Wstęp do nauki o alienacji
rodzicielskiej
Nie orzeczenie jednej z form opieki wspólnej nawet bez
zgody jednego z rodziców – otwiera płaszczyznę rozwoju zjawiska alienacji
rodzicielskiej.
Alienacja rodzicielska jest zespołem zachowań
zmierzających do osłabienia lub całkowitego zniszczenia więzi łączących dziecko
z rodzicem z którym przestało mieszkać (lub nigdy z nim nie mieszkało) i z
innymi osobami bliskimi.
Alienacja ma na celu zniszczenie
trzech rodzajów więzi:
1. więzi bezpośrednich, (wspólne spacery, rozmowy
telefoniczne itp.)
2. więzi psychicznych (dziecko wyalienowane przestaje tęsknić za rodzicem od którego zostało wyalienowane, przestaje czuć potrzebę kontaktowania się z nim, przestaje dostrzegać jakiekolwiek korzyści wynikające z przebywania z drugą babcią, drugim rodzicem) i
3. więzi prawnych, (ograniczenie lub odebranie władzy
rodzicielskiej, nieegzekwowanie kontaktów itp.)
Niszczenie więzi bezpośrednich polega, między innymi, na:
Ø odebraniu możliwości wspólnych wyjazdów i spacerów z
dzieckiem;
Ø wyłączaniu mu telefonu, tak aby tata nie mógł się do
niego dodzwonić;
Ø zamianie domu w którym dziecko przebywa w twierdzę, w
więzienie do którego prawa wejścia nie maja osoby bliskie dziecku. Wejście do
takiego domu, nawet w godzinach orzeczonych przez sąd rodzinny na kontakty
kończy się, na przykład, w Suchej Beskidzkiej osadzeniem w więzieniu
Niszczenie więzi prawnych polega, miedzy innymi, na:
Ø dążeniu do ograniczenia lub odebrania władzy
rodzicielskiej rodzicowi alienowanemu;
Ø całkowitej niewydolności organów państwa w egzekucji
postanowień o kontaktach.
Niszczenie więzi psychicznych polega, między innymi, na:
Ø oddziaływaniach sekciarskich na dziecko polegających na
całkowitym rozbiciu mu koncepcji rodziny, kryteriów wartości i powiązań
emocjonalnych, jakie ma w głowie, przed rozpoczęciem alienacji i ponownym
zbudowaniu dziecku przez alienatorów „nowego życia” całkowicie pozbawionego
miejsca dla drugiego rodzica, drugiej babci, pozbawionego domu i miejsca w
którym mieszkało od urodzenia do dnia rozpoczęcia alienacji. Po dokonaniu przez
„matkę” alienującą gwałtu emocjonalnego na dziecku przestaje już ono wyobrażać
sobie życie bez niej. Wie już że – tak jak dawniej miało słuchać oboje rodziców
– tak teraz ma słuchać tylko „mamę”, a tatę lekceważyć. Tak jak dawniej
słyszało, że ma kochać oboje rodziców tak teraz wie, że ma kochać tylko „mamę”,
a za okazywanie jakichkolwiek względów tacie jest karane niezadowoleniem
„matki” albo przekleństwami i wyzwiskami dziadka alienującego pod adresem
alienowanego taty (które dziecko musi wysłuchiwać).
Ø deprecjonowaniu wartości kontaktów z tatą, prezentów od
niego: „Po co będziesz szła na widzenie z nim? Posiedzisz sobie z babcią.”
