Panika wśród sędziów czyli jak walczyć z ich strachem przed poddaniem się kontroli społecznej:
Sygnatura akt: XI C 4226/13 Kraków, 10 czerwiec 2015 r.
Sąd Apelacyjny w Krakowie
przez
Sąd Okręgowy w Krakowie
Wydział XI Cywilny Rodzinny
31-547 Kraków, ul. Przy Rondzie 7
Powód: Dariusz _____________, zam. 3_-________ Kraków, ul. _______________, reprezentowany przez adw. Władysława Pociej;
Pozwana: Agnieszka ____________, PESEL ___________, 3_-___ Kraków, ul. ___________________;
Przedstawiciel społeczny: Fundacja Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP z siedzibą w Bochni 32-700, ul. Heleny Modrzejewskiej 29 - występująca w imieniu pozwanej i małoletniej Natalii _____________.
ZAŻALENIE
Fundacja Obrony Praw Dziecka Kamaka składa zażalenie na postanowienie z dnia 11 maja 2015 r. o odrzuceniu zażalenia Fundacji Obrony Praw Dziecka Kamaka na postanowienie z dnia 29 kwietnia 2015 r. i wnosi o jego zmianę w całości i dopuszczenie Fundacji Obrony Praw Dziecka Kamaka do postępowania w roli przedstawiciela społecznego, a nawet o – zgodnie z obowiązującymi przepisami nie rozpoznawanie wniosku Fundacji Obrony Praw Dziecka Kamaka o dopuszczenie do udziału w procesie w roli przedstawiciela społecznego i przyjęcie uczestnictwa w procesie Fundacji jako faktu. Na zasadzie przystępowania do procesu cywilnego prokuratora.
UZASADNIENIE:
Fundacja Obrony Praw Dziecka Kamaka POINFORMOWAŁA sąd o udziale w procesie w roli przedstawiciela społecznego (ewentualnie w roli interwenta ubocznego). W roli interwenta ubocznego jest przyjmowana do procesów rozwodowych nawet przez Sąd Okręgowy w Gdańsku. Na przykład w sprawie Państwa K______________. To, że w sprawie tych samych artykułów o przyjęciu do procesu w roli interwenta ubocznego zapadają dwa różne postanowienia, świadczy o poważnym i niedopuszczalnym „pęknięciu w wymiarze sprawiedliwości”. Tak to komentuje prof. Mirosław Wyrzykowski, kierownik Zakładu Praw Człowieka Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego na łamach „Gazety Wyborczej” nr 112. 8445 z 15 maja 2015 r. Na stronie 2.
Sędzia Sądu Okręgowego w Krakowie XI Wydziału Cywilnego – Rodzinnego Teresa Dyrga i sędzia Sądu Rejonowego Renata Zwolek delegat do Sądu Okręgowego w Krakowie prezentują poglądy, dotyczące udziału organizacji pozarządowych w procesach cywilnych na mocy art. 8 K.p.c. i innych, stojące w całkowitej sprzeczności z tymi które zostały przyjęte w doktrynie, judykaturze i piśmiennictwie. Przykładów jest aż nadto. I tak w pozycji: A. Zieliński, K. Flaga-Gieruszyńska, KPC. Komentarz, wyd. 6, Warszawa 2012 [Wydawnictwo C.H. Beck Sp. z o.o. ul. Bonifraterska 17, 00-203 Warszawa] czytamy w komentarzu do art. 8 K.p.c.: „Podobnie, jak jest to w przypadku prokuratora, decyzja organizacji pozarządowej o wytoczeniu powództwa bądź wzięciu udziału w postępowaniu nie podlega kontroli sądu.” [podkreślenie żalącego].
Profesor dr hab. Andrzej Zieliński jest kierownikiem Katedry Postępowania Cywilnego na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Natomiast dr hab. Kinga Flaga-Gieruszyńska adiunktem w Katedrze Postępowania Cywilnego Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Szczecińskiego. Autorytety te przyznają organizacjom pozarządowym prawo wytaczania powództwa i udziału w procesie cywilnym równe Prokuraturze. Warunkiem sine qua non w tym zakresie jest, aby zadaniem takiej organizacji nie było prowadzenie działalności gospodarczej i działanie wyłącznie dla dobra obywateli. A te warunki Fundacja Obrony Praw Dziecka, niewątpliwie, spełnia.
Poglądy tego rodzaju są mocno utrwalone w piśmiennictwie. Skoro tut. sąd wyraża inne Fundacji Obrony Praw Dziecka nie pozostaje nic innego jak zachęcić sędzie do zapoznania się z literaturą przedmiotu w tym zakresie.
Jeszcze silniejsze umocowanie ma w polskim prawie cywilnym instytucja interwenta ubocznego. W takiej roli Fundacja Obrony Praw Dziecka Kamaka występuje, w takich samych procesach, BEZ ŻADNYCH PRZESZKÓD ze strony składów orzekających, nawet przed Sądem Okręgowym w Gdańsku. Na przykład 14 kwietnia br. w sprawie Państwa Kabacińskich. Stąd niedopuszczalna jest tak odmienna interpretacja przepisów przez Sąd Okręgowy w Krakowie.
Interwenient uboczny - w prawie polskim uczestnik postępowania cywilnego, jest to osoba trzecia, inna niż powód i pozwany przystępująca do już toczącego się w danej sprawie postępowania cywilnego po jednej ze stron postępowania, która ma interes prawny w tym, aby sprawa cywilna została rozstrzygnięta na korzyść tej strony. Inwerwenientem ubocznym może być np. poręczyciel, przystępujący po stronie pozwanego dłużnika.
Instytucja prawna obejmująca udział tej osoby nazywa się interwencją uboczną. Interwencję uboczną regulują przepisy art. 76-83 k.p.c.
Zgłoszenie interwencji ubocznej może nastąpić w terminie prekluzyjnym do chwili zamknięcia rozprawy w II instancji. Zgłoszenie powinno być dokonane w formie pisma procesowego, zawierającego wskazanie interesu prawnego interwenienta, istnienie tego interesu jest warunkiem dopuszczalności interwencji ubocznej.
