Wykorzystywanie zarzutu „znęcania się” dla celów
alienacji rodzicielskiej i jak Fundacja Obrony Praw Dziecka KAMAKA stara się tą
patologię zwalczyć:
Kraków,
dnia 15 stycznia 2013 roku,
Trybunał
Konstytucyjny Rzeczypospolitej Polskiej
Al. J. Ch.
Szucha 12A
00-918
Warszawa
Sygn. akt Ts 304/12
Skarżący: __________________________________________________________________
UZUPEŁNIENIE
BRAKÓW FORMALNYCH
SKARGI KONSTYTUCYJNEJ
Działając w imieniu Skarżącego, w
wykonaniu zarządzenia z dnia 2 stycznia 2013 r., doręczonego mi w dniu 9
stycznia 2013r.:
1)
_________________________________________________________________________’
2)
_________________________________________________________________________
3)
Wskazuję
że:
a.
z
art. art. 42 ust. 1 w zw. z art. 2 wynika norma statuująca prawo jednostki do
określoności czynu karnego w akcie rangi ustawowej i zgodnie z poglądem
wyrażonym przez Trybunał Konstytucyjny m.in. w sprawach o sygn. akt P 2/99 i SK
42/09 jest to podstawowe, zabezpieczone prawo konstytucyjne człowieka,
umocowane dodatkowo w zasadzie demokratycznego państwa prawnego,
b.
z
art. 31 ust. 1 i ust. 3 oraz art. 41 ust. 1 wynika norma statuująca prawo
jednostki do wolności osobistej i jej ochrony przed wkraczaniem przez Państwo
bez zachowania zasady proporcjonalności,
c.
z
art. 30 – wynika norma statuująca prawo jednostki do poszanowania jej godności,
4)
wyjaśniam
że niedookreślone pojęcie zawarte w przepisie art. 207 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks
karny (Dz.U. Nr 88 poz. 553 z późn. zm.) prowadzi do naruszenia praw
podmiotowych Skarżącego w ten sposób że:
a.
poprzez
ustanowienie sprzecznej z zasadą przyzwoitej legislacji normy karnej, która
dopuszcza zbyt duży margines uznania sędziowskiego do zakwalifikowania danego
zachowania jako spenalizowanego w zakresie pojęcia „znęcania się” – narusza
prawo jednostki do określoności czynu karnego w akcie rangi ustawowej,
b.
poprzez
ustanowienie normy przewidującej sankcję karną w postaci pozbawienia
konstytucyjnie chronionego dobra w postaci wolności człowieka, której
przesłanki zastosowania nie są wyraźnie i jasno sformułowane – narusza prawo
jednostki do poszanowania jego wolności i godności.
5)
Ponadto
podnoszę, że niedookreśloność pojęcia „znęcania się” prowadzi do
niedopuszczalnego luzu decyzyjnego sądu. Sąd badając – jak w przypadku
orzeczenia w związku z którym wniesiono skargę konstytucyjną w tej sprawie –
czy skazany popełnił przestępstwa podobne, może dowolnie interpretować zakres
tego pojęcia, dostosowując je do innego przestępstwa celem wydania orzeczenia skutkującego
pozbawieniem innej konstytucyjnie chronionego prawa podmiotowego – wolności.
Za
Skarżącego – pełnomocnik,
____________________________________
[radca
prawny Marcin Krzemiński]
Załączniki:
1)
3
odpisy pisma.
|