Dziecko wyalienowane na 35 i więcej alienów (w Skali Alienacji od 1-100) wie
już, że jeśli pójdzie do taty na widzenie to zostanie ukarane niezadowoleniem
„babci”. A jeśli nie pójdzie to zostanie nagrodzone jej zadowoleniem. W Suchej
Beskidzkiej sąd (anty)rodzinny zamiast orzekać opiekę wspólną – orzeka tylko
trzy godziny spotkań dzieci z tatą, raz na trzy tygodnie. W związku z tym,
dziecko woli rozwiązać konflikt lojalności pomiędzy oczekiwaniami „ babci” i
taty – na niekorzyść taty. Tym bardziej, że cały czas stosowana jest wobec
niego strategia alienacyjna odarcia ojca i spotkań z nim z atrakcyjności oraz
strategia doprowadzenia do tego, że dziecko przestaje pamiętać jak wygląda jego
tata. Po co ma podpadać „mamie” i babci i czynić zadość oczekiwaniom ojca,
którego praktycznie nie pamięta. Mówi więc, nawet przy wezwanych na egzekucję
kontaktów policjantach, że nie chce iść z tatą na spacer. Wtedy „matka”
alienująca zaczyna kreować się na „obrończynię praw dziecka”: „Bo nie można
dziecka zmuszać, skoro nie chce iść.” Jest to jedna z trzech najbardziej
perfidnych (i jednocześnie najbardziej skutecznych) strategii alienacyjnych
stosowanych przez alienatorki. Nabierają się na nią nawet przedstawiciele
środowisk opiniotwórczych (np. „Gazeta Prawna” z 3 sierpnia 2009r.) Nikt się nie
zastanawia nad tym, że przez kilka miesięcy lub lat poprzedzających dzień w
którym dziecko po raz pierwszy odmawia wyjścia do taty (przekracza Linię
Przełomu w przebiegu Zespołu Dziecka Alienowanego ZDA), było ono poddawane
bezwzględnej indoktrynacji w kierunku przetworzenia jego stosunku do drugiego
rodzica z pozytywnego na negatywny. Jeśli poziom wyalienowania dzieci nie
przekracza 75 alienów mistyfikację alienatorów może skompromitować wprawny
kurator rodzinny. Ale musi on najpierw wyrzucić z pokoju alienującą „matkę” i
nie pozwolić babce ciągle wskakiwać do pokoju i wrzeszczeć. Musi wykorzystać
sposób umeblowania pokoju celem odizolowania dzieci od „matki” i babki;
skoncentrować ich wzrok na sobie i dopiero wtedy zapytać się je czy chcą pójść
z tatą na spacer orzeczony przez sąd, czy nie chcą – tak jak mówiły przedtem,
kiedy „wisiały” nad nimi „matka” i babka, alienujący wujek groźnie patrzył a
dziadek mruczał. Wtedy można się „dokopać” do woli dzieci i powiedzą prawdę,
że: „Chcą iść z tatą”. Taka wzorcowa interwencja wobec dzieci Alicji B.
miała miejsce w Suchej Beskidzkiej w trzecią niedzielę czerwca 2009 r. w
wykonaniu pani kurator Magdaleny Żmudki.
Ø oddziaływaniu na wzrost poziomu stresu u alienowanego
taty związanego z podejmowanymi próbami realizacji prawa do kontaktów z
dziećmi;
Ø oddziaływaniu przez sąd zwany „rodzinnym” na
alienowanego rodzica w kierunku jego całkowitego przemęczenia psychicznego i
emocjonalnego bezskutecznym staraniem się o egzekucję kontaktów. Udowodnienia
mu, że sąd nie wykaże ŻADNEJ WOLI w kierunku zagwarantowania jego dzieciom
kontaktu z nim, bo w Polsce władzę sadowniczą nie sprawują sądy i trybunały,
ale „matki” i babki alienujące. Więc jeśli one nie wykazują woli, aby dzieci
spotykały się z tatą to żaden organ państwowy nie uczyni nic, aby to zmienić;
Ø oddziaływaniu przez sądy karne w kierunku zastraszenia
alienowanego rodzica pozbawieniem wolności jeśli nie zrezygnuje z dążeń do
realizacji swoich praw związanych z kontaktami z dziećmi. Stosowane jest tutaj
całe spectrum sposobów, aby to zastraszenie osiągnąć. Poczynając od wożenia po
mieście radiowozem policyjnym po orzekanie wyroków w zawieszeniu. Lęk przed
więzieniem jest jedynym narzędziem modelowania zachowania społeczeństwa przez
wymiar sprawiedliwości jaki jego organy stosują. Lęk ten przestają odczuwać
jedynie ci, którzy w więzieniu byli. Jest to przyczyna recydywy przestępczej. A
nie jest nią – jak się powszechnie uważa – demoralizacja wynikająca z pobytu w
więzieniu. Więzienie nie demoralizuje tylko wyklucza społecznie i pozbawia lęku
przed pozbawieniem wolności.