Od chwili zgłoszenia interwencji ubocznej, interwenient uboczny jest uprawniony do wszelkich czynności procesowych dopuszczalnych według stanu sprawy, oznacza to, że na przykład jeśli przystąpienie nastąpiło po wdaniu się w spór co do istoty sprawy, interwenient nie będzie mógł zgłosić tych zarzutów, które należy zgłosić przed wdaniem się w spór co do istoty sprawy - np. zarzut zapisu na sąd polubowny. Zgłoszenie opozycji nie pozbawia intwerenienta możliwości działania do czasu jej prawomocnego uwzględnienia, w razie jej uwzględnienia czynności interwenienta uważa się za niebyłe, co oznacza tyle, że sąd przy rozstrzyganiu sprawy nie weźmie pod uwagę zgłoszonych przez intwernienta wniosków dowodowych czy też zgłoszonych zarzutów.
Na podstawie przepisów regulujących tę instytucję można rozróżnić dwa rodzaje intwerwencji ubocznej:
1. interwencję samoistną - gdy z istoty spornego stosunku prawnego lub z przepisu ustawy wynika, że wyrok w sprawie ma odnieść bezpośredni skutek prawny w stosunku między interwenientem a przeciwnikiem strony do której interwenient przystąpił, np. w wypadku gdy do procesu o wydanie rzeczy wspólnej wytoczonego przez jednego z małżonków przystąpi jako interwenient uboczny drugi z małżonków; w tym przypadku do stanowiska interwenienta stosuje się odpowiednio przepisy o współuczestnictwie jednolitym (nie może on więc np. być przesłuchiwany jako świadek);
2. interwencja zwykła (niesamoistna) - wyrok nie odniesie bezpośredniego skutku w stosunku pomiędzy interwenientem ubocznym a przeciwnikiem.
Interwenient uboczny samoistny może działać niezależnie od strony do której przystąpił, nie może jednak dokonywać samodzielnie czynności materialno dyspozytywnych, czyli nie może zawrzeć ugody, zrzec się roszczenia, uznać powództwa.
Działania interwenienta zwykłego nie mogą stać w sprzeczności z działaniami strony do której przystąpił, w związku z czym strona ta może odwołać czynność dokonaną przez interwenienta zwykłego.
Pomiędzy interwenientem ubocznym a stroną do której przystąpił istnieje zawsze jakiś stosunek prawny, w razie przegrania procesu przez stronę, do której interwenient przystąpił może ona mieć wobec interwenienta jakieś roszczenia. Zgodnie z art. 82 k.p.c. interwenient uboczny nie może w stosunku do strony, do której przystąpił, podnieść zarzutu, że sprawa została rozstrzygnięta błędnie albo że proces był prowadzony wadliwie (tzw. exceptio male gesti processus), chyba że interwenient uboczny wykaże, że stan sprawy w chwili przystąpienia uniemożliwił mu korzystanie ze środków obrony, albo że strona umyślnie lub przez niedbalstwo nie skorzystała ze środków, które nie były interwenientowi znane.
Interwenient uboczny może za zgodą obu stron, a więc zarówno tej do której przystąpił jak i przeciwnej, wstąpić do procesu na miejsce strony do której przystąpił, jako następca procesowy.
Interwencję uboczną należy odróżniać od interwencji głównej.
Paniczny lęk niektórych sędziów przed kontrolą podatników (reprezentowanych przez organizacje społeczne i Instytut Naukowy przy Fundacji Obrony Praw Dziecka Kamaka) jest uzasadniony (ale nie usprawiedliwiony) tym, że ODPOWIADAJĄ ONI za 140 % wzrost zasięgu patologii alienacji rodzicielskiej (i za wszystkie jej społeczne skutki) licząc od 2009 roku – Według statystyk Fundacji Obrony Praw Dziecka Kamaka potwierdzonych przez Rzecznika Praw Dziecka w kampanii medialnej z drugiej połowy 2014 r. Warto zwrócić też uwagę, że powodem powstania Fundacji Obrony Praw Dziecka Kamaka była obserwacja losów rodzin ZNISZCZONYCH przez niskie kompetencje i fatalną jakość orzecznictwa sądów orzekających o losach dzieci rodziców rozwodzących się właśnie w obrębie apelacji krakowskiej.
Wobec powyższego zażalenie jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie. Tym bardziej, że fakty ujawnione w trakcie rozprawy 29 kwietnia 2015 r. pokazały w całej rozciągłości dramat łamania prawa córki i matki do utrzymania prawidłowych i silnych więzi mimo, że przestały ze sobą mieszkać, a sędzia SSR del. Renata Zwolek stwierdza w tym kontekście, na początku rozprawy, że: „Instytucja przedstawiciela społecznego nie istnieje”.
Z poważaniem,
Za Fundację,
Krzysztof Mariusz Kokoszka
Biegły z zakresu problematyki alienacji rodzicielskiej i sposobów jej przeciwdziałania
p.o. Prezes Zarządu Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP
Pełnomocnik Komitetu Inicjatyw Ustawodawczych Opieki Wspólnej
Kierownik Centrum Mediacji i Negocjacji przy Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP
Sygnatura akt: III Nsm 37/15 Gdynia, 15 kwiecień 2015 r.
Sąd Okręgowy w Gdańsku
przez
Sąd Rejonowy w Sopocie
III Wydział Rodzinny i Nieletnich
81-828 Sopot, ul. 1 Maja 10
Wnioskodawca: Tomasz ______________,
Uczestniczka: Anna ____________________,
Interwent uboczny / Przedstawiciel społeczny: Fundacja Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP, występująca w imieniu wnioskodawcy i jego małoletnich dzieci: Julii ________________, ur. _________ 2009 r. w Warszawie i małoletniego Huberta ____________, ur. ____________ 2001 r. w Gdyni; 32-700 Bochnia, ul. Heleny Modrzejewskiej 29
ZAŻALENIE
Fundacja Obrony Praw Dziecka Kamaka składa zażalenie na oddalenie w dniu 14 kwietnia 2015 r. wniosku o jej przystąpienie do sprawy na prawach strony jako przedstawiciela społecznego albo w roli interwenta ubocznego. Wnosi o jego zmianę w całości i dopuszczenie do sprawy.
