziecka Alienowanego (PAS), a rodziców przed Zespołem Rodzica Alienowanego i Zespołem „Rodzica” Alienującego. Zespół Dziecka Alienowanego oficjalnie uzyskał kategorię dziecięcej choroby psychicznej, w oficjalnym ich katalogu, firmowanym przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (DSM-IV). W te zaburzenia wprowadza dziecko „rodzic” alienujący i sąd orzekający, przekonany błędnie o konieczności posiadania przez dziecko „jednego centrum życiowego”. Koncepcja „jednego centrum życiowego dziecka” czyni więcej szkody niż pożytku w jego psychice i działa wbrew jego dobru. Wynika to jednoznacznie z badań naukowych.

Zebrany w badanej sprawie materiał pozwala sformułować następujące zalecenia dla Sądu:

1. Orzeczenie opieki wspólnej nad małoletnią Natalią ___________ w taki sposób aby mieszkała ona u ojca. Natomiast matka miałaby do niej nieograniczony dostęp. Włączając w to nawet możliwość noclegu w oddzielnym pokoju sąsiadującym z samodzielnym pokojem dziecka.
2. Wydanie postanowienia o opiece wspólnej nad małoletnią w możliwie najkrótszym czasie. Tak, aby przerwać przemocowe zachowania Oksany ___________ wobec dziecka, jego ojca i babki macierzystej.
3. Skierowanie pozwanej Oksany ___________ na badania do Ośrodka Diagnostyczno-Konsultacyjnego przy Fundacji Obrony Praw Dziecka celem uzupełnienia diagnozy sytuacji rodzinnej małoletniej Natalii ___________ i bardziej dokładnego sprawdzenia predyspozycji i możliwości pozwanej do sprawowania opieki nad córką.
4. Skierowanie stron na mediacje i terapię do Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP. W szczególności na terapię przeciwdziałającą eskalowaniu przemocy na tle alienacji rodzicielskiej oraz niwelowaniu jej skutków. Celem tej terapii będzie również nauczenie ich takiej relacji z dzieckiem, aby nie deprecjonowali się oni wzajemnie w jego oczach, nie podważali wzajemnie swojego autorytetu i nie przerzucali na dziecko negatywnych emocji związanych z rozwodem i konfliktem okołorozwodowym na tle opieki nad nim.
5. Odstąpienie od orzekania alimentów w związku z tym, że każdy z rodziców będzie spełniał swój obowiązek alimentacyjny w naturze, utrzymując dziecko wtedy, kiedy będzie przebywało pod jego opieką. Orzeczenie alimentów eskaluje natomiast konflikt okołorozwodowy na tle opieki nad dzieckiem. Pogłębia urazy alienacji rodzicielskiej i poczucie krzywdy u rodzica który musi alimenty płacić a nie jest usatysfakcjonowany zakresem kontaktów z dzieckiem.

Wybrane Piśmiennictwo:

1. Czerederecka A. "Manipulowanie dzieckiem przez rodziców rywalizujących o udział w opiece", Dziecko krzywdzone" nr 4 (25) z 2008 r.;
2. Czerederecka A. "Syndrom oddzielenia od drugoplanowego opiekuna (PAS) - przydatność analizy w badaniach sądowych w kontekście krytyki zjawiska", Nowiny Psychologiczne nr 3 z 2005 r (str. 31 - 42);
3. Czerederecka A. "Syndrom odosobnienia od jednego z rodziców u dzieci z rozbitych rodzin" Nowiny Psychologiczne nr 4 z 1999 r (str. 5 - 13);
4. Czerederecka A., Wach E. "Difficulties of Social Adaptation of Presons Experiencing Marital Failures", Z Zagadnień Nauk Sądowych nr XXX z 1994 r.;
5. Darnall D. ""Divorce Casualties: Protecting your Children from Parental Alienation", Taylor Trade Publishing;
6. Darnall D. "The Parental Alienation Directory", PsyCare http://www.parentalalienation.com/articles/index ;
7. Gardner R. "Academy Forum", Volume 29, Number 2, Summer, 1985, p. 3-7 Recent Trends in Divorce and Custody Litigation." www.fact.on.ca/Info/pas/gardnr85.htm;

8. Justyński Tomasz „Prawo do kontaktów z dzieckiem w prawie polskim i obcym”, Wolter Kluwer Polska Sp. z o.o., Warszawa 2011;
9. Kaczmarek J., Kotara H., Pocent T. "Syndrom odosobnienia od jednego z rodziców. Mechanizmy psychologiczne występujące w konflikcie okołorozwodowym według koncepcji Richarda Gardnera", Komitet Ochrony Praw Dziecka, Warszawa 2004;

10. Kokoszka M. Krzysztof „Alienacja rodzicielska i sposoby jej przeciwdziałania” Wydawnictwo Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP, Kraków 1012;

11. Kokoszka M. M. Krzysztof „Dzieci alienowane. O Zespole Dziecka Alienowanego” Wydawnictwo Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP, Kraków 1012;

12. Kokoszka M. Krzysztof „Zespół Alienującej „Matki” Wydawnictwo Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP, Kraków 1012;
13. Kowanetz M. "Rola dziadków w opiece nad dziećmi w rodzinach rozbitych", Nowiny Psychologiczne nr 4 z 1999 roku;
14. Materiały z forum dyskusyjnego "Alienacja rodzicielska" http://www.goldenline.pl/grupa/alienacja-rodzicielska ;
15. Materiały ze strony Hostile Aggressive Parneting http://www.hostile-aggressive-parenting.com/ ;
16. Materiały ze strony internetowej www.parental-alienation-awareness.com ;
17. Rand, Deirdre Conway. The Spectrum Of Parental Alienation Syndrome (Part I). American Journal of Forensic Psychology, vol 15. no 3, 1997;
17. Warshak R. A. "Divorce Poison: "Protecting the Parent-Child Bond from a Vindictive Ex (Hardcore)";

19. “Wiersze dla syna – antologia wierszy dorosłych ofiar przemocy alienacyjnej” Wydawnictwo Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP, Kraków 1012;

20. Materiały ze strony WWW.opiekawspolna2.pl.tl.  

21. Hardyment Christina „The future of the family”, Phoenix, The Orion Publishing Group Ltd 1998;

22. Kokoszka M. Krzysztof „Więzienia dla dzieci w Polsce” Wydawnictwo Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP, Kraków 1015.