Ø resocjalizacji rodziców alienowanych od dzieci, jeśli
znaleźli się oni w więzieniu lub areszcie śledczym za walkę o nie.
Resocjalizacja rodziców alienowanych od dzieci jest nie mniej idiotyczna jak
całe podejście do nich organów wymiarów sprawiedliwości, jeśli sąd rodzinny nie
orzeknie opieki wspólnej bez zgody drugiego z nich. Polega na wzbudzaniu w nich
poczucia winy za to, że kochają własne dzieci i pisaniu listów z przeprosinami
do ich „matek” za to, że ośmielili się domagać widzeń z dziećmi orzeczonych
przez sąd. Wychowawcy więzienni szantażują osadzonych, że jeśli nie przeproszą
„matek” za to, że łamie ona prawo uniemożliwiając kontakty z dziećmi – to ich
wcześniej nie wypuszczą na wolność! Zasada pisania listów z przeprosinami i
wzbudzania u osadzonych poczucia winy z powodu popełnionego przestępstwa jest
jak najbardziej słuszna, ale sprawdza się tylko wobec osób, które coś ukradły
albo spowodowały wypadek po spożyciu alkoholu. Wobec rodziców, którzy trafili
do więzienia za to, że kochają swoje dzieci – ta zasada staje na głowie. Tak
jak mnóstwo innych rzeczy opisanych w książce „Absurdy prawne występujące w
zjawisku alienacji rodzicielskiej” Absurdów tych opisałem jak dotąd 94.
Kompromitują one polski system prawny nieorzekający opieki wspólnej, jeśli nie
zgadza się na nią „matka” (bo tak jej kazał dupcyngiel albo mama – babka
alienująca).
Alienowanie odbywa się w trzech
kierunkach:
1. alienowanie dzieci od taty
2. alienowanie taty od dzieci,
3. alienowanie matki od alienowanego taty przez rodzinę
pochodzenia („On jest łajzą. Nie pozwolimy ci z nim mieszkać.”) i przez system
społeczno-prawny (aSSp), który pozwala na całkowitą bezkarność w alienowaniu.
Alienatorów dzielimy na:
1. fizycznych („matka”, babka, dupcyngiel „matki”,
sąsiedzi itd.) oraz na
2. instytucjonalnych (sądy, policja, kuratorki,
komornicy, Sejm i Senat, rząd nie prowadzący przepisów o bezwarunkowym
orzekaniu opieki wspólnej, pozwalający na 5-cio miliardowe straty budżetu
państwa w stosunku rocznym w wyniku braku takich przepisów, wydający 5 milionów
złotych na kampanię medialną w Brukseli, przed prezydencją Polski w Unii
Europejskiej, mająca na celu wmówienie Europejczykom, że Polska jest krajemnowoczesnym
(kreacja alienacyjna). Gdy tymczasem Fundacja Obrony Praw Dziecka KAMAKA nie
wydaje 5-ciu milionów, ale tylko wysyła pięć listów do najważniejszych organów
Unii Europejskiej i cała kampania medialna idzie na marne, bo w ciągu 10 minut
potrafimy udowodnić, w sposób niezbity, że „nowoczesność” Polski jest
porównywalna z „nowoczesnością” krajów Afryki Środkowej. Tu i tu aby być z
dzieckiem – trzeba go porwać. Do Fundacji zgłosił się 25-cio letni tata
dwuletniego Patryka, zabranego mu siłą przez „matkę”. Jeden z najlepszych
adwokatów z Bielska-Białej poradził, że jedynym sposobem w Polsce, aby mieć z
dzieckiem kontakt jest porwanie go za granicę na dwa lata. W związku z tym, że
nie był nigdy karany – dostanie wyrok z art. 211 kk w zawieszeniu, a sąd
„rodzinny” przyzna mu opiekę nad dzieckiem bo dziecko związało się z nim, a nie
z matką. Dlatego jak doniosła niedawno „Gazeta Prawna”: „rośnie liczba porwań
rodzicielskich”, a sędziny rodzinne nie widzą w tym problemu i dalej
bezpodstawnie pytają się „matek” o to czy zgadzają się na orzeczenie opieki
wspólnej czy nie? Gdy tymczasem udowodniliśmy, że rozwodząca dupcąca się na
boku nie jest w stanie myśleć kategoriami dobra dziecka, bo ta sytuacja jest
dla niej zbyt ciężka. Innym grzechem sędzin rodzinnych jest dawanie wiary
„matkom” alienującym, kiedy tłumaczą one dlaczego to uniemożliwiają kontakty z
ojcem swoim dzieciom. Wszystkie matki, które przestają mieszkać z ojcami swoich
dzieci dzielimy na:
Ø te, które zgadzają się na orzeczenie opieki wspólnej i
na te
Ø które się nie zgadzają.