UZASADNIENIE:
Na mocy art. 8 k.p.c., art. 61 § 1 pkt. 5 k.p.c., art. 61 § 2 i § 4 k.p.c., art. 62 k.p.c., art. 63 k.p.c., 76 k.p.c., art. 77 k.p.c., art. 78 k.p.c., art. 79 k.p.c., art. 80 k.p.c., art. 81 k.p.c., art. 82 k.p.c., art. 83 k.p.c., art. 86 k.p.c., art. 87 k.p.c., art. 88 k.p.c., art. 89 k.p.c., art. 90 k.p.c., art. 91 k.p.c., art. 92 k.p.c., art. 93 k.p.c., art. 94 k.p.c., art. 95 k.p.c., art. 96 k.p.c., art. 97 k.p.c., art. 462, art. 4796a, art. 47938 k.p.c., art. 510 § 1 k.p.c., art. 95 k.c., art. 98 k.c., art. 3 k.p.k., art. 90 k.p.k., 91 k.p.k. i art. 30 § 4 Ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich z dnia 26 października 1982 r. (Dz. U. Nr 35, poz. 228) – Tekst jednolity z dnia 9 lutego 2010 r. (Dz. U. Nr 33, poz. 178), Ustawy z dnia 3 grudnia 2010 roku o wdrożeniu niektórych przepisów Unii Europejskiej w zakresie równego traktowania (Ustawy tzw. równościowej) (Dziennik Ustaw nr 254 poz. 1700), a także art. 12 i art. 58 Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Fundacja Obrony Praw Dziecka KAMAKA Organizacja Pożytku Publicznego zgłosiła swój udział w na prawach strony jako przedstawiciela społecznego albo w roli interwenta ubocznego w rozumieniu Kodeksu Postępowania Cywilnego i Kodeksu Postępowania Karnego w sprawie rozwodowej toczącej się pomiędzy Tomaszem i Anną Kabacińskimi jak i w sprawie o zobowiązanie matki do realizacji kontaktów małoletniej Julii Kabacińskiej, ur. 10 lutego 2009 r. w Warszawie i małoletniego Huberta Kabacińskiego, ur. 25 maja 2001 r. w Gdyni z ojcem, które mają się odbywać na mocy Postanowienia zabezpiecząjącego w zakresie kontaktów z dziećmi wydanego 10 czerwca 2014 roku.
Sąd Okręgowy w Gdańsku dopuścił w dniu 14 kwietnia 2015 r. Fundację Obrony Praw Dziecka Kamaka do sprawy rozwodowej na mocy powołanych przepisów natomiast Sąd Rejonowy w Sopocie nie dopuścił Fundacji Obrony Praw Dziecka Kamaka do sprawy o zobowiązanie matki do realizacji kontaktów małoletniej Julii Kabacińskiej, ur. 10 lutego 2009 r. w Warszawie i małoletniego Huberta Kabacińskiego, ur. 25 maja 2001 r. w Gdyni z ojcem, które mają się odbywać na mocy Postanowienia zabezpiecząjącego w zakresie kontaktów z dziećmi wydanego 10 czerwca 2014 roku.
Taka niespójność w interpretacji prawa jest niedopuszczalna i godzi w interes wymiaru sprawiedliwości, a także w dobro małoletnich dzieci. Wykładnię przepisów Sądu Okręgowego w Gdańsku i ich interpretację należy uznać za wiążącą. Wynika to z tego, że Sądu Okręgowy w Gdańsku sprawuje nadzór instancyjny nad Sądem Rejonowym w Sopocie.
Zgodnie z art. 8. K.p.c. organizacje społeczne, których zadanie statutowe nie polega na
prowadzeniu działalności gospodarczej, mogą dla ochrony praw obywateli spowodować wszczęcie postępowania, jak również brać udział w toczącym się postępowaniu.
Z niepokojem zauważamy fakt, że w niniejszej sprawie ma miejsce lub może mieć miejsce
zakazana przez Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483, z 2001 r. Nr 28, poz. 319, z 2006 r. Nr 200, poz. 1471, z 2009 r., Nr 114, poz. 946):
1. dyskryminacja rodziców w dostępie do dziecka jak i również
2. dyskryminacja dzieci w dostępie do rodziców
- przez bezpodstawne bezpośrednie lub pośrednie zróżnicowanie praw i obowiązków obywateli.
Jedna ze stron może być dyskryminowana przez bezpodstawnie i pośrednie zróżnicowanie praw i obowiązków obywateli, w rozumieniu art. 61. § 4. K.p.c., w zakresie dostępu dziecka do rodzica i rodzica do dziecka.
Zachodzi więc tutaj, niewątpliwie, konieczności ochrony równości oraz niedyskryminacji przez bezpodstawne bezpośrednie lub pośrednie zróżnicowanie praw i obowiązków obywateli w rozumieniu art. 8 K.p.c., art. 61-63 K.p.c., art. 462 K.p.c., art. 4796a K.p.c. i art. 47938 K.p.c.
Interes prawny Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA w rozumieniu art. 510 § 1 k.p.c., jeśli chodzi o udział w niniejszej sprawie, staje się OCZYWISTY jeśli przeanalizuje się misję i cele statutowe Fundacji zamieszczone na: http://opiekawspolna2.pl.tl/Statut-Fundacji-OPD-KAMAKA.htm
lub też Postanowienie z dnia 12 listopada 2009 r. Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie, XII Wydziału Gospodarczego Krajowego Rejestru Sądowego, przedstawione na naszych portalach. Wynika z nich, że celem Fundacji jest - między innymi:
1. Przeciwdziałanie negatywnym konsekwencjom współczesnych przemian technologicznych, społecznych i obyczajowych, a w szczególności osłabieniu i zanikowi więzi rodzinnych oraz kryzysowi ojcostwa (który rozumiemy jako ELIMINOWANIE ojców z życia dzieci po rozwodzie rodziców).
2. Przeciwdziałanie ludzkiej głupocie, nienawiści, podłości, zawziętości i złośliwości - w szczególności tej, dla której areną jest sala sądowa i której ofiarami są dzieci.
Mówi o tym rozdział drugi statutu (§ 5, § 6 i § 7):
„Rozdział II. Przedmiot i formy działania fundacji
§ 5. Misja fundacji
1.Przeciwdziałanie negatywnym konsekwencjom współczesnych przemian technologicznych, społecznych i obyczajowych, a w szczególności osłabieniu i zanikowi więzi rodzinnych oraz kryzysowi ojcostwa (rozumianego również jako eliminowanie ojców z życia ich dzieci).