To są właśnie „matki” alienujące. Ich celem nie jest
dobro dziecka tylko jego alienacja. Nigdy nie będą w sądzie mówiły prawdy lub
„ich prawda” będzie przysłonięta amokiem w jakim działają. Fundacja Obrony Praw
Dziecka KAMAKA, Organizacja Pożytku Publicznego składa wnioski do Krajowej Rady
Sądownictwa, do Ministra Sprawiedliwości i do prezesów poszczególnych sadów o
zawieszeniu w orzekaniu sędzin, które tego mechanizmu nie rozumieją i dają
wiarę rodzicom alienującym, a nie rodzicom alienowanym. Przykład takiego
wniosku o zawieszenie w orzekaniu SSR Małgorzaty Talaga z Sądu Rejonowego w
Suchej Beskidzkiej jest podany w rozdziale:„Watchdog – Wniosek o zawieszenie
alienującej sędzi rodzinnej”
Trzy kierunku alienacji
rodzicielskiej
Alienacja rodzicielska przebiega w trzech kierunkach:
1. Alienowanie dzieci od taty.
2. Alienowanie taty od dzieci.
3. Alienowanie matki alienującej od alienowanego ojca jej
dzieci.
Ad.1. Dzieci od taty alienuje:
Ø „matka” alienująca,
Ø nowy alienujący partner lub nowi alienujący partnerzy „matki”alienującej,
Ø alienująca rodzina pochodzenia matki, głównie babka
alienująca, np. przez pomaganie jej przy dzieciach (wtedy tata nie jest „matce”
potrzebny),
Ø alienujący system społeczno-prawny (aSSp).
Ad.2. Tatę od dzieci alienuje:
Ø „matka” alienująca,
Ø nowy alienujący partner lub nowi alienujący partnerzy „matki”alienującej („Jeśli
będziesz z nim rozmawiać, to się od ciebie wyprowadzę.”)
Ø alienująca rodzina pochodzenia matki,
Ø alienujący system społeczno-prawny (aSSp), poprzez
swoją CAŁKOWITĄ nieskuteczność w egzekwowaniu prawa dzieci do opieki przez
oboje rodziców, nawet jeżeli przestali ze sobą mieszkać;
Ø tata zaczyna alienować się sam od dzieci, po tym jak
przekroczy Linię Przełomu w przebiegu Zespołu Alienowanego Taty (ZAT).
Całkowicie wyczerpany emocjonalnie obojętnością na problem sądów
(anty)rodzinnych i zastraszony więzieniem przez sądy karne, jeśli nie
przestanie upominać się o kontakty z dziećmi – wchodzi na „ścieżkę
najniższych kosztów psychicznych” i przestaje mu zależeć na kontaktach z
dziećmi. Tym bardziej, że uaktywnił mechanizmy obronne osobowości przed urazem
odizolowania i alienowania od dzieci, z którym najskuteczniejszym jest nowa
partnerka. Im ładniejsza, młodsza, bardziej płodna i im więcej dzieci mająca z
poprzednich związków, tym lepiej.
Ø
Ad.3. Matkę alienuje od ojca biologicznego jej dzieci:
Ø jej nowy alienujący partner lub nowi alienujący partnerzy, bo zaspokajając jej
potrzeby typu T,S,O-M przekonują ją, że alienowany tata nie jest jej do niczego
potrzebny;
Ø alienująca rodzina pochodzenia matki („To jest
łajza. Znajdziesz sobie bogatszego”)
Ø alienujący system społeczno-prawny (aSSp) przekonując
„matkę”, że w Polsce władzę sądowniczą sprawuje ona, a nie sądy i trybunały.
Jeśli ona nie wykaże WOLI, aby dzieci spotkały się z tatą, to KAŻDY policjant,
sędzia, prokurator, kurator czy komornik – nie sprzeciwią się jej. Jest to
jeden z 94 absurdów występujących w ZjAR, sklasyfikowany przez nasz zespół jako
1.P.
Źródła alienacji rodzicielskiej:
Źródłem pierwotnym alienacji rodzicielskiej jest
alienowany rodzic, który zamiast się upijać lub dupczyć dziwki walczy o prawo
do opieki i wychowywania dzieci pomimo, że przestał mieszkać z ich „matką”.
Zaczyna czuć się alienowany, bo chce realizować się w roli ojca, kocha swoje
dzieci a orzeczony przez sąd (anty)rodzinny zakres kontaktów go nie
satysfakcjonuje. Tym bardziej, że często te kontakty są nierealizowane z braku
woli alienującej „matki”. Rodzic alienowany czuje, że na tym traci on i jego
dziecko lub dzieci.
Stworzenie w 2010roku koncepcji rodzica alienowanego jako
pierwotnego źródła alienacji, w wyniku wielu „burzy mózgów” w zespołach
Fundacji pracujących nad koncepcjami jej działania – pozwoliło stworzyć trzy nieagresywne
metody dążenia do orzeczenia przez sąd (anty)rodzinny opieki wspólnej nad
dzieckiem:
1. metodę „węgli żarzących”;
2. metodę potopu szweckiego i
3. metodę „czystych zębów rekina”
-które są bardziej skuteczne niż stosowane „z rozpędu”
przez rodziców alienowanych trzy agresywne strategie walki o dziecko,
czyli:
1. strategia walki podjazdowej;
2. strategia obrony przez atak i
3. strategia atakowania twierdzy polskiego alienującego
systemu prawnego, wspieranego przez alienujący system społeczny.
Mimo, że taki kierunek poradnictwa
psychologiczno-prawnego dla osób alienowanych od dzieci wypracowaliśmy w ramach
realizacji programu: „Wsparcie wymiaru sprawiedliwości w przeciwdziałaniu
przestępstwom alienacyjnym i w resocjalizacji rodziców alienowanych od dzieci”–
publikację tego typu porad bardzo długo blokowała administracja małopolskich
placówek penitencjarnych. Słusznie obawiając się, że w pakiecie podatnicy
otrzymają również informację na temat nieprawidłowości w ich funkcjonowaniu.
Jeśli jednak nie możesz się doczekać, aby dowiedzieć się
na czym polegają metody: „węgli żarzących”, potopu szweckiego i „czystych zębów
rekina” i dlaczego są one bardzie skuteczne niż te stosowane obecnie w walce o
dzieci przez 93% alienowanych od nich rodziców – napisz na adres:krzysztof.m.kokoszka@wp.pl, a nasze skromne zasoby
finansowe, przerzucimy na tę linię frontu wojny z alienatorami. Twój e-mail
pozwoli też naszym fundraiserom, czyli specjalistom od pozyskiwania funduszy na
działalność organizacji na bardziej skuteczne działania.