2. Przeciwdziałanie ludzkiej nienawiści, podłości, głupocie, zawziętości i złośliwości - w szczególności tej, dla której areną jest sala sądowa i której ofiarami są dzieci.
§ 6. Cele Fundacji
I. Przeciwdziałanie alienacji rodzicielskiej rozumianej jako zespół działań i zaniechań prowadzących do zniszczenia więzi łączących dziecko z osobami bliskimi (program „Mamo, nie zabieraj mi taty...”), poprzez:
1. Udzielanie pomocy prawnej, psychologicznej (w tym terapeutycznej) i materialnej ofiarom przemocy na tle alienacji rodzicielskiej (Zarówno ofiarom dorosłym jak i dzieciom).
2. Prowadzenie działań zmierzających do takich zmian w porządku prawnym, aby alienacja rodzicielska była karana i ścigana z oskarżenia publicznego, a na gruncie prawa rodzinnego, aby opieka wspólna orzekana była nawet bez zgody jednego z rodziców.
3. Przeciwdziałanie przemocy na tle alienacji rodzicielskiej.
4. Prowadzenie badań naukowych z zakresu opisu i przeciwdziałania zjawisku alienacji rodzicielskiej. Działalność wydawnicza na tym polu.
5. Prowadzenie Ośrodka Diagnostyczno-Konsultacyjnego specjalizującego się w rozpoznawaniu alienacji rodzicielskiej, opiniowanie i sugerowanie zespołom orzekającym możliwych rozwiązań problemu.
6. Rozwiązanie problemu dzieci odepchniętych od rodziców - na płaszczyźnie mentalności społecznej oraz na drodze ustawodawczej - poprzez wprowadzenie zmian w Kodeksie Rodzinnym i Opiekuńczym, które będą mówiły o tym, że sąd nie może przyznać rodzicowi nie mieszkającemu z dzieckiem zakresu kontaktów mniejszego niż on o to wnosi. Zakres ten nie będzie mógł być jednak większy niż 360 godzin miesięcznie w rozliczeniu rocznym (opieka wspólna, równoważna, naprzemienna) - z zastrzeżeniem, że działalność lobbingowa nie jest działalnością zawodową Fundacji.
II. Realizacja programu: „Zlikwidujmy domy dziecka”.
1) Zastąpienie domów dziecka systemem rodzin zastępczych, w których dziecko przebywa do czasu unormowania swojej sytuacji prawnej lub znalezienia stałej rodziny adopcyjnej.
2) Praca nad zwiększeniem wydolności wychowawczej rodzin z których pochodzą dzieci wychowywane później w domach dziecka. Udzielanie im wsparcia finansowego.
III. Realizacja programu promocji mediacji jako najlepszego sposobu rozwiązywania konfliktów:
a) Rozwijanie nowych metod polubownego rozwiązywania konfliktów międzyludzkich, grupowych, narodowych i społecznych.
b) Współpraca z adwokatami w kierunku jak najszybszego, polubownego rozwiązania toczących się przed sądami spraw.
c) Organizowanie konferencji, kongresów, szkoleń oraz imprez integracyjnych dla studentów, pracowników wymiaru sprawiedliwości, mediatorów, psychologów oraz innych specjalistów - z zakresu psychologii konfliktów międzyludzkich, alienacji rodzicielskiej, przeciwdziałania przemocy i dyskryminacji itp. Wydawanie książek, broszur i materiałów pokonferencyjnych.
d) Promowanie nowego modelu sądownictwa, które będzie przesuwało środek ciężkości swoich działań z roli sądzenia (konfrontacji) w kierunku roli godzenia (polubownego rozwiązywania sporów).
IV. Praca profilaktyczna z dziećmi i młodzieżą zagrożoną środowiskowo.
V. Praca terapeutyczna z młodzieżą. W szczególności belgijską metodą straat hoek werk polegającą na „wejściu” w grupę autodestrukcyjną (np. narkomańską) lub destrukcyjną (np. chuligańską lub ewoluującą w kierunku zachowań przestępczych, zdobyciu jej zaufania i rozpoczęciu procesu kierowania nią od wewnątrz; zmian jej celów z negatywnych na pozytywne.
VI. Inspirowanie i koordynowanie rozwoju sektora organizacji pozarządowych działających na rzecz rozwiązywania problemów społecznych.
VII. Realizacja programu: „TERAZ POLSKA pomaga światu”
1) Pomaganie krajom uboższym od Polski w rozwiązaniu ich problemów socjalnych.
2) Pomaganie krajom bogatszym od Polski w odbudowie utraconych przez nie wartości moralnych które jeszcze - chociaż mocno zagrożone przez występujące trendy cywilizacyjne - przetrwały u nas.
VIII. Prowadzenie badań naukowych z zakresu zjawiska alienacji rodzicielskiej i opieki wspólnej oraz tych, które mają na celu znalezienie najskuteczniejszych metod realizacji pozostałych celów statutowych Fundacji. Najskuteczniejszych tzn. przynoszących jak najwięcej pozytywnych rezultatów przy jak najmniejszym nakładzie środków finansowych.
IX. Działalność określona w rozdziale VII Ustawy – Kodeks karny wykonawczy, w szczególności wobec skazanych będących ofiarami zjawiska wykorzystywania prawa karnego dla celów alienacji rodzicielskiej.
§ 7. Przedmiotem działalności pożytku publicznego Fundacji ujawnionej w Krajowym Rejestrze Sądowym jest:
1. 69,10,Z; Doradztwo prawne;
2. 88,99,Z; Działalność prewencyjna przeciwko przemocy wobec dzieci oraz inna działalność tego rodzaju;
3. 94,12,Z; Działalność organizacji profesjonalnych reprezentowania interesów członków organizacji przed instytucjami rządowymi i w stosunkach międzyludzkich (public relations);
4. 72,20,Z; Badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie nauk społecznych i humanistycznych;
5. 63,11,Z; Zarządzanie stronami internetowymi (hosting) i podobna działalność; przetwarzanie danych;
6. 63,12,Z; Prowadzenie portali internetowych: www.opiekawspolna2.pl.tl.
- oraz innych o podobnej tematyce zgodnej z celami statutowymi Fundacji;
7. 88,99,Z; Działalność społeczna lokalna i sąsiedzka;
8. 70,21,Z; Stosunki międzyludzkie (public relation) i komunikacja;
9. 94,99,Z; Działalność pozostałych organizacji członkowskich, gdzie indziej nie sklasyfikowana:
a. Organizacje wspierające inicjatywy mieszkańców;
b. Organizacje mające na celu ochronę i poprawę sytuacji pewnych grup specjalnych.”
Postanowieniem z dnia 5 maja 2010 r. Sąd Rejonowy dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie, XII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego, przedstawionym na: http://opiekawspolna.pl.tl/Dokumenty-Fundacji.htm - nadał Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA status organizacji pożytku publicznego w zakresie - między innymi:
1. ochrony, w szczególności dzieci, przed przemocą alienacyjną,
2. reprezentowania interesów członków organizacji przed instytucjami państwowymi (jaką jest sąd),
3. doradztwa prawnego,
4. badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie nauk społecznych (które Fundacja prowadzi monitorując, obserwując i opisując pracę organów wymiaru sprawiedliwości w zakresie generowania przez nie zjawiska alienacji rodzicielskiej ZjAR).
Udział Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA Organizacji Pożytku Publicznego leży również w interesie wymiaru sprawiedliwości w rozumieniu art. 90 § 3. k.p.k., w związku z tym, że:
1. Fundacja Obrony Praw Dziecka KAMAKA masowo występuje o odszkodowania od Skarbu Państwa dla dzieci i osób alienowanych przed cywilnymi sądami krajowymi i przed międzynarodowymi trybunałami pod których jurysdykcję Polska się poddała;
2. Celem statutowym Fundacji jest taka modyfikacja prawa, aby zlikwidować rozdźwięk pomiędzy deklarowaną przez rząd i sądownictwo ochroną praw podstawowych obywateli, w tym dzieci, a faktyczną realizacją tych zapewnień.
Zgodnie z art. 61. § 4. K.p.c. organizacje społeczne, do których zadań statutowych należy
ochrona równości oraz niedyskryminacji przez bezpodstawne bezpośrednie lub pośrednie zróżnicowanie praw i obowiązków obywateli, mogą w sprawach o roszczenia z tego zakresu wytaczać za zgodą obywateli powództwa na ich rzecz oraz, za zgodą powoda, wstępować do postępowania w każdym jego stadium.
Prawa człowieka i obywatela, o których mowa w art. 61 § 4 K.p.c., zostały wymienione w rozdziale II. Konstytucji. I tak:
Art. 30.
Przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych.
Art. 31.
2. Każdy jest obowiązany szanować wolności i prawa innych.
3. Ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw.
Art. 32.
1. Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne.
2. Nikt nie może być dyskryminowany w życiu (…) społecznym (…) z jakiejkolwiek przyczyny.
Art. 33.
1. Kobieta i mężczyzna w Rzeczypospolitej Polskiej mają równe prawa w życiu rodzinnym, politycznym, społecznym i gospodarczym.
2. Kobieta i mężczyzna mają w szczególności równe prawo do kształcenia, zatrudnienia i awansów, do jednakowego wynagradzania za pracę jednakowej wartości, do zabezpieczenia społecznego oraz do zajmowania stanowisk, pełnienia funkcji oraz uzyskiwania godności publicznych i odznaczeń.
Art. 37.
1. Kto znajduje się pod władzą Rzeczypospolitej Polskiej, korzysta z wolności i praw zapewnionych w Konstytucji.
WOLNOŚCI I PRAWA OSOBISTE
Art. 40.
Nikt nie może być poddany torturom ani okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu i karaniu. (…)
Art. 41.
1. Każdemu zapewnia się nietykalność osobistą (…).
4.Każdy (…) powinien być traktowany w sposób humanitarny.
Art. 42.
1. Odpowiedzialności karnej podlega ten tylko, kto dopuścił się czynu zabronionego pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia. Zasada ta nie stoi na przeszkodzie ukaraniu za czyn, który w czasie jego popełnienia stanowił przestępstwo w myśl prawa międzynarodowego.
2. Każdy, przeciw komu prowadzone jest postępowanie karne, ma prawo do obrony we wszystkich stadiach postępowania. Może on w szczególności wybrać obrońcę lub na zasadach określonych w ustawie korzystać z obrońcy z urzędu.
3. Każdego uważa się za niewinnego, dopóki jego wina nie zostanie stwierdzona prawomocnym wyrokiem sądu.
Art. 45.
1. Każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd.
2. Wyłączenie jawności rozprawy może nastąpić ze względu na moralność, bezpieczeństwo państwa i porządek publiczny oraz ze względu na ochronę życia prywatnego stron lub inny ważny interes prywatny. Wyrok ogłaszany jest publicznie.
Art. 47.
Każdy ma prawo do ochrony prawnej życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia oraz do decydowania o swoim życiu osobistym.
Art. 48.
1. Rodzice mają prawo do wychowania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami. Wychowanie to powinno uwzględniać stopień dojrzałości dziecka, a także wolność jego sumienia i wyznania oraz jego przekonania.
2. Ograniczenie lub pozbawienie praw rodzicielskich może nastąpić tylko w przypadkach określonych w ustawie i tylko na podstawie prawomocnego orzeczenia sądu.
Art. 49.
Zapewnia się wolność i ochronę tajemnicy komunikowania się. Ich ograniczenie może nastąpić jedynie w przypadkach określonych w ustawie i w sposób w niej określony.
Art. 50.
Zapewnia się nienaruszalność mieszkania. Przeszukanie mieszkania, pomieszczenia lub pojazdu może nastąpić jedynie w przypadkach określonych w ustawie i w sposób w niej określony.
Art. 51.
1. Nikt nie może być obowiązany inaczej niż na podstawie ustawy do ujawniania informacji dotyczących jego osoby.
2. Władze publiczne nie mogą pozyskiwać, gromadzić i udostępniać innych informacji o obywatelach niż niezbędne w demokratycznym państwie prawnym.
3. Każdy ma prawo dostępu do dotyczących go urzędowych dokumentów i zbiorów danych. Ograniczenie tego prawa może określić ustawa.