Źródłami wtórnymi alienacji
rodzicielskiej są:
1. „Matka” alienująca („M”),
2. Nowy alienujący partner lub nowi alienujący partnerzy „matki” alienującej (D);
3. Rodzina pochodzenia matki alienującej. Pierwsze
skrzypce w tej orkiestrze gra najczęściej babka alienująca (RPM);
4. Alienujący system społeczno-prawny (aSSp).
Te cztery źródła alienacji działają synergicznie to
znaczy że, przykładowo:
Ø działania „matki” wpływają na kierunek działań sądu, a
efekty orzeczeń sądu, na przykład oddalenie wniosku o egzekucję kontaktów wpływa
na wzmocnienie działań alienacyjnych „matki”. Nie otwieranie drzwi policji,
wywożenie dzieci wtedy kiedy mają spotkanie z tatą, poczucie całkowitej
bezkarności itd. Jest to cybernetyczne sprzężenie zwrotne w mechanizmie
„hodowania matki alienującej przez alienujący system społeczno-prawny (aSSp)”.
Jest to jeden z 43 mechanizmów występujących w ZjAR (zjawisku alienacji
rodzicielskiej).
Ø zaspokajanie przez nowego, alienującego partnera potrzeb „matki” typu
T,S,O-M (czyli takich które może zaspokoić tylko mężczyzna) wzmacnia działania
alienacyjne „matki”, bo ojciec biologiczny alienowanych dzieci przestaje jej
już być całkowicie potrzebny. Im bardziej „matka” odcina siebie i dzieci od
alienowanego taty, tym bardziej nowy alienujący partner jest bardziej zainteresowany stałym
związkiem z nią, czyli jeszcze bardziej alienuje. Przechodząc nawet z alienacji
biernej w czynną. W przypadku numer 911 dupcyngiel najpierw uwiódł żonę
właściciela krakowskiej dużej firmy architektonicznej, potem ukradł mu
12-letniego syna a potem grożąc mu spaleniem firmy: „jeśli nie odpie.doli
się od nich (sic!)” – doprowadził we wrześniu do wylewu i paraliżu połowy
ciała. Wolontariuszki Fundacji Obrony Praw Dziecka KAMAKA odwiedzają go i
pomagają w jego – potwornie kosztownej – rehabilitacji (za którą TY PŁACISZ – podatniku),
a prawnicy Fundacji oskarżyli w Strasburgu krakowskie sądy za nie orzeczenie
opieki wspólnej bez zgody „matki”, a na wniosek ojca. Gdyby bowiem ten
architekt mógł spędzić wakacje ze swoim synem, nie doszłoby do jego totalnego
załamania psychicznego qu.estwem żony. Opiekowanie się dziećmi REDUKUJE o 70%
stres związany z rozwodem i rogami, które przyprawiła mężowi żona.
Alienowanie jest:
1. przemocą,
2. dyskryminacją,
3. sekciarstwem,
4. "złodziejstwem" - formą kradzieży (dzieci),
5. formą więziennictwa (bo domy i mieszkania w których przebywają dzieci alienowane funkcjonują bardzo podobnie do zakładów karnych dla dorosłych.
Narysowałem i opisałem beczkę genezy ZjAR i drzewo
anatomii ZjAR (zjawiska alienacji rodzicielskiej)
Do czynników genezy ZjAR zaliczyć można, między innymi:
1. Nie orzeczenie opieki wspólnej przez sąd „rodzinny”, z
powodu braku zgody jednego z rodziców.