4. Każdy ma prawo do żądania sprostowania oraz usunięcia informacji nieprawdziwych, niepełnych lub zebranych w sposób sprzeczny z ustawą.
5. Zasady i tryb gromadzenia oraz udostępniania informacji określa ustawa.
Art. 52.
1. Każdemu zapewnia się wolność poruszania się po terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz wyboru miejsca zamieszkania i pobytu.
2. Każdy może swobodnie opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Wolności, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą podlegać ograniczeniom określonym w ustawie.
Art. 53.
1. Każdemu zapewnia się wolność sumienia i religii.
2. Wolność religii obejmuje wolność wyznawania lub przyjmowania religii według własnego wyboru oraz uzewnętrzniania indywidualnie lub z innymi, publicznie lub prywatnie, swojej religii przez uprawianie kultu, modlitwę, uczestniczenie w obrzędach, praktykowanie i nauczanie. Wolność religii obejmuje także posiadanie świątyń i innych miejsc kultu w zależności od potrzeb ludzi wierzących oraz prawo osób do korzystania z pomocy religijnej tam, gdzie się znajdują.
3. Rodzice mają prawo do zapewnienia dzieciom wychowania i nauczania moralnego i religijnego zgodnie ze swoimi przekonaniami. Przepis art. 48 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
4. Religia kościoła lub innego związku wyznaniowego o uregulowanej sytuacji prawnej może być przedmiotem nauczania w szkole, przy czym nie może być naruszona wolność sumienia i religii innych osób.
5. Wolność uzewnętrzniania religii może być ograniczona jedynie w drodze ustawy i tylko wtedy, gdy jest to konieczne do ochrony bezpieczeństwa państwa, porządku publicznego, zdrowia, moralności lub wolności i praw innych osób.
6. Nikt nie może być zmuszany do uczestniczenia ani do nieuczestniczenia w praktykach religijnych.
7. Nikt nie może być obowiązany przez organy władzy publicznej do ujawnienia swojego światopoglądu, przekonań religijnych lub wyznania.
Art. 54.
1. Każdemu zapewnia się wolność wyrażania swoich poglądów oraz pozyskiwania i rozpowszechniania informacji.
2. Cenzura prewencyjna środków społecznego przekazu oraz koncesjonowanie prasy są zakazane. Ustawa może wprowadzić obowiązek uprzedniego uzyskania koncesji na prowadzenie stacji radiowej lub telewizyjnej.
WOLNOŚCI I PRAWA POLITYCZNE
Art. 57.
Każdemu zapewnia się wolność organizowania pokojowych zgromadzeń i uczestniczenia w nich. Ograniczenie tej wolności może określać ustawa.
Art. 58.
1. Każdemu zapewnia się wolność zrzeszania się.
2. Zakazane są zrzeszenia, których cel lub działalność są sprzeczne z Konstytucją lub ustawą. O odmowie rejestracji lub zakazie działania takiego zrzeszenia orzeka sąd.
3. Ustawa określa rodzaje zrzeszeń podlegających sądowej rejestracji, tryb tej rejestracji oraz formy nadzoru nad tymi zrzeszeniami.
Art. 60.
Obywatele polscy korzystający z pełni praw publicznych mają prawo dostępu do służby publicznej na jednakowych zasadach.
Art. 61.
1. Obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa.
2. Prawo do uzyskiwania informacji obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu.
3. Ograniczenie prawa, o którym mowa w ust. 1 i 2, może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa.
4. Tryb udzielania informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, określają ustawy, a w odniesieniu do Sejmu i Senatu ich regulaminy.
Art. 63.
Każdy ma prawo składać petycje, wnioski i skargi w interesie publicznym, własnym lub innej osoby za jej zgodą do organów władzy publicznej oraz do organizacji i instytucji społecznych w związku z wykonywanymi przez nie zadaniami zleconymi z zakresu administracji publicznej. Tryb rozpatrywania petycji, wniosków i skarg określa ustawa.
WOLNOŚCI I PRAWA EKONOMICZNE, SOCJALNE I KULTURALNE
Art. 64.
1. Każdy ma prawo do własności, innych praw majątkowych oraz prawo dziedziczenia.
2. Własność, inne prawa majątkowe oraz prawo dziedziczenia podlegają równej dla wszystkich ochronie prawnej.
3. Własność może być ograniczona tylko w drodze ustawy i tylko w zakresie, w jakim nie narusza ona istoty prawa własności.
Art. 65.
1. Każdemu zapewnia się wolność wyboru i wykonywania zawodu oraz wyboru miejsca pracy. Wyjątki określa ustawa.
2. Obowiązek pracy może być nałożony tylko przez ustawę.
Art. 67.
1. Obywatel ma prawo do zabezpieczenia społecznego w razie niezdolności do pracy ze względu na chorobę lub inwalidztwo oraz po osiągnięciu wieku emerytalnego. Zakres i formy zabezpieczenia społecznego określa ustawa.
Art. 68.
1. Każdy ma prawo do ochrony zdrowia.
4. Władze publiczne popierają rozwój kultury fizycznej, zwłaszcza wśród dzieci i młodzieży.
Art. 69.
Art. 70.
1.Każdy ma prawo do nauki. Nauka do 18 roku życia jest obowiązkowa. Sposób wykonywania obowiązku szkolnego określa ustawa.
3. Rodzice mają wolność wyboru dla swoich dzieci szkół innych niż publiczne. Obywatele i instytucje mają prawo zakładania szkół podstawowych, ponadpodstawowych i wyższych oraz zakładów wychowawczych. Warunki zakładania i działalności szkół niepublicznych oraz udziału władz publicznych w ich finansowaniu, a także zasady nadzoru pedagogicznego nad szkołami i zakładami wychowawczymi, określa ustawa.
Art. 71.
1. Państwo w swojej polityce społecznej i gospodarczej uwzględnia dobro rodziny. Rodziny znajdujące się w trudnej sytuacji materialnej i społecznej, zwłaszcza wielodzietne i niepełne, mają prawo do szczególnej pomocy ze strony władz publicznych.
2. Matka przed i po urodzeniu dziecka ma prawo do szczególnej pomocy władz publicznych, której zakres określa ustawa.
Art. 72.
1. Rzeczpospolita Polska zapewnia ochronę praw dziecka. Każdy ma prawo żądać od organów władzy publicznej ochrony dziecka przed przemocą, okrucieństwem, wyzyskiem i demoralizacją.
2. Dziecko pozbawione opieki rodzicielskiej ma prawo do opieki i pomocy władz publicznych.
3. W toku ustalania praw dziecka organy władzy publicznej oraz osoby odpowiedzialne za dziecko są obowiązane do wysłuchania i w miarę możliwości uwzględnienia zdania dziecka.
Art. 73.
Każdemu zapewnia się wolność twórczości artystycznej, badań naukowych oraz ogłaszania ich wyników, wolność nauczania, a także wolność korzystania z dóbr kultury.
ŚRODKI OCHRONY WOLNOŚCI I PRAW
Art. 77.
1. Każdy ma prawo do wynagrodzenia szkody, jaka została mu wyrządzona przez niezgodne z prawem działanie organu władzy publicznej.
2. Ustawa nie może nikomu zamykać drogi sądowej dochodzenia naruszonych wolności lub praw.
Art. 78.
Każda ze stron ma prawo do zaskarżenia orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji. Wyjątki od tej zasady oraz tryb zaskarżania określa ustawa.
Art. 79.
1. Każdy, czyje konstytucyjne wolności lub prawa zostały naruszone, ma prawo, na zasadach określonych w ustawie, wnieść skargę do Trybunału Konstytucyjnego w sprawie zgodności z Konstytucją ustawy lub innego aktu normatywnego, na podstawie którego sąd lub organ administracji publicznej orzekł ostatecznie o jego wolnościach lub prawach albo o jego obowiązkach określonych w Konstytucji.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy praw określonych w art. 56.
Art. 80.
Każdy ma prawo wystąpienia, na zasadach określonych w ustawie, do Rzecznika Praw Obywatelskich z wnioskiem o pomoc w ochronie swoich wolności lub praw naruszonych przez organy władzy publicznej.
Art. 81.
Praw określonych w art. 65 ust. 4 i 5, art. 66, art. 69, art. 71 i art. 74-76 można dochodzić w granicach określonych w ustawie.
Wszystkie zacytowane wyżej artykuły II-go rozdziału Konstytucji zostały złamane w znanych Fundacji Obrony Praw Dziecka Kamaka przypadkach instytucjonalnej alienacji rodzicielskiej. Fundacja Kamaka specjalizuje się w przeciwdziałaniu tej patologii.
Udział Fundacji jest również niezbędny dlatego bo rozpatrywanie wniosku o zobowiązanie matki do realizacji kontaktów zmierza w złym kierunku: Pod wpływem sugestii pełnomocnika matki Mariusza Zabłotnego sąd zajął się zabezpieczenia kwestionowaniem a nie jego egzekwowaniem. Jest to jedna z wielu patologii rozpatrywania wniosków o egzekucję kontaktów przez sądy w Polsce, które zauważył p.o. Prezes Zarządu Fundacji Obrony Praw Dziecka Kamaka Mariusz Krzysztof Kokoszka obserwując pierwsze posiedzenie, w niesatysfakcjonującej go, roli osoby godnej zaufania. Powołanej przez wnioskodawcę. Tego typu wady prowadzenia rozpraw implikują fakt, że egzekucja kontaktów dziecka z rodzicem alienowanym od niego jest w Polsce praktycznie niemożliwa. Stąd aktywny udział Fundacji w procesie jest niezbędny, aby temu zapobiegać.
Wobec powyższego wnosimy jak w meritum.
Z poważaniem,
Za Fundację,
Krzysztof Mariusz Kokoszka
Biegły z zakresu problematyki alienacji rodzicielskiej i sposobów jej przeciwdziałania
p.o. Prezes Zarządu Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP
Pełnomocnik Komitetu Inicjatyw Ustawodawczych Opieki Wspólnej
Dyrektor RODK przy Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP
Dyrektor Centrum Mediacji i Negocjacji
przy Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP
Mediator sądowy
Do wiadomości:
1. Ministerstwo Sprawiedliwości RP; 00-950 Warszawa, Al. Ujazdowskie 11;
2. Prokuratura Generalna; 02-315 Warszawa, ul. Barska 28/30;
3. Europejski Trybunał Praw Człowieka, European Court of Human Rights, Cour Européenne des Droits de l’Homme; Rada Europy, Counsil of Europe, Conseil de l’Europe 67075 Strasbourg Cedex, France, Requête 16521/10, Do sprawy 16521/10;
4. Biuro Rzecznika Praw Dziecka; ul. Przemysłowa 30/32, 00-450 Warszawa;
5. Biuro Rzecznika Praw Obywatelskich; Aleja Solidarności 77, 00 - 090 Warszawa;
6. Ambasada Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, Wydział Konsularny, Sekcja Obywateli Amerykańskich, konsul Frisco McDonald z którym Fundacja Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP, raz w roku, przygotowuje dla Departamentu Stanu, Prezydenta i Kongresu USA raport o łamaniu praw człowieka w Polsce, w szczególności o łamaniu praw dziecka i rodzica do wzajemnych kontaktów i do opieki wspólnej, a także o sposobach uciszania i eliminowania tych, którzy ośmielają się krytykować władzę (sądowniczą) w Polsce. Więcej na: http://www.opiekawspolna2.pl.tl/Polska-w-raporcie-Departamentu-Stanu-USA.htm;
7. Pozew zbiorowy, o odszkodowanie i zadośćuczynienie (na mocy art. 416 K.c.), koordynowany przez Fundację Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP, przeciwko organom wykonującym władzę publiczną za:
Ø niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie – na mocy art. 417.§ 1. K.c.;
Ø zgodne z prawem, ale wywołujące szkodę, działanie lub zaniechanie – na mocy art. 417 2. K.c.
- generujące patologię zjawiska alienacji rodzicielskiej.
8. Europejski Trybunał Praw Człowieka, European Court of Human Rights, Cour Européenne des Droits de l’Homme; Rada Europy, Counsil of Europe, Conseil de l’Europe 67075 Strasbourg Cedex, France, Skarga zbiorowa przeciwko Polsce
Ø prowadzona przez Fundację Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP,
Ø przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka w Strasburgu,
Ø o zadośćuczynienie w rozumieniu art. 41 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka,
Ø za szkody wyrządzone przez niezgodne z tą Konwencją działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej przez organy państwowe, w szczególności przez polskie sądy, prokuratury i jednostki policji,
Ø w zakresie artykułów chroniących bezwzględne prawo dzieci i rodziców do wzajemnych kontaktów i opieki wspólnej, w szczególności w zakresie art. 8 i 14 EKPC.