2. Stereotypy społeczne.
3. Brak kultury równości i niedyskryminacji.
4. Oszustwa feministek, które walczą o równy udział
kobiet w polityce i zyskach firm (pensje) w porównaniu z mężczyznami z
jednoczesnym nie wyrażaniem zgody na tę równość w sądach rodzinnych. Feministki
twierdzą, że mężczyźni i kobiety są jednakowi, a nie potrafią wchodząc do sal
swoich spotkań, razem z płaszczem zostawić w szatni macicy. Nie możliwe jest
aby kobiety wyrzekły się swojej kobiecej natury, natury płci genetycznie
przystosowanej do rodzenia dzieci. Feministki dużo zrobiły dla ludzkości bo
wprowadzenie kobiet do nauki i polityki, z ich specyficznym, różnym od
mężczyzn, spojrzeniem – pozwala efektywniej rozwiązywać problemy nurtujące
ludzkość. Ale mężczyźni zawsze będą lepszymi pracownikami (i przez to więcej zarabiającymi)
bo są skoncentrowani na karierze, rywalizacji, konkurencji i maksymalizowaniem
zysków firm w których pracują. Kobiety natomiast mają większe umiejętności
społeczne, są lepsze w budowaniu relacji, są specjalistami od emocji. Dlatego
ich wina za rozpad małżeństwa jest generalnie większa niż mężczyzn.
5. Cudzołóstwo rodziców przed dniem kiedy przestali ze
sobą mieszkać i po tym dniu. Osłabia lub całkowicie niszczy ono związek
rodziców, a więc automatycznie łamie prawo dziecka do trwałej i kochającej się
rodziny. Z powodów dla niego zupełnie niezrozumiałych – bo dziecko w ogóle nie
wie co to jest seks i „zakochanie” się mamy w koledze z pracy. Nie
rozumie dlaczego z dnia na dzień tata którego kocha znika z jego życia, a
„mama” zaczyna sprowadzać na noce jakiegoś pana, dla którego ma być miłe.
Promowanie przez popkulturę prawa kobiet do „znalezienia sobie kogoś, jeśli
przestał odpowiadać jej mężczyzna z którym ma dziecko” dowodzi łamania praw
dzieci w imię źle pojętych praw kobiet. Odbywa się to w Europie, bo w Iranie
cudzołóstwo, a nawet prowadzenie portali pornograficznych, które cudzołóstwo
promują karane jest śmiercią przez kamieniowanie. Dlatego wyznawcy Allaha chcą
nas wszystkich wysadzić w powietrze bo jesteśmy rozpustnikami i pijakami. Tak zachwalana
przez nas WOLNOŚĆ prowadzi nas do upadku moralnego, bo nie umiemy z niej
korzystać. I było tak przez całe dzieje ludzkości, od Adama i Ewy. (Natura
ludzka jest NIEZMIENNA.) Gdyby Bóg nie dał im WOLNOŚCI to nie kusiło by ich,
aby poznać różnicę pomiędzy dobrem a złem. Poznali ją i dlatego teraz wszyscy
mamy przeje..ne. A tak to byśmy sobie biegali na golasa po Raju nie wiedząc, że
nagość jest zła (bo byśmy nie znali różnicy pomiędzy dobrem a złem, nie
dostrzegalibyśmy w ogóle zła. Tak dobrze chciał dla nas nasz dobry Stwórca).
Również teraz promowane przez media i popkulturę prawo do znalezienia sobie
kogoś innegoprowadzi do rodzinnych dramatów, samobójstw i alienacji
rodzicielskiej. Telewizja, kino, kolorowa prasa pokazują tylko piękną stronę
zła jakim jest szukanie sobie innej partnerki lub partnera, niż matka lub
ojciec naszych dzieci. Media służą bożkowi oglądalnościi sprzedawalności.
Muszą schlebiać gustom odbiorców bo stracą klientów, zyski i pracę. A lęk przed
utratą pracy jest największym ze współczesnych lęków europejskiej klasy
średniej. Nawet media publiczne, rywalizujące z mediami komercyjnymi o
reklamodawców, nie pokazują konsekwencji qu.ewskich zachowań, które promują. W
tej odbytnicy świata grzebie się Fundacja Obrony Praw Dziecka KAMAKA, lecząc
urazy alienacyjne i wysłuchując żali matek alienujących w czwartym etapie
Zespołu Alienującej Matki (ZAM), które po kilku lub kilkunastu latach
alienowania żałują tego, że doprowadziły do rozpadu związku z ojcem ich dzieci
i przeprowadziły proces alienacji w pełnym zakresie”
źródło:
tekst w Newsweeku - numwer z 10 kwietnia 2011 r.
|