Fundacja Obrony Praw Dziecka KAMAKA Organizacja Pożytku Publicznego
KRS 0000341653, NIP 8681951946, REGON 121279362
Tel. 606-515-686; 570-933-668; 518-993-867
www.opiekawspolna2.pl.tl
Siedziba:
32-700 Bochnia, ul.H. Modrzejewskiej 29
Oddziały krajowe, między innymi, w:
Suchej Beskidzkiej (34-200 Sucha Beskidzka, ul. Mickiewicza), Krakowie, Warszawie, Wrocławiu, Trzebnicy, Bydgoszczy, Toruniu, Zielonej Górze,
Gorzowie Wielkopolskim, Opolu, Białymstoku, Katowicach, Kielcach, Krośnie, Olsztynie, Poznaniu, Szczecinie, Łodzi, Częstochowie, Żywcu.
Niektóre oddziały zagraniczne:
Los Angeles -€Silicon Valley (USA), Wenecja (Włochy), Punta Sabioni (Włochy), Trepporti (Włochy)
Przy Fundacji OPD KAMAKA OPP działają:
1. Centrum Mediacji i Negocjacji Sądowych;
2. RODK, wydający opinie dla sądów, zgodnez koncepcją równości, niedyskryminacji, opieki wspólnej i dobra dziecka;
3. Kancelarie adwokackie. Z Fundacją OPD KAMAKA OPP współpracuje kilkuset adwokatów i aplikantów adwokackich w całej Polsce.
4. Kancelarie radców prawnych. Z Fundacją OPD KAMAKA OPP współpracuje, w całej Polsce, kilkuset radców prawnych i ich aplikantów.
5. Kancelarie mediatorów sądowych zrzeszonych w Centrum Mediacji i Negocjacji Sądowych przy Fundacji OPD KAMAKA OPP.
6. Telefon Zaufania dla Ofiar Przemocy na tle alienacji rodzicielskiej (dla dzieci i dorosłych) 606-515-686, którego personel specjalizuje się w przeciwdziałaniu alienacji i przemocy rodzicielskiej, ale podejmuje się też rozwiązywania innych problemów, zgłaszanych przez osoby dzwoniące, w ich aspektach prawnych, psychologicznych i socjalnych. - Całodobowy. Jeśli jest, z jakiś ważnych powodów wyłączony, prosimy zadzwonić po pewnym czasie.
7. Teatr KAMAKA, który rozpowszechnia w społeczeństwie wiedzę na temat patologii ZjAR poprzez siłę artystycznego przekazu. Obecnie, w Łodzi, przygotowujemy spektakl, z którym chcemy objechać całą Polskę i Europę, opisany w obszernym artykule, w tygodniu „Fakty i Mity”, w numerze z 20 września 2012 r., o destrukcyjnym wpływie bycia alienowanym w dzieciństwie na życie dorosłe. Aktorka występująca w tym przedstawieniu występuje jednocześnie w trzech rolach: „matki” alienującej, sędzi „rodzinnej” i „Matki” Boskiej, zupełnie nie dostrzegając, jak bardzo uszkadza psychicznie swoje dziecko, które alienuje od ojca, drugiej babci, drugiego dziadka itd. Cały czas będąc przekonaną, że działa dla „dobra dziecka” w rozumieniu polskiego Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego. „Polskiego”, bo kodeksy rodzinne państw bardziej rozwiniętych niż Polska, na przykład Brazylii, „dobro dziecka” rozumieją jako obligatoryjne orzekanie opieki wspólnej nawet bez zgody jednego z rodziców i karanie alienatorów więzieniem (Ordnungshaft w prawie niemieckim). Osoby, które chcą otrzymać bilet na ten spektakl proszone są o wpłatę na konto Fundacji kwoty, co najmniej, 50 zł, z dopiskiem: „Spektal w …”, określając miejsce swojego zamieszkania, abyśmy nie uszczęśliwili osoby mieszkającej w Szczecinie wysyłając jej bilet na spektakl w Rzeszowie. Całkowity zysk ze sprzedaży biletów jest przeznaczany na przeciwdziałanie alienacji rodzicielskiej.
8. Wydawnictwo Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA OPP. Obecnie prowadzimy sprzedaż wysyłkową książek: „Alienacja rodzicielska w Polsce i sposoby jej przeciwdziałania”, „Więzienia dla dzieci w Polsce”, „Przemoc w zjawisku alienacji rodzicielskiej”, „Dzieci alienowane”, „Zespół Alienującej „Matki”, „Wiersze dla syna” – będącą poetyckim zapisem przeżyć dorosłej ofiary alienacyjnej przemocy psychicznej. Każda z nich kosztuje, co najmniej, 99 zł + koszty przesyłki. Całkowity zysk z ich sprzedaży jest przeznaczany na przeciwdziałanie alienacji rodzicielskiej. Osoby, które chcą te książki otrzymać, proszone są o wpłatę na konto Fundacji z zaznaczeniem tytułów i adresu na jaki je wysłać. Jeśli zabraknie miejsca na przekazie prosimy o przesłanie pełnych informacji na adres: k-kokoszka@wp.pl.
9. W Suchej Beskidzkiej i w innych miejscach prowadzimy Domy Ucieczki dla OfiarPrzemocy Alienacyjnej i Ośrodki Wsparcia Więzi Rodzinnych. Szczegóły na naszych portalach.
10. Organizujemy, na łonie natury, wczasy terapeutyczne dla rozwodzących się lub przeżywających kryzys małżeński rodziców.
11. W 183 miejscach w Polsce rozdajemy żywność i ubrania alienowanym dzieciom i rodzicom oraz innym potrzebującym. Szczegóły na: www.opiekawspolna2.pl.tl.
Listy pocztowe i wezwania prosimy kierować na adres:
Fundacja Obrony Praw Dziecka KAMAKA
Organizacja Pożytku Publicznego
32-700 Bochnia, ul. Heleny Modrzejewskiej 29
|
